Δευτέρα 30 Ιουλίου 2007

Επιβιώνοντας από το "τέρας" του γυναικείου accessorizing, αρσενικά σε θέση άμυνας...

Αν είσαι άντρας όπως ο γραφών σου έχει συμβεί... Δεν υπάρχει περίπτωση.... Είτε με αμόρε, είτε με φίλη, είτε με συγγενή θηλυκού γένους, κάποια στιγμή (αν είσαι τυχερός μόνο μία, αλλά κακά τα ψέματα για τους περισσότερους από εμάς η πρόκληση αυτή έχει υπάρξει επαναλαμβανόμενη...). Για τι πράγμα μιλάω? Μα φυσικά για τις αποφράδες εκείνες στιγμές που σαν άντρας συνοδεύεις μια κυρία σε ένα κατάστημα (και καλά άμα είναι ένα πάει στο διάολο, είσαι τυχερός χα,χα,χα) το οποίο πουλάει πράγματα απολύτως γυναικείου ενδιαφέροντος. Πόσες και πόσες φορές δεν μπήκα σε τέτοιους "οίκους ματαιοδοξίας των γυναικών" (καλά ντε μην βαράτε όλες μαζί δεν σας είπα και καμπούρες...) σαν τον ιππότη που μπαίνει στη σπηλιά περιμένοντας να μακελέψει κάποιο άγνωστο σε αυτόν τέρας για το οποίο έχει ακούσει τόσα και τόσα αλλά δεν το έχει δει.




Έτοιμος για μάχη με το "τέρας" του γυναικείου accessorizing... "Στο τέλος θα μείνει μόνο ένας" που έλεγε και ο Χαϊλάντερ:)


Συνθέτοντας διάφορα στοιχεία από τις αρκετές φορές που πάτησα το πόδι μου σε αυτά "τα ναρκοπέδια γυναικείας κατανάλωσης" θα προσπαθήσω να παρουσιάσω πως ένας άντρας βιώνει την όλη αυτή extreme εμπειρία (μιλάμε για άντρα άντρα και όχι για κάτι λούγκρες τύπου "Λάκη με το στρινγκάκι" που ψωνίζουν εκεί...επιτέλους χρησιμοποίησα τη λέξη "λούγκρα" σε ποστ, ένα ακόμα βλακώδες συγγραφικό μου απωθημένο μόλις πέρασε στο παρελθόν α,χα,χα,χα). Πίσω στο θέμα μας όμως... Η τυπική "μέρα της Μαρμότας" (συστήνω ανεπιφύλακτα την ομώνυμη ταινία με το Bill Murray) για τον άντρα ξεκινάει συνήθως με την γυναίκα να λέει κάτι όπως "θα μπω πέντε λεπτά σε αυτό το μαγαζί να δω κάτι", "μια ματιά θα ρίξω, δεν θα αργήσω" και άλλα συναφή.




Ζώντας την ίδια μέρα/εμπειρία ξανά και ξανά... α ρε μεγάλε Μπιλ Μάρεϊ προφητικό το τρέηλερ σου:)




Όταν ακούσεις κάτι τέτοιο αγαπητέ φίλε και συναγωνιστή άντρα να ξέρεις ότι είσαι σε μπελάδες και για να ρίξω και την αμερικανιά μου "welcome to a world of pain". Το τι πουλάει το κατάστημα όπου η συνοδός σου θέλει να μπουκάρει δεν έχει σημασία, όλα παίζουν, από γυναικεία microaccessories, μέχρι εσώρουχα (όχι όσο συχνά θα έπρεπε πάντως χε,χε,χε), άλλα ρούχα και παπούτσια (εδώ πλέον δικαιούμαι να ουρλιάξω από απόγνωση α,χα,χα,χα). Το πρώτο πράγμα που κάνει ένας άντρας όταν μπαίνει σε τέτοια επικίνδυνα για τη λογική του μέρη είναι να καταμετρήσει τον πληθυσμό των άλλων αντρών στο μαγαζί (αν δεν είσαι ο μοναδικός, είσαι και πολύ κωλόφαρδος...) και μετά να τσεκάρει που βρίσκονται οι έξοδοι κινδύνου, άντε και τα παράθυρα έτσι για να πεταχτεί έξω σαν άλλος Τζον Μακλέϊν ( τελικά τόσα "Die Hard" είχαν και εκπαιδευτικό όφελος για τον υποφαινόμενο από ότι φαίνεται χα,χα,χα) σε μια ώρα ανάγκης βρε αδερφέ. Όπως και να έχει όταν οι άντρες βρισκόμαστε σε τέτοιο χώρο ξυπνάει μέσα μας αντί για το κτήνος η συμπόνια και η αλληλεγγύη για τα άλλα μέλη του αρσενικού πληθυσμού στον περιβάλλοντα χώρο... Πόσες και πόσες φορές δεν είδα άλλους άντρες με πονεμένο βλέμμα και αληθινή αυταπάρνηση να "υποφέρουν" κάτω από την "υποχρέωση" να σχολιάσουν το ίδιο ζευγάρι παπούτσια για πολλοστή φορά με κάτι ανάμεσα σε ψεύτικο ενθουσιασμό και συγκρατημένη οργή... Μια δύο φορές ήμουν κι εγώ σε τέτοια θέση και όλα τα άλλα αρσενικά της περιοχής με πλησίασαν είτε κυριολεκτικά, είτε μεταφορικά και με ακούμπησαν ελαφρά στον ώμο δίνοντάς μου κουράγιο. Η έννοια "η ισχύς εν τη ενώσει" σε όλο της το μεγαλείο χα,χα,χα. Εκείνοι πάντως που βγαίνουν μισότρελοι από την όλη διαδικασία είναι κάτι άμοιροι φύλακες που κάθονται στην πόρτα μερικών τέτοιων καταστημάτων και σε κοιτούν με πονεμένο βλέμμα (ποτέ δεν θα ξεχάσω έναν τέτοιο τύπο στην Τσιμισκή στη Θεσσαλονική, ίδιος ο Βασίλης Καϊλας σε ταινία τύπου "μάνα γιατί με γέννησες") σαν να σου λένε "πάρε ένα πιστόλι και ρίξε μου μία να με βγάλεις από τη μιζέρια μου", άστα να πάνε, ήρωες οι τύποι...




Ο παπουτσωμένος γάτος σε μεγάλα κέφια... ότι συναίσθημα βλέπεται ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του το βιώνουμε οι άντρες λιγότερο ή περισσότερο όταν μπαίνουμε σε μαγαζί γκουχ, γκουχ "γυναικείου ενδιαφέροντος":)



Όπως και να έχει πάντως, έχει και την πλάκα του το όλο πράγμα... Παρακολουθούσα ας πούμε μια φορά σε ένα μικρό κατάστημα accessorize πως οι γυναίκες αλληλεπιδρούσαν μεταξύ τους σε τόσο περιορισμένο χώρο. Σπρώχνονταν και διεκδικούσαν το ζωτικό τους χώρο με πάθος και αυταπάρνηση, κοιτάζοντας η μία να βρει ψεγάδι στην άλλη για να νιώσει καλύτερα για τον εαυτό της (ελάτε τώρα που δεν είναι αλήθεια, παναγίτσες όλες χα,χα,χα ...). Και αλίμονο αν δύο γυναίκες έβαζαν στο μάτι τους το ίδιο αντικείμενο (είναι αυτό που είπε σε ένα αστείο σκετς κάποτε ο Χάρι Κλυν, "αγάπη μου σκάσε...τώρα μιλάνε τα μάτια" χα,χα,χα...) οι φονικές ματιές έδιναν και έπαιρναν... το θέμα δεν ήταν πια καταναλωτισμός απλά για να καταναλώσουν, το θέμα είχε γίνει πλέον προσωπικό χα,χα,χα. Πάντως όσο οι γυναίκες είναι απασχολημένες σε τέτοιες "χαριτωμενιές" μεταξύ τους και η πιστωτική κάρτα του άντρα σφιχτά δεμένη στο ζωνάρι του όλα βαίνουν καλώς. Το δράμα αρχίζει όταν οι γυναίκες ζητάνε τη γνώμη του συνοδού τους για κάτι, παρόλο που την έχουν παντελώς "γραμμένη στα παλιά τους Prada"...



Όταν σκέφτομαι γυναίκες να πλακώνονται μεταξύ τους (δεν συμβαίνει συχνά μην ανησυχείτε κορίτσια του μάταιου τούτου μπλογκ χα,χα,χα) αυτό το βίντεοκλιπ της Μαράϊα Κάρεϊ έρχεται στο μυαλό μου... Go Mariah , go!!!


Ένας τυπικός διάλογος ανάμεσα σε πελάτισσα γένους θηλυκού με μάτι που γυαλίζει επικίνδυνα από καταναλωτική έκσταση και ενός φτωχού πλην τίμιου άρρενος πάει κάπως έτσι:

Γ (Γυναίκα) :Σου αρέσουν αυτά τα παπόυτσια, Μπάμπη? (είπα να τον πω Μπάμπη μιας και το όνομα αποπνέει μια έξτρα βαρβατίλα χα,χα,χα)
Α(Άντρας) : Ναι, είναι πολύ ωραία (χαμογελώντας νευρικά μιας και είναι η τρίτη φορά που τα βλέπει και σχολιάζει...)
Γ : Δεν ξέρω ακόμα... εκείνες οι άλλες γόβες που φόρεσα πριν από λίγο (πριν κάτι ώρες δηλαδή χα,χα,χα) κάτι μου έκαναν¨" παραπάνω
Α : Πάρε εκείνες τότε...
Γ : Ναι, αλλά και αυτές δεν είναι άσχημες...
Α : Ε, πάρε αυτές....
Γ : Αμάν ρε Μπάμπη δε βοηθάς καθόλου... όλο βιάζεσαι να φύγουμε... θα φύγουμε... μια ζωή βιαστικός ρε παιδί μου(πάντα υπονοούν το σεξ με αυτή τη φράση ή μάλλον εμείς οι άντρες νομίζουμε ότι το κάνουν και πέφτει η ψυχολογία μας στα Τάρταρα α,χα,χα,χα) ...Τελικά θα δοκιμάσω εκείνα τα πέδιλα που φόραγε η Carrie στο Sex and the city...
A : (Αγανακτισμένος.., γιατί σε λίγο παίζει μπάλα και η ομάδα του και αυτός μαλακ... με το συμπάθειο, σφίγγει τα δόντια) Ναι μωρό μου ότι θέλεις... Απλά κάνε λίγο γρήγορα σε παρακαλώ (αυτό είναι το best case scenario παρεπιπτόντως χα,χα,χα), το άλλο είναι πιο hardcore και όχι με την "καλή έννοια" χε,χε,χε.




Καλύτερα αυτό από μια ακόμα μάταιη ερώτηση σαν την παραπάνω... Μεταξύ μας λατρεύω αυτή τη σκηνή. Το πιο αστείο στην ταινία πάντως ήταν λίγο αργότερα, όταν κάποιος είδε τα λιωμένα παπούτσια του Τιμ Ρόμπινς (ο ηθοποιός που ¨καίγεται") να βγάζουν καπνούς και του είπε "Πρέπει να είσαι πολύ γρήγορος...". Πεθαίνω στα γέλια με αυτό:)


Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα για έναν αρσενικό σε μια τέτοια κατάσταση. Μόνος πίσω από τις γραμμές του "εχθρού", σε ένα μέρος που του είναι άγνωστο, να περιστοιχίζεται από γυναίκες που το μάτι τους γυαλίζει επικίνδυνα. Είναι μια "βρώμικη" δουλειά και θα υπάρξουν ενδεχομένως απώλειες στον άρρενα πληθυσμό, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει χε,χε,χε.

Σε μια ύστατη προσπάθεια να διαφυλάξω την μπλογκική και, γιατί όχι, σωματική μου ακεραιότητα από τις γυναίκες αναγνώστριες αυτού του μπλογκ (ήδη βλέπω το αγριεμένο πλήθος να συνωστίζεται έξω από το παράθυρό μου, κρατώντας αναμμένους πυρσούς, φωνάζοντας "Στην πυρά, στην πυρά!!!", μπρρρρ..., ανατρίχιασα, δεν είναι να παίζεις με αυτά τα πράγματα...) θα πω ότι οι γυναίκες είναι το αλατοπίπερο της ζωής και ομορφαίνουν τη ζωή μας. Χμμμ... δεν βλέπω να σώζεται η κατάσταση με τέτοια ερωτιάρικα κλισέ , καιρός για το σχέδιο Β, εκκενώστε τη βάση!!!

(Πίκος Απίκος τρέχει να σωθεί από τον αγριεμένο όχλο... ένα καινούριο παγκόσμιο ρεκόρ στα σπριντ μεγάλων αποστάσεων μόλις έγινε πραγματικότητα... κάποιος να φωνάξει το Γκίνες ρε παιδιά... τουλάχιστον να μείνω στην ιστορία για κάτι χα,χα,χα)



Ελπίζω να διασκεδάσατε!

Μέχρι την επόμενη φορά, γεια σας!




13 σχόλια:

  1. lol.lol.lol.

    Ας ξεκινησω σχολιαζοντας οτι η ταινια με τον Bill Murray ειναι μια απ τις αγαπημενες μου(τρελο γελιο!)την εχω δει καμια 10αρια φορες και ακομη δεν τη βαριεμαι!

    οσο για το θεμα του σημερινου ποστ,παρα το γεγονος οτι ανηκω στην κατηγορια των γυναικων οφειλω να ομολογησω οτι βαριεμαι να βρισκομαι σε δρομο με μαγαζια για πανω απο μιση ωρα,καθως το χω ζησει και γω το "δραμα" με μια ξαδερφη μου που με τραβολογαγε επι 3 ωρες,πηρε κατι μποτες και την επομενη τις επεστρεψε γιατι το μετανιωσε.

    με πιασε παλι η πολυλογια μου βραδιατικα,οποτε λεω να σταματησω εδω.Καληνυχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί κι εγώ τα βαριέμαι τα ψώνια, σε σημείο που ή ψωνίζω μέσω διαδικτύου ή πηγαίνω στα μαγαζιά μόνη μου για να ξεμπερδεύω γρήγορα. Έχω όμως ένα φίλο που τρελαίνεται για ψώνια, και μ' αυτόν πάω ευχαρίστως, γιατί έχει καταπληκτικό γούστο (ανήκουστο για άντρα) αλλά παράλληλα είναι γρήγορος στις επιλογές του. Εντελώς ιδανικός συνδιασμός :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @armia

    Αν είχα έστω και μια αμφιβολία ότι είσαι η γυναίκα της ζωής μου τώρα πια εξανεμίστηκε και αυτή:)

    Βασικά δεν έχω πρόβλημα να χαζεύω στην αγορά με τις ώρες αρκεί να υπάρχει κάτι ενδιαφέρον τριγύρω έστω για να κάνω χαβαλέ. Ειδικά στα καταστήματα με γυναικεία accessories που έχω μπει κατά καιρούς επικρατεί ένα πνεύμα "ο θάνατός σου η ζωή μου". Γενικά γυαλίζει το γυναικείο μάτι επικίνδυνα εκεί μέσα... μπρρρ

    @σοφία

    Δεν με ενοχλεί τόσο η όλη διαδικασία απλά μου 'τη δίνουν΄ οι άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι το κέντρο του κόσμου και δεν σκέφτονται ότι η παρέα τους μπορεί να μην έχει την ίδια όρεξη να μαλακ.... με τις ώρες για χαζομάρες :) Αν ο άλλος μου πει, "σε πειράζει να μείνουμε λίγο ακόμα" ή κάτι τέτοιο δεν έχω πρόβλημα, απλά να δείξει ότι εκτιμά την υπομονή μου...Ίσως απλά είμαι δύσκολος άνθρωπος σε αυτά δεν ξέρω...

    Όσο για το φίλο σου, όντως 'ιδανικός συνδυασμός' για καταναλωτή που λες κι εσύ!

    Την καλημέρα μου και στις δύο δεσποινίδες και καλό μήνα σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Α, καλά, το αντιπαθητικό μου σπόρ !
    Να πάω συνοδός σε ψώνια, οποιασδήποτε γυναίκας !
    Απαπαπα, βαριέμαι αφόρητα.
    Εγω φιλε Πίκε δεν καταμετρώ άντρες μεσα στα μαγαζιά, αλλα για ανεξήγητους λόγους η ματιά μου στρέφεται αυτόματα στα κωλαράκια των άλλων πελατισσών. Παίρνω μάτι κανονικά για να βρώ ενδιαφέρον, αφού δεν με απασχολούν τα προϊόντα για γυναίκες.
    Μου τη δίνει απίστευτα αν εχει μεσα υπάλληλο άνδρα κουνιστό ή πολλές χοντρές ή πολλές μοντέλες.
    Ε, καλά, οι μοντέλλες βλέπονται περισσότερο αλλα και πάλι θέλω ποικιλία λλλλέμε ! χαχαχα.
    Ισως σε κατάστημα με αρώματα κλπ τύπου Χόντος αντέχω πιο πολύ αφου εκει μπορώ να απασχοληθώ μυρίζοντας.
    Γυναίκες μετά απο μέρα με ψώνια σε μαγαζιά :
    - γυναίκα1 : Ψώνισες ;
    - γυναίκα2 : Ναι, και που λές πήγα στου... και .... και...
    [μετά απο 2 ώρες ]
    - γυναίκα1 : ...εμ τι περίμενες ; πάντως σου πάνε, μπράβο !
    - γυναίκα2 : Κουράστηκα αλλα άξιζε, αν και δεν βρήκα όλα οσα ήθελα ...
    κλπ κλπ ...

    Αντρες μετά απο ψώνια :
    - Ανδρας1 : ψώνισες ρε ;
    - Ανδρας2 : Ναι
    - Ανδρας1 : Με γεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γι'άλλη μια φορά πετυχημένο το post σου Πίκο! Good job!
    Εγώ γενικά δεν είμαι του τύπου "πάμε να γυρίσουμε την αγορά να πάρω ένα ζευγάρι παπούτσια"! Ότι έχω ανάγκη να ψωνίσω, θα μπω σ'ένα μαγαζί αξιόπιστο(εντελώς υποκειμενικά) και θα ψωνίσω μέσα σε 10-15 λεπτά. Ούτε παζάρια ούτε τίποτα (καλός μαλ...κας είμαι κι εγώ!)
    Βέβαια όταν είσαι με γυναικεία παρέα πρέπει να κάνεις και κάποια υποχώρηση αρκεί να σου κάνει κι αυτή κάποιο χατιράκι(π.χ να σ'αφήσει να δεις μπάλα το βράδυ)
    Εν τέλει,η καλύτερη λύση για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, είναι να πηγαίνουν οι γυναίκες με φίλες τους για ψώνια και οι άνδρες ξεχωριστά (κάθε κατεργάρης στον πάγκο του δηλαδή).
    Κόρίτσια μη μας παρεξηγείτε...σας αγαπάμε όπως και να χει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @tzonakos

    Τα είπες όλα, τι άλλο να προσθέσω:)

    @Mofo -3-

    Σωστό σε βρίσκω, άντρες όλου του κόσμου ενωθείτε! χα,χα,χα

    Πρέπει να ομολογήσω ότι μόλις μου ήρθε κάτι αρκετά φαλλοκρατικό να πω αλλά θα σκάσω άμα δεν το γράψω γιατί μου φάνηκε αστείο σαν σκέψη(ελπίζω το γυναικείο κοινό να με συγχωρήσει για το ατόπημά μου...μην βαράτε κορίτσια....μη,μη μην χτυπάτε εκεί κάτω...αααααααα...με φάγατε μπαμπέσικα!!!)

    "Τελικά όταν μια γυναίκα ψωνίζει είναι η μόνη φορά που 'της πιάνουν τον κώλ...' -με τις ακριβές τιμές εννοώ- και δεν γυρίζει να χαστουκίσει τον δράστη"!

    Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε σαν σκέψη αλλά μου ήρθε, θα φταίνε οι κακές παρέες στο μπλογκ μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Και εγώ τα βαριέμαι υπερβολικά πολύ τα ψώνια! Καλά σε μαγαζί με αξεσουάρ εννοείται πως δεν έχω μπει ποτέ στην ζωή μου να ψωνίσω. 1-2 φορές μόνο ίσως όταν συνόδευα φίλες μου και έφριξα και ορκίστηκα να μην ξαναμπώ!

    Γενικώς δεν μου αρέσουν τα ψώνια. Θα ψωνίσω μόνο αν κάτι μου χαλάσει. Να φανταστείς έχω ακόμα τα σπορτέξ μου από το λύκειο και τα φοράω μια χαρά τώρα που πηγαίνω βολτούλες στην παραλία!

    Αυτό το πράγμα, την εμμονή, που έχουν οι κοπέλλες με τα παπούτσια μπορεί να μου το εξηγήσει κάποιος; Ποτέ μου δεν το κατάλαβα! Προσωπικά για να πάρω καινούριο ζευγάρι πρέπει να έχει λιώσει το προηγούμενο. Έχω να αγοράσω παπούτσια χρόοοοοονια!

    Έχω βρεθεί και εγώ σε περίπτωση να συνοδεύω 2 διαφορετικές κοπέλες σε διαφορετικές περιπτώσεις στο Cosmos και δεινοπάθησα! Η μεν πρώτη έμπαινε σε όλα τα μαγαζιά με ρούχα και κοιτούσε ΟΛΑ τα ρούχα και είχα σκυλοβαρεθεί (σσ και δεν αγόρασε και τίποτα) η δε δεύτερη πήγε για παπούτσια και είχε καταλήξει σε 2 ζευγάρια και από κει και πέρα δοκίμαζε μια το ένα μια το άλλο και δεν μπορούσε να αποφασίσει. Της είπα να πάρει και τα 2 να ξεμπερδεύω αλλά τελικά μετά από κανένα μισάωρο αποφάσισε και πήρε το ένα εκ των 2.

    Αυτό που μου αρέσει εμένα είναι είτε σε κάποιο εμπορικό (βλ. Cosmos) είτε στο κέντρο να κάνω βόλτα στα μαγαζιά και να κοιτάω τις βιτρίνες. Σπάνια θα μπω κάπου. Συνήθως μπαίνω σε στάνταρ μαγαζιά, όπως στο Public στο Cosmos ή στον Πάτση στο κέντρο για να κάνω χάζι (νέα βιβλία, μηχανές, pcs κλπ) ή να ακούσω μουσική αντίστοιχα.

    Sorry για την μεγάλη απάντηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χαστουκίστε τον !

    Και τη danah που έγραψε πολλά σε βλόγκ τύπου λακωνικού.

    :Ρ Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πικουλίνι, στην πυρά, μόνος σου και γρήγορα!!!!
    Λολ και πάλι λολ!
    Εγώ προτιμώ να πηγαίνω για ψώνια με τις φίλες μου, ή μόνη μου, αλλά ομολογώ ότι η κολλητή μου μου έσπασε τα νεύρα τις προάλλες όταν γυρνούσαμε 3 ώρες και δεν είχε αγοράσει ΤΙΠΟΤΑ!
    Τες πα ήμουν για χρόνια με έναν άντρα που λάτρευε το shopping, αλλά για την αφεντιά του (!) και με γυρνούσε σε όλα τα επώνυμα μαγαζιά σε Ελλάδα και Εξωτερικό, για να πάρει ένα ακόμη πουλόβερ Armani!!!
    Και ποτέ δεν έμενε χρόνος για μένα!
    Καλύτερα μόνη λοιπόν, γρήγορα ή αργά, ανάλογα τη διάθεση γιατί το σόπινγκ είναι θεραπευτικό!!!
    Κι εσείς να καθήσετε σπίτι ή πιείτε καφέ ή δείτε μπάλα, ΜΑΚΡΙΑ μου να μείνετε όμως, 'ντάξει;;;
    ;)
    Και επειδή ξέρω τι σπαστικά όντα είστε, θα αποφύγω να σας δείξω αυτές τις καταπληκτικές προσφορές που πήρα, ούτε καν τα καινούρια μου εσώρουχα, γιατί το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι... πότε θα τα βγάλω!
    :Ρ:Ρ:Ρ

    Πικουλίνι ήσουν απολαυστικός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @danah

    Πολλές τραυματικές εμπειρίες συσσωρεύτηκαν στο μπλογκ με αφορμή το ποστ αυτό. Ναι ξέρω τι εννοείς γενικά... εγώ τα είχα δει όλα με μια κοπέλα όταν ήμουν στο Λονδίνο... αφού δεν πυρπόλησα σαν άλλος Νέρωνας την Oxford Street εκείνη τη μέρα μέσα στην απελπισία μου, πάλι καλά να λες:)

    Πάντως κι εσένα βλέπω οι κακές παρέες σε επηρεάζουν, εδώ κοίτα μακροσκελές σχόλιο, μα με ποιον κάνεις παρέα? Με τον Πίκο Απίκο...? χα,χα,χα

    @tzonakos

    Πάντα έτσι επιθετικός είσαι ή περνάς την Bruce Lee φάση σου?:)

    Πάντως έχω δει υπερβολικά πολλές ταινίες με τον Τσάκι Τσαν ώστε να στις βρέξω χαλαρά χαμογελώντας σου ταυτόχρονα:)

    @ενεσούλα

    Για να πω την αλήθεια περίμενα να μπουκάρεις στο μπλογκ μου με διαθέσεις αλά Ούμα Θέρμαν στο Kill Bill:) Ξέρω ότι έχεις μια αδυναμία στα παπούτσια βλέπεις οπότε ήμουν σίγουρος ότι θα το φάω το κεφάλι μου μαζί σου, μιας και εισέβαλλα άκομψα στο άδυτο των ψηλοτάκουνων καταναλωτικών φαντασιώσεών σου (μα τι λέω α,χα,χα,χα)!

    Αλλά μίλησε το συναίσθημα φαίνεται και τη γλίτωσα χε,χε,χε. Κάνε τα ψώνια σου γλυκιά μου με την ησυχία σου:) Άσε με εμένα να παίζω σαν μπέμπης στην παιχνιδοκονσόλα μου, δεν χρειάζομαι πολλά περισσότερα για να περάσω μερικές ευχάριστες ώρες μέχρι το επόμενο κειμενάκι:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μα για τι με πέρασες; Για τη "σχιζοφρενή δολοφόνο με την πιστωτική";(κι εδώ θα πρέπει να διευκρινίσω ότι είναι δικιές μου και μόνο δικιές μου οι κάρτες, μας κατηγορείς άδικα!)
    Δε μπορώ να σου θυμώσω, έχεις δίκιο, εξάλλου με συγγραφική αδεία μπορείς να γράφεις και υπερβολές;)
    Εισέβαλλε λοιπόν στις καταναλωτικές φαντασιώσεις μου, το κάνεις με το σωστό τρόπο!
    Καλημέρες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ενεσούλα

    Καλημέρα κούκλα με το αγγελικό πρόσωπο και την φονική Mastercard:)

    Ώστε στις καταναλωτικές φαντασιώσεις σου θα συμμετέχω κι εγώ από εδώ και στο εξής? Άστο καλό συγκινήθηκα... άλλο ένα όνειρο ζωής μου μόλις εκπληρώθηκε (ναι είμαι "πολύ φιλόδοξο άτομο" όπως διαπιστώνεις χα,χα,χα)

    Την καλημέρα μου και πάλι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μμμμ'αρεσει το χαζεμα σε τετοια μαγαζια αλλα ειμαι μονοχνωτη στο θεμα ψωνια, οποτε δε θελω ποτε παρεα μαζι μου. Ειδικα αντρες δεν παιρνω μαζι με τι-πο-τα γιατι τους λυπαμαι και μπορει και να εκνευριστω με τα "ελα να φυγουμε πια". Ασε που μ αρεσει να τεσταρω την παρατηρητικοτητα τους ("καινουριο σκουλαρικι αγαπη μου?"). Χεχεχε. Ειτε σας παιρνουμε στα μαγαζια ειτε οχι το κακο σας θελουμε, παρτε το χαμπαρι!:Ρ:Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή