Δευτέρα βράδυ. Μετά από μία γεμάτη μέρα, με τα παιδιά κοιμισμένα σχετικά νωρίς να ροχαλίζουν στα κρεβάτια τους με τέμπο πραγματικά αξιοζήλευτο (σ.σ. ανάθεμα κι αν ξέρω γιατί το χαρακτηρίζω "αξιοζήλευτο", χαζομπαμπάς παιδί μου , μη δίνετε σημασία...), λες θα το διαπράξεις. Θα ανοίξεις την τηλεόραση και θα δεις , έτσι δειγματοληπτικά βρε παιδί μου, ένα "Κάτω Παρτάλι" και στο καπάκι "Ράδιο Αρβύλα" στο τσακίρ κέφι. Ποπ κορν δεν παίρνεις γιατί είσαι και σε δίαιτα (σ.σ. τ'ακούς Μαρία διαιτολόγε μου, κύριος ο δικός σου, να τα λέμε αυτά), αλλά λίγο που το αμόρε σβουρίζει στα πέριξ χαρωπά και σου ανεβάζει το ηθικό (σ.σ. και σταματάμε σε αυτό για να μη γίνει το κείμενο ακατάλληλο), λίγο που από τις 9 και κάτι ψιλά, τα δύο παιδιά να έχουν πέσει για ύπνο συμβαίνει μόνο σε έκλειψη ηλίου, έχεις κάθε λόγο να έχεις το χαμόγελο του ανθρώπου που "το έζησε κι αυτό" και θα το διηγηθεί μια μέρα στις επόμενες γενιές ως υπέρτατο ορόσημο κωλοφαρδίας ανδρός και γονιού, βεβαίως,βεβαίως.
Αυτά είναι τα ωραία..
Βλέπεις το "Κάτω Παρτάλι" (σ.σ. το οποίο βρίσκω περιστασιακά ευρηματικό, χωρίς να είμαι και ιδιαίτερος φαν, αλλά πάλι εμένα μου άρεσε και η επική ταινία "Αβραάμ Λίνκολν εναντίον ζόμπι" οπότε μην με παίρνετε και πολύ στα σοβαρά), γελάς με τα αστεία και κοροϊδεύεις τις κρυάδες και τις υπερβολές. Όπως δηλαδή κάνεις με κάθε ταινία και σειρά , διότι είσαι Έλληνας, άρα εξ'ορισμού κυνικός και ξερόλας. Σίγουρα εσύ θα "το έγραφες καλύτερα", αλλά ας όψονται "τα κυκλώματα που δεν σε άφησαν να προχωρήσεις και εκείνο το άτιμο το Όσκαρ σεναρίου θα το δεις μόνο στο ίντερνετ σε live streaming(σικ)". Πάει λοιπόν αυτό, τελειώνει. Να σου μετά από λίγο ξεκινάει το "Ράδιο Αρβύλά" με άφθονο υλικό λόγω πολιτικών διαφημίσεων. Παραδόξως η εκπομπή δεν έχει πολλές ενδιάμεσες διαφημίσεις και ο χρόνος κυλάει γρήγορα σαν νερό σε μπαζωμένο ρέμα ελληνικής πόλης (σ.σ. είμαι ρομαντικός τύπος το ξέρω και δυστυχώς η γυναίκα μου δεν πρόλαβε να το καταλάβει πόσο και την πάτησε... ). Εκεί λοιπόν που πλησιάζει το τέλος της εκπομπής, πέφτει και το απαραίτητο διάλειμμα για διαφημίσεις (σ.σ. διάρκειας "Μπεν Χουρ", να σημειωθεί αυτό στα πρακτικά παρακαλώ) .
Έρχεται σύντομα σε μία χώρα πολύ κοντά σας, ψηφίστε για την καλύτερη θέση τώρα(σ.σ. όλα κι όλα , τα κομματικά τρέηλερς το λένε, όχι εγώ )...
"Ωραία" λέω, "έχει διαφήμιση για την ταινία που ακολουθεί" , συμπληρώνω ο αδαής με το χαμόγελο του ανθρώπου που είναι αποφασισμένος να δει ΚΑΙ την ταινία που ακολουθεί για ΠΕΝΤΕ ολόκληρα λεπτά, πριν ερωτοτροπήσει με το κρεβάτι του και παραδοθεί αμαχητί στην "καταραμένη την νύστα". Πέφτει λοιπόν το πρώτο τρέηλερ(σ.σ. γιατί η "διαφήμιση" είναι πολλή μικρή σαν λέξη να αποδώσει το τηλεοπτικό "έπος" που παρακολούθησα ...) . Μέσα από μία αλληλουχία καταστροφολογικών πρωτοσέλιδων εφημερίδων(σ.σ. μισό να πάρω ανάσα, πολυσύλλαβη λεξη overload) βλέπω ότι τον Φεβρουάριο (σ.σ. γιατί ο Ιανουάριος τελειώνει και δεν προλαβαίνουμε, όχι τίποτα άλλο) δεν θα έχουμε συμφωνία με την Ευρώπη, τον Μάρτιο δεν θα έχουμε χρήματα, τον Απρίλιο δεν θα έχουμε φάρμακα, τον Μάιο δεν θα έχουμε βρακί να φορέσουμε, τον Ιούνιο δεν θα έχουμε πετρέλαιο θέρμανσης (σ.σ. άλλο που θα σκάει ο τζίτζικας), τον Ιούλιο πιθανώς θα μας τελειώσει το πιτόγυρο και το τζατζίκι (σ.σ. άρα το πράγμα σοβαρεύει) και τον Αύγουστο δεν θα έχουμε παχιές μύγες (σ.σ. οπότε πλέον ήρθε η ώρα για επανάσταση, γιατί με αυτά τα πράγματα δεν παίζουν). Πριν συνέλθω, στο επόμενο τρέηλερ βλέπω "έναν να καμακώνει μία" (σ.σ. συγνώμη τον ήχο της τηλεόρασης τον είχα χαμηλά, αλλά ότι "τής την έπεφτε, τής την έπεφτε", έλα τώρα δεν είμαι και χθεσινός) και μετά εκείνη να απομακρύνεται χαρωπά με το ποδήλατό της μακριά του, αφού μόλις του έριξε "χυλόπιτα" (;). Στο μεταξύ, πολύχρωμα γκραφίτι σχηματίζονται στον τοίχο πίσω της που λένε "η ελπίδα έρχεται". Δεν νομίζω ότι ο τύπος που έφαγε χυλόπιτα από τον κορίτσαρο συμφωνεί (σ.σ. ως ένδειξη αντρικής αλληλεγγύης , εγώ είμαι μαζί του, όλα κι όλα) κι ας τον παράτησε ΚΑΙ ο καμεραμάν - εν ριπή οφθαλμού - για να φιλμάρει την ξανθιά πασαρέλα. Εδώ το παιδί έχει το νταλκά του και υποφέρει, κι εσείς μιλάτε για "ελπίδα" , άκαρδοι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ.
Εμ, δεν πρόλαβε ούτε το παλικάρι στη διαφήμιση, έφυγε το πλάνο...
Στην πορεία της διαφημιστικής λαίλαπας εμφανίζεται ένα παιδάκι που παίζει με το τρένο του (σ.σ. ΕΝΤΕΛΩΣ συμπτωματικά το λένε "Αλέξη", πονηροί όλοι, που πήγε το μυαλό σας) και κάνει ότι μπορεί για να το εκτροχιάσει, έτσι ώστε ο Σούπερμαν, εεεε... ο Πάνος Καμμένος, να εμφανιστεί και να του μάθει πώς να παίζει με το τρενάκι του σωστά(σ.σ. αν ήταν στην εφηβεία, "το τρενάκι" μπορεί να ήταν "κάτι άλλο", αλλά ας μην μιλήσουμε τόσο επιστημονικά πια). Τα επόμενα σποτ της ίδιας παράταξης , πιθανώς θα έχουν τον Πάνο να δείχνει πως λειτουργούν τα νεροπίστολα για να μην βγάλουμε κανένα μάτι, πώς να ντύνουν τα κοριτσάκια τις κούκλες τους σε 3 λεπτά με τα χέρια δεμένα πίσω από την πλάτη τους και πως να ζυγοσταθμίζουν τα αγοράκια τα αρχ... (σ.σ. excusez moi) των Gormiti για να νικήσουν στις μάχες τους. Μιλάμε για πραγματικά χρηστικά tips που ο μέσος Έλληνας χρειάζεται στην καθημερινότητα του για να επιβιώσει, μέσα στην δύσκολη ομολογουμένως καθημερινή πραγματικότητα της χώρας. Δεν ξέρω αν ο Καμμένος θα μπει στη Βουλή, το συμβόλαιο με τα Jumbo το έχει στο τσεπάκι πάντως. Εκεί που πάω να ηρεμήσω ο πατέρας , πετάγεται και ένας που έπαιζε στη "Λάμψη" ή στο "Καλημέρα Ζωή" και λέει ότι θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή (σ.σ.προφανώς επηρεασμένος από τα σενάρια του μακαρίτη του Φώσκολου που "ήταν βγαλμένα μέσα από τη ζωή" ) , επειδή είναι πολιτικοί κρατούμενοι σαν τον "Αγαπούλα" (σ.σ. ναι τον Μάκη τον Ψωμιάδη, αυτόν εννοώ, γατάκι Έλληνα με την κοντή μνήμη) ένα πράγμα.
Μπροστά από την εποχή του... Αυτός και ο Ρακιντζής, με το S.A.G.A.P.O...
Μετά από όλα αυτά τα διδακτικά και ηθικοπλαστικά, ξεκινάει το τελευταίο μέρος του Ράδιο Αρβύλα, αλλά είμαι πλέον τόσο πλήρης από εικόνες και μηνύματα, και τόσο μα τόσο αισιόδοξος για τους ανθρώπους που καλούνται να βγάλουν την χώρα από το τέλμα της μνημονιακής εποχής, που απλά γέρνω στο μαξιλάρι μου και κοιμάμαι. Η Ελλάδα είναι πραγματικά σε καλά χέρια, βοήθειά μας...
