Μια επιστροφή φόρου σαν παραμύθι...

Προχωρούσε με γοργό βήμα κρατώντας σφιχτά την αλαβάστρινη θήκη εκκαθαριστικών εφορίας. Το χρυσοποίκιλτο έγγραφο "κοιμόταν" στοργικά στην αγκαλιά της θήκης, νανουρισμένο από τον ήχο των βημάτων του κορυφαίου φορολογούμενου της χώρας. Ο ήλιος χαμογελούσε παιχνιδιάρικα πίσω από τα αραιά σύννεφα, κι ένα ελαφρύ αεράκι προμήνυε ότι η ημέρα θα κυλούσε, μετά από καιρό, όμορφα. Τα τελευταία 100 μέτρα ο πολυτάλαντος φορολογούμενος τα διένυσε χορεύοντας κλακέτες, μια κλίση του που είχε μόλις τώρα ανακαλύψει. Ανυπομονούσε να εισπράξει την επιστροφή φόρου, όσο και το ντεκολτέ της Μπελούτσι ανυπομονεί να σπάσει μια μέρα τα δεσμά του και να δοξαστεί ελεύθερο στα αδηφάγα μάτια των αντρών(σ.σ. συμβιβαζόμαστε ως άντρες και με το ντεκολτέ της Έλενας Παπαβασιλείου κανένα πρόβλημα).

Επίσημη εκδοχή: Νομίζω ότι επιβαλλόταν από τη ροή του κειμένου και μόνο να μπει αυτή η φωτογραφία εδώ (Ανεπίσημη εκδοχή : Ναι καλά...χα,χα,χα).

Mετά από λίγη ώρα, έφτασε επιτέλους έξω από τις πολεμίστρες του κτιρίου της Μέγα Τράπεζας. Ο μύθος λέει ότι κάποτε οι πελάτες έπαιρναν αξιοπρεπή επιτόκια για τις καταθέσεις τους εκεί, αλλά σήμερα αυτά ήταν παραμύθια για να κοιμούνται τα παιδιά και να τρώνε το φαγητό τους. Διαφορετικά ο μπαμπάς θα κατέθετε όλο το χαρτζιλίκι τους στη Μέγα Τράπεζα και άντε μετά να κλείσει μάτι ο κάθε ανήλικος καταθέτης με το μάταιο του πράγματος. Στον ίδιο μύθο αναφερόταν επίσης ότι μόνο ο εκλεκτός θα έπαιρνε κάποτε χρήματα, χωρίς να τον σημαδεύουν οι βουτηγμένες σε μηδενικά επιτόκια ξιφολόγχες των άριστα εκπαιδευμένων καμικάζι ταμίων. Με αποφασιστικό βήμα, ο σούπερ φορολογούμενος μπήκε στην Μέγα Τράπεζα και αγόρασε έναν αριθμό προτεραιότητας από τον, φιλικό ομολογουμένως,μαυραγορίτη/λαχειοπώλη/κονφερανσιέ.Στη σειρά προτεραιότητας προηγούνταν αρκετά άτομα, οπότε ο υπέρ φορολογούμενος ξεκίνησε τις ασκήσεις διαλογισμού που του είχε μάθει η χρόνια ενασχόλησή του με τη φάρμα στο facebook. "Αν μπορώ να περιμένω 4 ημέρες τα καρπούζια να ωριμάσουν στην εικονική φάρμα μου, μα το Θεό μια τέτοια σειρά προτεραιότητας θα ναι παιχνιδάκι", αναλογίστηκε και κάθισε στη μοναδική ελεύθερη καρέκλα που βρήκε. Έβαλε λοιπόν το handsfree στο αυτί και άφησε τις ουράνιες "μελωδίες" του Sport Fm να τον συνεπάρουν...

Eλπίζω ο τελευταίος στην ουρά να είναι ο Xαϊλάντερ...

O χρόνος αναμονής ήταν τελικά μικρότερος από τον αναμενόμενο. Βλέπετε, ο άπαιχτος φορολογούμενος είχε κρυφούς άσσους στο μανίκι του. Μόλις είχε αποκτήσει τη δύναμη της τιτάνιας υπομονής (σ.σ. την είχε κάνει Level Up πρόσφατα, σε μία ουρά του ΟΑΕΔ στον υπερθετικό βαθμό) που τον διαφοροποιούσε από το σύνολο των υπόλοιπων πελατών της Μέγα Τράπεζας. Μετά από χρονικό διάστημα που για ένα κοινό θνητό πελάτη τράπεζας μοιάζει με αιώνα, αλλά για έναν αποφασισμένο να εισπράξει είναι παιχνιδάκι, ήρθε επιτέλους η ώρα. Ο μαγικός αριθμός προτεραιότητας 381 έλαμψε με την πιο λάγνα neon απόχρωσή του και ο φορολογούμενος σηκώθηκε μονομιάς από την άβολη καρέκλα (σ.σ. περιττό να τονίσω ότι ο πισινός του πολύ το φχαριστήθηκε ως εξέλιξη). Με αποφασιστικό βήμα, ο μεταλλαγμένος φορολογούμενος (σ.σ. είχε αποκτήσει τη δύναμη να εισπράττει βλέπετε) απέφυγε τα πεσμένα κατάχαμα ακίνητα κουφάρια των ατόμων, που είχαν αριθμό αναμονής από 500 και πάνω, και έφτασε στο ταμείο. Με μετρημένες κινήσεις και τη χάρη ενός "Νουρέγιεφ του ΣΔΟΕ" άνοιξε την αλαβάστρινη θήκη και έβγαλε έξω το ιστορικό εκκαθαριστικό. Ένα χρυσό φως πλημμύρισε την αίθουσα...

Ήταν όντως ένα εκκαθαριστικό σημείωμα είσπραξης δεν υπήρχε αμφιβολία για αυτό...

Οι περισσότεροι πελάτες δάκρυσαν, άλλοι πρόσκαιρα "αναστήθηκαν" από το πάτωμα οπλισμένοι με νέο κουράγιο, ενώ ο ταμίας άρχισε να προσκυνάει το χαρτί που μέχρι τότε υπήρχε μόνο στη σφαίρα του μύθου. Όλοι ήξεραν τον μύθο του Εκλεκτού με το μαγικό ροζουλί εκκαθαριστικό(σ.σ. αααχχ τι χαριτωμένο...) που θα εισπράξει μια ημέρα αντί να πληρώσει, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι ήταν κάτι παραπάνω από ένας αστικός μύθος για να παρηγορούνται αυτοί που αιώνια πληρώνουν. Μα να τώρα, μπροστά τους συντελούνταν ένα μικρό θαύμα... Στη θέση του πρώτου υπαλλήλου που είχε λιποθυμήσει, ένας άλλος πραγματικός βετεράνος του είδους, μια σπάνια ράτσα ευλογημένη πιθανώς από τον ημίθεο Τσακ Νόρις, πλήρωνε έναν πελάτη χωρίς αντίρρηση και "άμπαλα" τραπεζικά επιχειρήματα. Τα χαρωπά ευρώπουλα, υπό το βλέμμα του απίστευτα cool φορολογούμενου και του σκληροτράχηλου ταμία, προχώρησαν υπάκουα με διάταξη παρέλασης προς το άδειο πλην λαίμαργο πορτοφόλι...

Money for nothing baby:).

Κάπου στον απόμακρο πύργο του, ο μάγος των οικονομικών Μπένι Φόρουμαν δάκρυζε από απόγνωση... Πήρε χρήματα από όλους εκτός από έναν και ο κόσμος του δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος...

Υ.Γ.1 : Η ιστορία στην οποία βασίστηκε το παραπάνω ποστ είναι απίστευτα βαρετή. Αν θέλετε συμβατικά γκρινιάρικα ποστ, στραφείτε αλλού. Γέμισε ο τόπος με γκρίνια και δε σκοπεύω να μπω στο παιχνιδάκι αυτό...

Υ.Γ.2 : Επέστρεψα και αυτή τη φορά το εννοώ. Μετά από καιρό έχω διάθεση να γράψω και πάλι...

Φάε τη μπούφλα σου στην Ελλάδα...

Παρακολουθώντας τα χθεσινά γεγονότα στην Πλατεία Συντάγματος και βουτηγμένος στην όλη παράνοια του πράγματος είχα μια επιχειρηματική αναλαμπή βλακωδών διαστάσεων. Αυτό το υπερθέαμα με τα καπνογόνα, τους κουκουλοφόρους, τους "Αγανακτισμένους" και τους άντρες των ΜΑΤ να πλακώνονται όλοι μαζί αλαλάζοντες, ανοίγει τέτοιες προοπτικές για τον τουρισμό μας που έμεινα άφωνος με το επιχειρηματικό μου δαιμόνιο (άλλωστε πενία τέχνες κατεργάζεται έτσι δεν έλεγαν οι παλιοί...) . Πριν πάρετε τηλέφωνο στο πλησιέστερο τρελάδικο (αν έχουν ακόμα τηλέφωνο αυτά και δεν τους το έκοψαν) αφήστε με να εξηγήσω το "μεγαλειώδες" σχέδιό μου...

Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή πως παρουσιάζεται η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός στο εξωτερικό: "Ένα υπέροχο μέρος ευλογημένο από τους θεούς του Ολύμπου (και με πιστοποίηση ISO 9 ακόμα κι αν είναι από τον Τάκη τον μονόφθαλμο γραμμένη με κηρομπογιές), με ανθρώπους φιλόξενους και ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς για γαρνιτούρα στην απόλαυση των ξένων επισκεπτών". Κακά τα ψέματα, όσο ειδυλλιακά και όμορφα φαίνονται όλα αυτά σε ένα ταξιδιωτικό φυλλάδιο ή σε ένα τουριστικό σάϊτ του ίντερνετ, άλλο τόσο βαρετά και πεζά φαίνονται σε κάποιον που θα έρθει στη χώρα μας μετά από λίγες ημέρες. Ήδη φαντάζομαι τις σκέψεις των ξένων τουριστών που έχουν την "ατυχία" να έρθουν εδώ για διακοπές μόλις παρέλθουν οι πρώτες ημέρες άκρατου ενθουσιασμού με την επιλογή προορισμού τους: "Moυσακάς πάλι..." , " Απέραντο γαλάζιο και ηλιοβασίλεμα to die for πάλι..." , " Ηρεμία και ξεκούραση πάλι...". Όπως καταλαβαίνετε, αυτό που θέλει να αποφύγει ο κάθε σώφρων τουρίστας στις διακοπές του - η ρουτίνα - είναι θέμα χρόνου με την παρούσα τουριστική πολιτική της χώρας. Τώρα όμως, έχουμε πλέον και άλλα κόλπα πιο kinky στο Σύνταγμα Arena και νομίζω ότι οι Τούρκοι ήδη οπλίζουν τους Patriot για να αναχαιτίσουν την επιχειρηματική μας δεινότητα και τον πρωτοπόρο σχεδιασμό μας σε θέματα τουρισμού...

Αφήστε με να σας παρουσιάσω λοιπόν το "Syntagma Arena Challenge" μια καταπληκτική σύλληψη της αθάνατης ελληνικής πραγματικότητας που μπροστά της το πιο ακριβό reality μοιάζει με καραμέλα για το λαιμό χωρίς vapour action. Στο Syntagma Arena Challenge κανείς τουρίστας δεν μένει παραπονεμένος... Θες να τις φας από ειδικά επιλεγμένο αστυνομικό με το παραδοσιακής κατασκευής ελληνικότατο γκλομπ (ευλογημένο από τον ημίθεο Ηρακλη που το χε πολύ με τα ρόπαλα από παιδί και κατασκευασμένο από την φτωχή πλην τίμια Ήφαιστος Industries), έχει προβλεφθεί.Θα σε τουλουμιάσουν στο ξύλο και θα πάρεις μια γεύση από το πως ο Leonidas ξηγήθηκε στα γατάκια τους Πέρσες με κόλπα λιμανιώτικα Πασαλιμανιώτικα (μάθημα ιστορίας και άσκηση μαζί, αυτά είναι). Έχεις τη φήμη σκληρού άντρα και θέλεις να δείξεις την πιο ευαίσθητη πλευρά σου; Κανένα πρόβλημα... Θα φας τόσο δακρυγόνο στη μάπα που το κλάμα που έριξαν οι γυναίκες στον "Τιτανικό" θα φαντάζει πια μια αδιάφορη μακρινή ανάμνηση. Έχουμε όμως και άλλες επιλογές ακόμα πιο interactive. Διάλεξε τον αγαπημένο σου κουκουλοφόρο, ντύσε τον με τα πολεμικά χρώματα της επιλογής σου και βάλτον να διαγωνιστεί μαζί με άλλους κουκουλοφόρους τόσο για τις στυλιστικές του επιλογές, όσο και για την αποτελεσματικότητα του στο πεδίο της μάχης. Βγάλε επίσης φωτογραφία μαζί του για να έχεις πάντα κολλημένο στο ψυγείο σου το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας και να μας θυμάσαι... Και φτάνουμε και στους "Αγανακτισμένους", που αποτελούν το audio της όλης εμπειρίας... Πάρε τα συνθήματά τους, τα τόσο "επιλεκτικά μαζικά" και ψάξε να βρεις πόσες διαφορετικές κατηγορίες δικαίως ή μη απεργούντων έχουν παρισφρήσει στις τάξεις τους, κάθε κατηγορία με τις δικές της μοναδικές ιδιότητες (π.χ. οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ φωσφορίζουν στο σκοτάδι και πάει λέγοντας).

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αγαπητέ φίλε και κύριε χρηματοδότη της χώρας μου τουρίστα, εδώ ήρθες για να επιβιώσεις όχι για να περάσεις καλά. Δεν καθόμαστε τώρα μικρέ τουρίστα τρέχουμε, τρέχουμε, μακριά από ένα έθνος (κι εδώ ανήκουμε όλοι μαζί ξέρετε, "Αγανακτισμένοι" + κουκουλοφόροι + αστυνομικοί + υπόλοιποι, αντίθετα με το τι ευαγγελίζονται πολλοί...) σε αναταραχή, που διαδηλώνει όπως έζησε τη ζωή του, έντονα και με πάθος αλλά πάντα χωρίς συναίσθηση της συνολικής του προσωπικής ευθύνης...

O ανθρωπάκος του 1ου ορόφου...

Περπατάω στο σαλόνι και να σου μπροστά μου στο καρεκλάκι του. Τεντώνεται και χασμουριέται, τυλιγμένος στην κουβερτούλα του. Γύρω του όλα τεράστια, μια κοινωνία γιγάντων προς το παρόν απρόσιτη για τα "τιτάνια" 49 εκ. του. Ο ανθρωπάκος δεν καταλαβαίνει από αυτά, οι περίεργοι ήχοι που βγαίνουν από την τηλεόραση δεν τον αγγίζουν στο ελάχιστο. Είτε ακούγεται η γάργαρη φωνή της Τσαπανίδου, είτε το τσέβδισμα του Θέμου δεν έχει σημασία. Οι ήχοι δεν βγάζουν νόημα, απλά χαϊδεύουν τα αυτάκια του μέχρι το επόμενο χασμουρητό. Ξαφνικά ένα χέρι αγγίζει το μαγουλάκι του και ο ανθρωπάκος χαμογελάει. Δεν ξέρει γιατί το κάνει ακόμα, αλλά νιώθει τη θαλπωρή και τη ζεστασιά του οικείου να τον πλημμυρίζουν. Μια φωνή τόσο οικεία, τού μιλάει σε μια γλώσσα που του είναι ακόμα ξένη, κι όμως την έχει ξανακούσει, κάπου στα θολά όνειρά του, όταν ήταν ακόμα στο "άλλο" σπίτι, το πιο ζεστό και υγρό, παρέα με τα "μαλακά πράγματα"...

Οι ώρες περνάνε και ο ανθρωπάκος νιώθει την πείνα να ταράζει τα σωθικά του... Αρχίζει να αποζητά τροφή καλώντας σε βοήθεια τον "άγνωστο ευεργέτη" με το "μαγικό ζωμό", τη μόνη τροφή ικανή να σβήσει προσωρινά τη δίψα του και να ικανοποιήσει την πείνα του. Τυλίγει τα χείλη του γύρω από την πηγή της γευστικής του ηδονής και ρουφάει λαίμαργα το περιεχόμενο. Πείνα καταραμένη... Μόλις χορτάσει, ένα χαμόγελο ικανοποίησης ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του. Ώρα για ύπνο πάλι... Κάθε ημέρα είναι ένας διαρκής αγώνας για να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά λίγα λεπτά περισσότερο από την προηγούμενη ημέρα. Τόσα καινούρια ερεθίσματα βομβαρδίζουν καθημερινά τις αισθήσεις του... Όλοι οι ήχοι μια ενιαία μελωδία, περιμένουν καρτερικά τη σειρά τους να γίνουν σιγά σιγά "κτήμα" και "βίωμα" του νέου αυτού πλάσματος που βρέθηκε στο διάβα τους. Οι εικόνες στην αρχή θαμπές και ασαφείς, κάθε μέρα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρες για τα άμαθα "στον πολύπλοκο" τούτο κόσμο μάτια του. Οι μυρωδιές, από πρώιμα αόριστα αέρινα χάδια, ταυτίζονται γοργά και ανεπιστρεπτί με έννοιες όπως "τροφή", "μαμά", "βρώμικο", "καθαρό"...



Τα πλάσματα γύρω του εναλλάσσονται με γοργό ρυθμό... Αγκαλιές, φιλιά, χάδια, χαμόγελα ποτισμένα από την ελπίδα της άφιξης του ανθρωπάκου. Βλέμματα κουρασμένα από τα βάρη της καθημερινότητας σπινθηρίζουν με ζωντάνια, άνθρωποι που ξέχασαν να χαίρονται τη ζωή θυμούνται τις ημέρες που ο "δικός τους ανθρωπάκος" είχε έρθει και άλλαξε τη ζωή τους για πάντα... Ευχές και δώρα στροβιλίζουν σε ένα πολύχρωμο χορό γύρω από τον ανθρωπάκο.Ένας αυτόφωτος μικρόκοσμος αγάπης με κέντρο του αυτόν και γύρω του δύο κοντινούς "δορυφόρους" ταγμένους να τον προστατεύσουν με τη ζωή τους. Πιο πίσω κι άλλοι πολλοί, συμπληρώνουν ένα πλέγμα αγάπης, έτοιμο να σταθεί στο πλευρό του σε κάθε ελπιδοφόρο βήμα του στον κόσμο. Μια ανείπωτη συμμαχία βλεμμάτων, συναισθημάτων και συνειδήσεων έτοιμη να τον υπερασπιστεί όταν και εφόσον χρειαστεί. Στο κέντρο όλων αυτών ο ανθρωπάκος... Χαμογελάει ενστικτωδώς, αχνά και αμήχανα, στον κόσμο που τον υποδέχτηκε με τόση αγάπη. Αυτός ο ανθρωπάκος είναι Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ και η καρδιά μου χτυπάει πλέον στους ρυθμούς της...