Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Μην έχεις ενοχές, χαμογέλασε...:)


Μέσα στη γενικότερη κατακραυγή για τα γεγονότα των ημερών, υπάρχει κι ένας φαντάρος ο οποίος διανύει τις τελευταίες ημέρες της θητείας του, μέσα σε μια χρονιά φοβερών μεταπτώσεων στη ζωή και την ψυχολογία του. Και ξέρετε κάτι, πριν με πιάσει το μετα-φανταρικό μου άγχος για την επιστροφή στον πλανήτη "Ελλάδα 2008", θέλω απλά να ηρεμήσω, να περάσω ΟΚ (σ.σ. γιατί το ΟΚ είναι καλό και δεν χρειάζεται όλη την ώρα να γκρινιάζουμε για το άλλο το παραπάνω) και να γελάσω. Ας δούμε λοιπόν τους απλοϊκούς άκρως Πικοαπίκικους "στόχους" μου για αυτές τις γιορτές :

Στόχος 1 : Έχω γεμίσει παιχνίδια XBOX360, για αυτό καλέ μου Αη Βασίλη ΜΗΝ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ άλλα!!! Ας μην ξεχνάμε το ένα κοστίζει γύρω στα 56 ευρώ -στην Ελλάδα 70 φεύγα- (σ.σ. σ'αγαπάω PLAY.COM, πολύ όμως χα,χα,χα) και επειδή τα DVD που τα περιέχουν δεν πάνε καλά με μαγιονέζα λέω να κρατήσω κανένα φράγκο και για φαγητό... Ο βλακώδης στόχος μου για αυτές τις γιορτές είναι να τερματίσω κάποια από αυτά για να έχω την ακόμη πιο βλακώδη ικανοποίηση ότι το έκανα! Εμπρός λοιπόν γενναία μου δάχτυλα, αρπάξτε το χειριστήριο της κονσόλας και πάμε να κατακτήσουμε το κάστρο της Virtual gaming ηδονής!!! Ναι, αλλά από που ξεκινάμε; Τι να διαλέξω ανάμεσα σε μυστηριώδεις τυχοδιώκτες των σταυροφοριών, διαγαλαξιακές όπερες επιστημονικής φαντασίας, ζομπομακελειά χωρίς έλεος, πρίγκηπες από την Περσία και αγώνες επιβίωσης κάτω από τη θάλασσα; Aυτά είναι διλήμματα αντάξια της αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι ενός Πίκου Απίκου...Πιάνω το χειριστήριο και δεν ξέρω τι να παίξω, πρόβλημα κι αυτό. ..Σαν να μην έφτανε η παρούσα κατάντια μου, βγαίνουν συνεχώς και καινούρια γαμάτα παιχνίδια τα οποία το πορτοφόλι μου με εκπλιπαρεί με αναφιλητά να μην διανοηθώ να αγοράσω . Βλέπετε, νιώθει τρελές μοναξιές χωρίς τα αγαπημένα του ευρουδάκια...

Ως και ο ποντικός παίζει... Αααα, όλα κι όλα θέλω κι εγώ λέμε:).

Στόχος 2 : Aφού εξάντλησα τον παλιμπαιδισμό μου με τον στόχο 1, ας περάσουμε στο στόχο 2. Ο στόχος 2 συνίσταται από την εποποιία της μάσας που με περιμένει, ΚΑΙ σε αυτές τις γιορτές, και το κατά πόσο μπορώ να συγκρατήσω τις λιχουδιάρικες ορμές μου. Εγώ φταίω ρε γμτ που ο μεταβολισμός μου είναι διαρκώς σε απεργία υπερ των δικαιωμάτων ενός υγιούς οργανισμού. Τον πουστ... δεν καίει τίποτα... Άσε που νομίζω τελευταία ότι οι άλλοι τρώνε γύρω μου και τις θερμίδες τις παίρνω εγώ!!! Είπαμε αλτρουιστής ο Απίκος ,αλλά όχι κι έτσι. Με τόσες προσωπικές γιορτές στον ορίζοντα, συν το ότι είναι γενικότερα μια περίοδος που τρώμε όλοι δεξιά κι αριστερά, άντε να συγκρατηθω ο λιχούδης ο μπλογκερ. Αχχχχ..., το χω δει το όνειρο λέμε, θα βάλω πόρτες αλά Σαλούν στο σπίτι, πρώτα θα μπαίνει η κοιλιά μου στο δωμάτιο θα συστήνεται και μετά θα μπαίνω εγώ ρε παιδί μου. Βλέπεις και κάτι άτομα που τρώνε σαν βόδια γύρω σου και δεν παίρνουν δράμι και αφηνιάζεις ακόμα περισσότερο με την όλη κατάσταση. Εγκράτεια Πϊκο παιδί μου, το μυστικό είναι η εγκράτεια... (σ.σ. Ποιος όμως την έχασε για να τη βρω εγώ ... γκρρρ...)


Σίγουρα δεν ήμουν ΕΓΩ αυτό το παιδάκι:). Yπήρξα από ανέκαθεν, πως να το πω, πιο φαγανός:).

Στόχος 3: OK θα παίξω μέχρι τελικής πτώσεως και θα τρώω όταν δεν παίζω το οποίο είναι πάντα ένα καλό σχέδιο, ένα πλάνο κομμένο και ραμμένο στο εγωκεντρικό σαρκίο μου... Πραγματικά ώρες ώρες τρομάζω από την ευρηματικότητα μου! Αλλά για μια στιγμή, έχω την αίσθηση ότι κάτι ξέχασα... Φτου!!! Έχω και κοπέλα με την οποία μάλιστα είμαι τρελά ερωτευμένος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περάσω και πολύ χρόνο μαζί της, να κάνουμε τα γούτσου γούτσου και τα φίκι φίκι μας, να πάμε τις βόλτες μας και, και, και... Ρε τι έπαθα ο άνθρωπος, πρέπει να είμαι σκεύος ηδονής, πιστός σύντροφος, καλύτερος φίλος και με μια πιστωτική κάρτα ανά χείρας έτοιμη για αποστολές "καταναλωτικής αυτοκτονίας". Αυτές δεν θα ναι γιορτές για το πορτοφόλι μου αλλά το Πέρλ Χάρμπορ των οικονομικών μου... Τουλάχιστον θα χορτάσω από αγάπη και το καλύτερο, ΧΩΡΙΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ (σ.σ. αυτά είναι τα ωραία!!! Γιούπι!!!).

Α ρε ροζ πανδαισία τι μου κάνεις...Άτιμο πράγμα ο έρωτας βρε παιδί μου, πέφτεις με τα μούτρα και όποιον πάρει ο χάρος... Μωρό, δώσε κανένα φιλάκι τουλάχιστον να αντέξω τον λογαριασμό της πιστωτικής...:).


Φαντάζομαι όσοι από εσάς φτάσατε ως αυτό το σημείο του ποστ θα αναρωτιέστε σε κάποιο βαθμό που "κολλάει" ο τίτλος του ποστ. Ο τίτλος του ποστ κολλάει στο ότι έχω αποφασίσει αυτό το μπλογκ συνειδητά να διαφέρει από τον όποιο μέσο όρο της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Να μπαίνουν αυτοί οι λίγοι αναγνώστες που μπαίνουν στο μπλογκ μου και να διαβάζουν κάτι που τους διασκεδάζει και κάνει το μυαλό τους να ξεφύγει από μια πραγματικότητα που διαρκώς δίνει στον πολίτη αφορμές για να απογοητεύεται. Δεν θέλω να αλλάξω τον κόσμο, αλλά σίγουρα θέλω να τον κάνω ένα λιγότερο κυνικό μέρος. Ναι ξέρω, ουτοπικός στόχος, δε βαριέσαι, ο αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν πάντα ο Δον Κιχώτης...

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά!



Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008

"Tα κλεμμένα διαμάντια" by Πίκος Απίκος ("προπολεμική" έκδοση)



Καμιά φορά όταν σκαλίζεις κανένα συρτάρι από τα πολύ ακατάστατα έρχεσαι προ εκπλήξεων. Έχω ένα τέτοιο συρτάρι στο σπίτι μου το οποίο το λέω το "συρτάρι των αναμνήσεων". Ξέρω ότι αυτό ακούγεται αθεράπευτα ρομαντικό αλλά η ουσία του πράγματος είναι ότι εκεί μέσα "πετάω" πράγματα που ούτε θέλω ολοκληρωτικά να τα ξεφορτωθώ, αλλά ούτε και να πιάνουν άσκοπα χώρο στο σπίτι. Παλιές φωτογραφίες, συλλεκτικές κάρτες με τους ήρωες της Marvel Comics, κάτι αναμνηστικά από διάφορες αθλητικές και μη εκδηλώσεις του παρελθόντος βρίσκονται καταχωνιασμένα εκεί μέσα. Μια άπο αυτές τις μέρες άνοιξα το εν λόγω συρτάρι ψάχνοντας ένα έγγραφο που είχα φάει τον κόσμο να βρω. Ψαχουλεύοντας με μανία τον πάτο του συρταριού έπιασα ένα λεπτό πάκο χαρτιά, αποτελούμενο κυρίως από σελίδες τετραδίων (σ.σ. των κλασσικών μαθητικών μπλε). Μιας και ο γραπτός λόγος πάντα με ελκύει, παράτησα αυτό που έκανα και άρχισα να χαζεύω τα χαρτιά, περίεργος για το περιεχόμενό τους. Στην πλειοψηφία τους οι σελίδες αποτελούσαν δικές μουμονοσέλιδες εκθέσεις από κάποιες από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Υπήρχαν όμως και δύο σελίδες που είχαν το μέγεθος μεγάλου μπλοκ ζωγραφικής. Στην πρώτη από αυτές διάβασα τον τίτλο : "ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ" . Θαρρώ ότι αυτό ήταν το προσχέδιο μιας σχολικής εφημερίδας που σχεδίαζα να φτιαξω με τρεις φίλους μου και στην οποία ήμουν ένας από τους "συντάκτες". Ας αφήσω όμως τα γραπτά μου να "μιλήσουν" για μένα (σ.σ. Νόμπελ λογοτεχνίας σου ρχομαι!!!). Δεν έχω διορθώσει τίποτα - ούτε καν κάποιο ορθογραφικό λάθος αν αυτό υφίσταται - και παραθέτω το κείμενο αυτούσιο όπως το έγραψα ως ένα παιδί τρίτης με τετάρτης δημοτικού αν και δεν θυμάμαι για να μαι ειλικρινής. Για να δούμε τι θα δούμε λοιπόν :






ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ

Μάλιστα ο αήττητος ντετέκτιβ επιστρέφει σε νέες περιπέτειες.

ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ
Eπιμέλεια : Χρήστος

Το τηλέφωνο χτύπησε, μα κανείς δεν ήταν μέσα. Ο δαιμόνιος ντετέκτιβ έλειπε. Το μεσημέρι λίγο μετά την επιστροφή του, ξεκίνησε για το αστυνομικό τμήμα. Πήρε το διαπλανητικό του αμάξι και ξεκίνησε. Συνάντησε την κυρία Βαρβέσα μια Αρειανή, τη χαιρέτησε.Τότε πρόσεξε πως όλες οι κυρίες δεν φόραγαν τα κοσμήματά τους. Έφτασε στο τμήμα παρκάρησε και μπήκε μέσα. Ο Βιδούλας ο Κρονιανός διευθυντής της αστυνομίας του ζήτησε να καθίσει. Καθώς κάπνιζε την πίπα του ο διευθυντής διηγόταν : "Σέρλοκ έχω μεγάλο πρόβλημα. Ο κόσμος με γέμισε μηνύσεις, επειδή λέει τα κοσμήματα εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Μα τον Πλούτωνα έχω τρελαθεί, θα μου στρίψει. Μπορείς να το αναλαβεις;" Ο Σέρλοκ πήρε μια γερή ρουφηξιά και απάντησε ξερά: "Nαι". Βγήκε από το Τμήμα και τράβηξε ξαφνικά το ηλεκτροπίστολό του. Η ακτίνα χτύπησε ένα περαστικό με παραφουσκωμένες τσέπες. Το αδιάβροχο σκίστηκε και πετάχτηκαν κοσμήματα. Ο άνθρωπος συνελλήφθη. Ο διευθυντής είπε στον Σέρλοκ : "Είναι μεγάλη σπείρα".

Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο...





Το μόνο που "αναρωτιέμαι" πλέον είναι αν πρέπει να συνεχίσω την ιστορία α,χα,χα,χα!!!


POST'S SPECIAL FEATURES

  • Είχα ξεκινήσει να μεταφέρω στο μπλογκ αυτό το κείμενο που έγραψα σαν παιδί μαζί με τωρινά δικά μου χιουμοριστικά σχόλια, σε παρένθεση. Μετά από λίγο όμως συνειδητοποίησα ότι απλά... δεν τα χρειάζεται:).

  • Αυτό όμως που ήταν πραγματικά απίστευτο και με άφησε με το στόμα ανοιχτό είναι ότι σε μία σελίδα που είχα ζωγραφίσει κάτι σκίτσα της κακιάς ώρας υπέγραφα ως εξής:


Για κοιτάξτε λίγο πιο προσεχτικά κάτω δεξιά...



Ω ναι, Πίκος Απίκος στις υπηρεσίες σας κυρίες και κύριοι, από τότε χα,χα,χα!!!

  • "Στοιχειώδες αγαπητέ μου Γουότσον και τιμημένοι αναγνώστες αυτού του μπλογκ":).

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά!