Λεωφορείο "η Μπλογκόσφαιρα" : Ένας μισότρελος οδηγός και 14 μπλόγκερς σε ένα ασυνήθιστο ταξίδι... (Επεισόδιο 6 :Itelli)

Είχε αρχίσει πια να ξημερώνει... Οδηγούσα όλο το βράδυ και όσο να ναι οι αντοχές μου δεν ήταν στα φόρτε τους. Το μπλογκοσυφερτό πίσω μου κοιμόταν μακάρια τον ύπνο του δικαίου και αυτό δεν βοηθούσε την κατάσταση... Σαν να μην έφταναν όλα τα άλλα για κάποιο λόγο άκουγα συνεχώς στο κεφάλι μου το κεντρικό θέμα της ταινίας Halloween("Η Νύχτα με τις μάσκες"). "Τι θα γίνει ρε DP?" ψιθύρισα, "...οδηγάω που οδηγάω σαν το μαλ... όλο το βράδυ θα με πρήζεις κι εσύ?". Αν και περίμενα κάτι περιπαιχτικό ως απάντηση ο DP είπε : "To νιώθεις έτσι? Είναι κοντά... στην πρώτη στάση πάμε να τον βρούμε... είναι ώρα για μια παραδοσιακή και αγαπημένη μπλογκομονομαχία... Ο Κλιντ -ένας είναι ο Κλίντ...- θα ήταν περήφανος για εμένα...".


Κάποτε στην Αγγλία είχα αυτό το μουσικό θέμα σαν ringtone και κατά καιρούς όλο και κάποιος φρίκαρε δίπλα μου όταν χτυπούσε το τηλέφωνο:). Mπρρρ.... πάλι ανατρίχιασα ακούγοντάς το πλάκα πλάκα...

Δεν απάντησα... Στο δρόμο πετύχαμε ένα από τα γνωστά κι αγαπημένα παλιά εστιατόρια κατά μήκος των Εθνικών δρόμων στα οποία μπαίνεις με όρεξη για φαγητό και κατούρημα και σε βγάζουν κατά καιρούς οι 4 ενώ κραυγάζεις "Με φάγανε μπαμπέσικα! Πουτ... κοινωνία!" και άλλες φράσεις που με βάση το savoir vivre του μέγα Ζαμπούνη θα έπρεπε να τιμωρούνται το λιγότερο με θανατική ποινή. Κι όλα αυτά, επειδή έφαγες το λάθος πράγμα, στο λάθος μέρος, τη λάθος χρονική στιγμή... "Στάση για καφέ, κατούρημα, φαγητό, μπανιστήρι, τρομοκρατικό χτύπημα κατά του κατεστημένου και ότι άλλο τραβάει η ψυχή σας" φώναξα. Τα παιδιά των πίσω καθισμάτων βγήκαν ένα ένα από το λεωφορείο και σαν ζόμπι κατευθύνθηκαν προς το μόνο μέρος με νοήμονα ζωή, και επομένως μάσα, το κοντινό εστιατόριο με την επωνυμία "Με δική σας ευθύνη...". Στην πόρτα διέκρινα ένα μήνυμα για καλωσόρισμα : "η τροφική δηλητηρίαση είναι πολύ υπερεκτιμημένη ως αιτία θανάτου, συνήθως τη βγάζεις καθαρή".

Ο DP για μια ακόμη φορά μίλησε : "Είναι στο παρκινγκ στην πίσω πλευρά μας περιμένει...". Aν και δεν είχα ιδέα ποιος μας περιμένει είπα: "Άντε πάμε... Eξάλλου θέλω και να ξαλαφρώσω ο macho man...". Tα βηματά μου με έφεραν εν τέλει στο πάρκινγκ... Δεν έβλεπα ψυχή γύρω... Ξάφνου πίσω από ένα δέντρο ξεπρόβαλλε ένας τύπος με άσπρο μαλλί και γενειάδα...

O συνθέτης τέτοιων επικών τραγουδιών όπως : "O σκύλος μου είναι gay" μας περιεργαζόταν με το βλέμμα του... Για μια στιγμή όμως λέτε να είναι ο....itelli?!

Ανάμεσα σε εμένα και τον DP ακολούθησε η εξής παρανοϊκή στιχομυθία:

Πίκος (Π): Καλά γιατί δεν μου έλεγες τόση ώρα ότι θα συναντούσαμε τον Καρβέλα?

DP (εκνευρισμένος) : Ποιον Καρβέλα ρε? Ο itelli είναι! Απλά διέρχεται την Γκανταλφ περίοδό του ως διανοούμενος... Ήρθε η ώρα να του δώσεις την επιλογή τώρα....

Π: Ποια επιλογή?

DP: Θυμήσου στο "The Matrix" αυτό που έλεγε ο Morfeus στο Neo...

Π: Τι να του πω ότι είναι "The One"? Tι "The One"? "The One blogger to lose all readers with a single post", ίσως ?

DP: Τα χάπια ρε... τα χάπια...

Π: Α ναι ρε... βασική διαδικασία για τις διχασμένες προσωπικότητες σαν και του λόγου μας όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι τύπους σαν και αυτόν... Γιατί δεν είπες "προσωρινή αντιστροφή διχασμένων προσωπικοτήτων και επικράτηση της αγγλόφωνης περσόνας" να καταλάβω!!!

DP: Γιατί τέτοιες ψευτοεπιστημονικές μαλ...ς τις λες εσύ να το παίξεις genius μπας και βγάλεις καμία γκόμενα από το μπλογκ παλιολιγούρη χα,χα,χα!!! Εγώ μπορεί να είμαι τρελός αλλά δεν είμαι και τόσο απελπισμένος πια χα,χα,χα!!!

Π(Κοιτώντας τους αναγνώστες του μπλογκ του...): Eίναι όλα συκοφαντίες και ανυπόστατες φήμες σας διαβεβαιώ!!!


O itelli που είχε πλησιάσει κοντά μου χαμογέλασε σαρδόνια... το μάτι του γυάλιζε με κάτι ανάμεσα σε ευφυία, άκρα βλακεία και όρεξη για καυγά. Ένα εκρηκτικό μείγμα χαρακτηριστικών που μόνο ένας Έλληνας εξοστρακισμένος στη Σκωτία θα μπορούσε να έχει σε τέτοιο βαθμό...

Από όλη την τριλογία των ταινιών "The Matrix" εγώ έμεινα με μία και μόνο απορία... "Πώς διάολο στέκονταν τα γυαλιά του Morfeus στη θέση τους?". Βlue Tac? Βενζινόκολλα? Ακόμα και ο "Αrchitect"("Arxid-ect" more like it...) στο τέλος δεν το απάντησε αυτό (σάμπως απάντησε και σε τίποτα άλλο όμως χα,χα,χα)...

Σαν άλλος Morfeus πήρα το πιο μαστούρικο ύφος μου και έβγαλα δύο M and Ms από την κωλότσεπη, ένα μπλε κι ένα κόκκινο... Σε άπταιστα ελληνικά έδωσα στον itelli το εξής παρανοϊκό τελεσίγραφο:

"Διαλέγεις το Μπλε χάπι και αναμετρείσαι με τον Πίκο, διαλέγεις το Κόκκινο χάπι και είσαι στο έλεος του DP... μουχαχαχα!!!" (σ.σ. Δεν μπόρεσα να κρατηθώ αγαπητοί αναγνώστες η ατάκα σήκωνε σατανικό γέλιο). Ο itelli μουρμούρισε: "Ποιος θέλει να ζήσει για πάντα..." και άρπαξε με μανία το κόκκινο χάπι... το κατάπιε και περίμενε... "Σιγά ρε θα μου φας το χέρι!" είπα. " Τι να κάνω μέχρι να τελειώσεις τη φλυαρία σου και να πω καμία ατάκα σε αυτό το ποστ, με "έκοψε" η πείνα!!!" απάντησε ο itelli. Το δεξί μου μάτι άρχισε να μεγαλώνει και μια περίεργη γυαλάδα υποδήλωνε ότι ο DP είχε πια τον έλεγχο του άθλιου σαρκίου του οποίου είμαι ο ατυχής κάτοχος...

(Παρεμβάλλεται σύντομη δήλωση DP: Το υπόλοιπο ποστ το γράφω εγώ τώρα! Ο Πίκος βολοδέρνει κάπου στη γαλαρία του μυαλού μας... μα τι βαρετός τύπος...καιρός να ανάψουν τα αίματα έστω και για ένα ποστ στο "Έκτακτο Παράρτημα", you lucky, lucky people!!!)

DP productions proudly presents:

Ώρα για λίγη λεκτική αιματοχυσία λοιπόν! Τώρα που εγώ, ο μέγας DP, ελέγχω αυτό το τελματωμένο μπλογκ, ας μονομαχήσω με τον itelli σε μια μπλογκομονομαχία που παρακολουθείται μόνο από bloggers άνω των 18 ετών....

Itelli(I): Ξέρεις το χιούμορ σου δεν έχει πέραση εδώ στα ελληνικά λημέρια... είσαι ήδη χαμένος...καλύτερα να γυρίσεις ταπεινωμένος στις κατακόμβες του αγγλόφωνου μπλογκ σου πριν ρεζιλευτείς και άλλο...

DP: Μα είναι δυνατόν... άκουσα καλά? Είπες "κατακόμβες"?

I: Ναι. Ξέρεις τέτοιες λέξεις χρησιμοποιούμε εμείς τα διανοούμενα ψώνια που ξέρουμε και λέξεις πάνω από 2 συλλαβές σε αντίθεση με εσάς τους "κοινούς θνητούς"...

DP: Mα ποιος λέει "κατακόμβες" πια... μόνο στις επαναλήψεις του "Ιησού από τη Ναζαρέτ" κάθε Πάσχα λένε πια "κατακόμβες"... Δεν ήξερα ότι είχες τέτοιες "TV διαστροφικές" συνήθειες.

I: Ξέρεις όταν μένεις στο εξωτερικό, κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα είναι πολύτιμο...

DP: Aκόμα και οι εκπομπές της Δρούζα?

I: Προπάντων οι εκπομπές της Δρούζα!

DP: Οh my fuc.... god! Εσύ είσαι πιο τρελός από μένα!!! Είσαι ένα αδιαπραγμάτευτο 9 στην κλίμακα Πολύδωρα!

Ι: Γιατί όχι το μέγιστο 10? Είμαι ο itelli το κερατό μου, o "guest star to end all guest stars" στο μπλογκ σου! Ποιος πιάνει το 10αρι στην εν λόγω κλίμακα? Ο Κίμωνας Κουλούρης?

DP: Όχι, εγώ!¨Οταν προσπαθώ να διαβάσω το μπλογκ σου χα,χα,χα!!!

Ι: Τι ξεστόμισες ρε? Τι είπες? Τι άρθρωσες? Τι ισχυρίστηκες? Τι κραύγασες?

DP: Καλά πάλι τον thesaurus(σ.σ. λεξικό συνωνύμων) έχεις κρυμμένο στη γενειάδα?

Ι: Μια φορά Έλληνας φοιτητής, πάντα Έλληνας φοιτητής!!!

DP: Αυτό θα πει άνθρωπος με αρχ...ες:)

I: Τι λέει τώρα θα πλακωθούμε και στην πραγματικότητα στο ξύλο ή να μπω στο ρημάδι το λεωφορείο να πάει και το παλιάμπελο?

DP: Σιγά μην πλακωθούμε... δεν με πληρώνουν αρκετά για αυτό... ξέρεις ο Πίκος είναι Αιγόκερως... Τσιγγούνης.... α,πα,πα,πα... δεν λέγεται... στην Αγγλία έκανε το σκατ... του παξιμάδι για να μην ξοδέψει μια δεκάρα για φαγητό. Άστα να πάνε...

I: Tι λες? Τέτοια χάλια ε? Είχα κι εγώ μια γκόμενα κάποτε που ήθελε τόσα χρήματα που έφαγα και εγώ -με τα δώρα που τις έκανα- από το ίδιο παξιμάδι με τον Πίκο... Για λέγε όμως κανένα ένοχο μυστικό του, καμία μπλογκοδιαστροφική του συνήθεια, να έχω όπλα εναντίον του όταν γυρίσει και πάλι ως επικρατούσα προσωπικότητα στο κορμί σας.

DP: OΚ. Έχω ακόμα μια ώρα πριν "επιστρέψει" ο μακαρίτης. Υποσχέσου μου όμως ότι δεν θα ξαναπείς τη λέξη ¨κατακόμβες" ποτέ ξανά!

I: Mα....

DP:Itelli!!!

Ι (αναστενάζοντας ελαφρά): OK, OK...

DP(κρατώντας ένα μαχαίρι πίσω από την πλάτη μου): Ξέρεις αυτή είναι η αρχή μιας υπέροχης φιλίας...

I (πιάνοντας το σουγιά που έχει στην κωλότσεπη): To μόνο σίγουρο...

"Love" is in the air...:)

Έτσι "αγαπημένοι" και "μονοιασμένοι" κατευθύνθηκαμε προς τα πλησιέστερα δέντρα όχι λόγω οικολογικών ανησυχιών, αλλά γιατί "όταν πρέπει να πας, πρέπει να πας"...

Στο επόμενο επεισόδιο: Κανείς δεν τα βάζει με πεινασμένους μπλογκερς...