Μεταμεσονύχτιο ζάπινγκ, ένα επικίνδυνο σπορ…

Πριν από αρκετά βράδια δεν μου κόλλαγε ύπνος με τίποτα... Κάτι η ξαφνική ζέστη, κάτι που κοιμήθηκα λίγο παραπάνω το μεσημέρι, τα βλέφαρα μου αντιστέκονταν σθεναρά στην προοπτική του ύπνου. Απελπισμένος είπα να το τολμήσω και να ανοίξω την τηλεόραση, να χαζέψω λίγο μπας και μαστουρώσω με το πολύ ζάπινγκ και πέσω ξερός (τι ρομαντικό…). Με πλήρη συναίσθηση της επικινδυνότητας του εγχειρήματος για τα καταπονημένα μου εγκεφαλικά κύτταρα (ε, ρε πως μιλάω ο επιστήμονας παιδί μου, χα ,χα ,χα) πάτησα το μοιραίο όπως αποδείχτηκε κουμπί στο τηλεκοντρόλ, το “ON”.

Ο εγκέφαλός μου συντάσσει εξώδικο εναντίον μου για τα βασανιστήρια που τον υπέβαλλα εκείνο το βράδυ- Poor bastard είναι "κολλημένος" μαζί μου

Ξεκινάω λοιπόν με τη σειρά από το Filmnet/Supersport (σ.σ διαθέτω τον παλιό καλό αναλογικό αποκωδικοποιητή με τα δύο κανάλια, οπότε μην σας τρέχουν ξαφνικά τα σάλια για τίποτα γκλαμουριές του ψηφιακού NOVA σε αυτό το άρθρο, χε, χε). Τέτοια ώρα το καλύτερο αθλητικό δρώμενο που μπορείς να πετύχεις είναι κανένα τουρνουά Σούμο ή τα “best golf hits ever”, οπότε μιας και ήθελα να κοιμηθώ και όχι να πέσω σε κώμα το γύρισα στο Filmnet. Όπως ξέρει κάθε άντρας που σέβεται “το πακέτο” που κουβαλάει μέσα στα παντελόνια του, κάτι τέτοιες ώρες το FIlmnet προβάλλει κάποιες κορυφαίες ταινίες αισθησιακού περιεχομένου τις περιβόητες τσόντες, όπου άλλος το κάνει, άλλος βογγάει, άλλος παίρνει μάτι και κάποιος ατυχής σκηνοθέτης που ήθελε κάποτε να γίνει Σπήλμπεργκ -αλλά γρήγορα συμβιβάστηκε- κρατάει την κάμερα. Δυστυχώς η τσόντα της ημέρας είχε περάσει και έπεσα πάνω σε κάποια ταινία όπου ένας ντετέκτιβ της πλάκας κυνηγούσε κάποιον μανιακό δολοφόνο της κακιάς ώρας. Πέτυχα την ταινία στην τελική αναμέτρηση μεταξύ τους, όπου και οι δύο πυροβολούσαν τα περιστέρια όπως λέμε, σε ένα άτυπο διαγωνισμό μνημειώδους αστοχίας με πυροβόλο όπλο. Μη θέλοντας να γίνω μέρος της παράνοιας προχώρησα στην ΕΤ1.

Τι να πεις για την ΕΤ1 πια. Τόση κουλτούρα δεν την αντέχει ούτε ο θεός ούτε ο άνθρωπος. Ήταν μια κοντούλα συμπαθής γκόμενα με ένα ύφος σαν τον φιλόσοφο Σωκράτη και έκανε ερωτήσεις σε ένα καραφλούλη ημίτρελο άνθρωπο που συγκέντρωνε στο πρόσωπό του όλες τις παραμέτρους που συνθέτουν το κλισέ του τρελού επιστήμονα. Μόλις άκουσα λέξεις όπως “κβαντική φυσική” και κάτι “για την απύθμενη ελαφρότητα των νεοελλήνων” άλλαξα τρομοκρατημένος κανάλι. Τέτοιες βαθιές και δυσβάσταχτες έννοιες τόσο αργά το βράδυ, είναι σαν να προκαλείς τον εαυτό σου να πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο έτσι για να ζήσεις και αυτή την εμπειρία…

Περνάω στην ΝΕΤ λοιπόν, και πως το έφερε ο διάολος είχε -ώ, ποία έκπληξης!- δελτίο ειδήσεων. Ειλικρινά με τόσο συχνά δελτία ειδήσεων που έχουν σε αυτό το κανάλι δεν νομίζω ότι τους φτάνουν πια τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στον πλανήτη γη. Είναι θέμα χρόνου πλέον να επεκταθούν στο υπόλοιπο πλανητικό σύστημα και γιατί όχι σε άλλους γαλαξίες για να βρουν κάτι να αναφέρουν και να γεμίσουν τον τηλεοπτικό τους χρόνο ως κανάλι. Αφού άκουσα για λίγα λεπτά πόσο τέλειο πρωθυπουργό έχουμε στην Ελλάδα, ότι όλα βαίνουν καλώς σε αυτή τη χώρα και ότι όλα τα στραβά και ανάποδα που συμβαίνουν και που ζούμε είναι συκοφαντίες ή δημιουργήματα της φαντασίας μας , άλλαξα κανάλι…

Έπρεπε ήδη να το έχω κάνει... αλλά όχι... επέμεινα μέχρι τέλους!

Καλώς την ΕΤ3 λοιπόν! Είμαι πλέον πεπεισμένος ότι υπάρχει ένας άτυπος συναγωνισμός ανάμεσα στην ΕΤ3 και στην ΕΤ1 ποιο θα αναδειχτεί το υπέρτατο κανάλι υψηλής κουλτούρας στη χώρα. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι έπεσα πάνω σε μια γαλλική ταινία(αυτό το υπέθεσα από το φόντο…), σε μια στιγμή όπου ένας άντρας και μια γυναίκα γύρω στα 30 και κάτι κοίταζαν ο ένας τον άλλο σιωπηλά. Ήθελε να τη γαμ…, ήθελε να της μιλήσει, χωρίζανε, βαριόντουσαν και οι δύο αφόρητα, ξέχασαν οι ηθοποιοί τους διαλόγους τους, κοιμήθηκε ο σκηνοθέτης από την “ένταση” της στιγμής? Θα σας γελάσω τι ακριβώς συνέβαινε….Κοιταζόντουσαν αυτοί σιωπηλά και τους κοιτούσα κι εγώ με απορία… μέχρι που τελικά έπαψα να τους κοιτάω μιας και άλλαξα κανάλι (πιθανώς να κοιτάζει ακόμα ο ένας τον άλλο δεν ξέρω όποιος ξέρει ας μου πει…).

Πέφτω λοιπόν πάνω στο MEGA! Στο κανάλι αυτό έχουν πλακώσει τόσοι ποιοτικοί δημοσιογράφοι που δεν επαρκεί ο τηλεοπτικός χρόνος για όλους φαίνεται. Οπότε καλούν ο ένας τον άλλο στις εκπομπές τους, καλούν και κανα δυο ατυχείς καλεσμένους που ο μόνος τους ρόλος είναι όχι να ακουστούν ή να πουν αυτό που έχουν να πουν αλλά να παίξουν τις γλάστρες για τα λογύδρια των έγκριτων δημοσιογράφων. Προσωπικά έχω μια αντιπάθεια στον Πρετεντέρη και αυτός ο μπαγάσας λες και το ήξερε να σου μπρος μου βραδιάτικα να μιλάει ακατάπαυστα με πάθος για κάτι που μάλλον ισοδυναμούσε με πυρηνική καταστροφή για τα δεδομένα της μικρής μας χώρας, αν κρίνω από την ένταση με την οποία έκφερε το λόγο του. Να θυμηθώ να σκάψω ένα πυρηνικό καταφύγιο αύριο το πρωί, προλαβαίνω δεν προλαβαίνω…

Ήρθε λοιπόν και η σειρά του ΑΝΤ1… πέτυχα που λέτε μια ταινία που διαδραματιζόταν σε αεροπλάνο και τα χρονάκια της έδειχναν από τους εμφανείς κόκκους στην εικόνα. Αν ήταν το STAR, θα ήμουν σίγουρος ότι το αεροπλάνο θα έπεφτε στα επόμενα δευτερόλεπτα μιας και οι ταινίες καταστροφής είναι το καλύτερό του, αλλά στον ΑΝΤ1 δεν είναι τόσο κινδυνολάγνοι οπότε οι επιβάτες μιλούσαν απλά μεταξύ τους για ασημαντότητες… .Έτσι απλά άλλαξα κι εγώ κανάλι…

Η νύχτα προχώραγε και άρχισα να αναζητώ απεγνωσμένα βοήθεια

πριν το IQ χτυπήσει αρνητικό πρόσημο,αλλά μάταια, όλοι κοιμόντουσαν...

Επιτέλους STAR! Το καλό με αυτό το κανάλι είναι ότι έχει συνέχεια ταινίες… Το 90% είναι απολύτως ελεεινές, ειδικά αυτές που προβάλλονται στις μικρές ώρες της νύχτας, άλλα πάντα διασκεδάζω για λίγα λεπτά στη συχνότητα του. Δεν ξέρω αυτό το κανάλι με κάνει πάντα να αισθάνομαι ότι υπάρχει ελπίδα μεγαλείου και για εμένα μιας και παρόλο τις τόσες βλακείες που προβάλλει έχει ακόμα θεαματικότητα. Τη συγκεκριμένη βραδιά κάποιος κυνηγούσε κάτι μεταλλαγμένα έντομα εκατομμυρίων ετών στους υπονόμους μιας αμερικανικής πόλης. Αφού παρακολούθησα για λίγα λεπτά το έργο, προσπαθώντας να ξεχωρίσω ποιοι ήταν οι άνθρωποι και ποια τα τέρατα (ειδικά με τα λίφτινγκ στις γυναίκες είναι αδύνατον να είσαι σίγουρος πια…), γέλασα λίγο με τα πιο ψεύτικα έντομα που έχω δει από καταβολής κινηματογράφου και συνέχισα μάταια το κυνήγι της τηλεοπτικής συχνότητας που θα με έστελνε στη χώρα του ύπνου.

Καλώστον ALPHA! Λοιπόν, στο κανάλι αυτό όποτε και να γυρίσεις θα πετύχεις ή το Λαζόπουλο ή τη Διγενή… δεν υπάρχει άλλη επιλογή… Προσωπικά εγώ το πέτυχα σε φάση άκρατου κεφιού και νυχτερινής κραιπάλης, με νεαρές και όχι και τόσο νεαρές θηλυκές υπάρξεις να λικνίζονται ναζιάρικα στο ρυθμό κάποιου σουξέ που μέσα στη θολούρα της στιγμής μου διαφέυγει… Κάπου κάπου πέταγε και μια αμπελοφιλοσοφία η Διγενή, “έγλυφε” και λιγο τον καλεσμένο (ευτυχώς μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά γιατί δεν είχα όρεξη για θρίλερ) και όλοι περνούσαν φαινομενικά μια χαρά. Όλοι εκτός από εμένα οπότε πάτησα το κουμπί του τηλεκοντρόλ και πάλι…

Στην οθόνη μου εμφανίστηκε ξαφνικά η συχνότητα του ALTER και ένα συνοθύλευμα “τραγουδιστών” που βγήκαν κατευθείαν από τις βιντεοκασέτες της δεκαετίας του 80… Κάτι γριές, κάτι αλλοδαπές με φουσκωμένα μπαλκόνια,κάτι τύποι με κούρεμα Ταμτάκου τραγουδούσαν ακατάπαυστα ένας θεός ξέρει τι…Το απολάμβαναν δεόντως, μέσα στην άγνοιά τους, που για λίγα λεπτά ήταν το επίκεντρο αυτής της ιδιότυπης εμποροπανήγυρης… Με κάθε τραγούδι που περνούσε ένιωθα να χάνω και μερικά εγκεφαλικά κύτταρα (είμαι σίγουρος ότι έκαναν χαρακίρι μην αντέχοντας τη βλακεία του κατόχου τους και τις απάνθρωπες δοκιμασίες στις οποίες αυτός τα υπέβαλλε). Ευτυχώς που βρήκα το κουράγιο να αλλάξω κανάλι, αλλιώς το σημερινό άρθρο δεν θα γινόταν πραγματικότητα, για ευνόητους λόγους…

Τα τοπικά/μικρότερα κανάλια με αποτέλειωσαν οριστικά για το βράδυ...

Πέφτω που λέτε πάνω στο ΣΚΑΙ… ο οποίος είχε ένα τύπο να παρακολουθεί ρινόκερους από απόσταση εκστασιασμένος, μαζί με έναν και καλά γκουρού στους ρινόκερους έτσι για ασφάλεια. Οι καημένοι οι ρινόκεροι τους κοιτούσαν νωχελικά και συνέχιζαν το γεύμα τους με τέτοια ηρεμία που πραγματικά αναρωτήθηκα για μια στιγμή αν αυτό που έβλεπα ήταν όντως ένα ντοκυμαντέρ ανθρώπων για τους ρινόκερους ή ένα ντοκυμαντέρ δημιουργημένο από ρινόκερους που μελετάει την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά αυτών των δίποδων κόπανων που κάνουν κουμάντο στη γη(των ανθρώπων ντε…)

Με την τελευταία ικμάδα δυνάμεων που μου απέμεινε, πέρασα γρήγορα από τις συχνότητες δύο τοπικών καναλιών, το ένα έδειχνε μια ταινία που μπροστά της αυτές του STAR ήταν αριστουργήματα και το άλλο είχε μια εκπομπή για τις επιχορηγήσεις τον αγροτών για τον καπνό (boorriinnggg… αν αυτό δεν σε κοιμήσει δεν θα σε κοιμήσει τίποτα αγαπητέ αναγνώστη). Σε χρόνο dt πέρασα και από το Μακεδονία TV όπου ένας γνωστός άγνωστος διανοούμενος της πλάκας έλεγε κάτι για 120,000,000 Έλληνες σε όλο τον κόσμο, ότι τους Τούρκους τους “έχουμε” χαλαρά σε περίπτωση πολέμου, ενώ είχε κι ένα περίεργο κόλλημα με τον Πούτιν για κάποιο λόγο… Στο Telecity πιθανώς είχαν γενική επιστράτευση περί πίστεως και πατρίδας ενώ στο 902 εικάζω ότι εξαγγελόταν ένα ακόμα "ρεαλιστικό" και "απολύτως εφαρμόσιμο" πρόγραμμα του κομμουνιστικού κόμματος (ή αυτό ή ο Απόστολος Γκλέτσος να παίζει τουμπερλέκι... δεν ξέρω τι είναι πιο ανατριχιαστικό από τα δύο, μεταξύ μας...). Για να είμαι ειλικρινής, δεν τσέκαρα τα δύο αυτά κανάλια οπότε όποιος ξέρει ας μου πει (ή μάλλον καλύτερα όχι... χα,χα,χα).

Αποκαμωμένος, έκλεισα τον τηλεοπτικό μου δέκτη και αποκοιμήθηκα γλυκά σιγοτραγουδώντας μέσα στη μαστούρα μου “ο σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι… δεν κωλώνει….” (άτιμο ALTER χα, χα, χα).

Εξουθενωμένος από τον τηλεοπτικό Γολγοθά μου παρέδωσα πνεύμα...

Το βράδυ ο ύπνος μου ήταν γεμάτος εφιάλτες αυτού του τύπου...




...αλλά και στο πρωινό ξύρισμα με περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη...

Y.Γ. 1 : Τώρα που το ξανασκέφτομαι μάλλον είδα ειδήσεις στο ΕΤ1 και την φιλόσοφο γκόμενα στο ΝΕΤ… Δε βαριέσαι αυτές είναι απλά εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα ως προς το ύφος των εν λόγω καναλιών. Για να είμαι ειλικρινής, βαριόμουν να αλλάξω τα γεγονότα και να επινοήσω νέες ιστορίες μεταμεσονύχτιας τρέλας, αλλά αυτό μεταξύ μας, έχω και μια φήμη να προστατεύσω (ουπς πολύ αργά…)

Υ.Γ. 2 : Το μουν... σέρνει καράβι και η τηλεόραση το brain μου στον Άδη...

Πίκος Απίκος R.I.P. : Καλός ήταν ο μπαγάσας, αλλά τον έφαγε το ζάπινγκ...

Γεια και χαρά σε όλους!