Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

“Παλιέ φίλε καλωσόρισες πίσω…”

Έχεις ποτέ την αίσθηση ότι δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου? Κοιτάζεσαι μερικά πρωϊνά στον καθρέφτη και βλέπεις έναν γνωστό τύπο αλλά δεν είσαι και τελείως σίγουρος. Ζεις, δουλεύεις, διαβάζεις, ερωτεύεσαι, τραγουδάς, παίζεις, ταξιδεύεις και τόσα άλλα κι όμως το νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι δεν είσαι εσύ. Δεν συμβαίνει κάτι το συνταρακτικό ή το μη αναστρέψιμο αλλά κινείσαι σαν να χεις αυτόματο πιλότο σε πολλά πράγματα. Δεν είσαι δυστυχισμένος αλλά δεν νιώθεις και τελείως καλά… Κανείς γύρω σου δεν το βλέπει μιας και γελάς και διασκεδάζεις, περνάς καλά, αλλά βαθιά μέσα σου το ξέρεις, δεν είσαι εσύ. Οι άλλοι δεν σε καθορίζουν απλά περνάνε από τη ζωή σου και αφήνουν άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο το σημάδι τους. Εσύ προχωράς χωρίς να φιλοσοφείς πολύ τα πράγματα , παίρνεις αποφάσεις εν θερμώ ή με λάθος κριτήρια και συνεχίζεις. Οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σου γίνονται όλοι μια ασυνάρτητη θολούρα και απλά ζεις την κάθε μέρα όπως έρθει. Κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν πρόβλημα με αυτό… εγώ όμως δεν είμαι έτσι…

Πήρα μια απόφαση το 2005 με όλα τα λάθος κριτήρια. Από εκεί και πέρα άρχισα να αλλάζω… Οι γύρω μου δεν το αντιλαμβάνονταν όχι γιατί δεν έχουν μυαλό αλλά γιατί είχα κι εγώ πείσει τον εαυτό μου για κάποια πράγματα. Ήρθαν αρκετά χαστούκια στην πορεία , κάτι ασθένειες στο οικογενειακό περιβάλλον , προβλήματα άλλων που με αποσπούσαν από το να αντιμετωπίζω τα δικά μου με την προσοχή που έπρεπε. Δεν ήμουν δυστυχισμένος ή χαρούμενος, απλά προχωρούσα σαν μηχανή και ο μακροπρόθεσμος στόχος μου όλο και απομακρυνόταν μέχρι που όυτε πια κι εγώ δεν τον αναγνώριζα σαν δικό μου στόχο. Η ζωή συνέχισε να προχωράει, προσπάθησα για κάποια πράγματα, άλλα περπάτησαν άλλα όχι… και πάλι όμως η ουσία ήταν ότι κάτι δεν ήταν σωστό. Το ένιωθα εγώ και το μόνο άλλο άτομο που το καταλάβαινε ήταν η μητέρα μου που με διαβάζει σαν ανοιχτό βιβλίο… Πότε δεν έχασε την πίστη της σε εμένα και για αυτό την ευχαριστώ…

Ο χρόνος κύλησε και φτάσαμε στο 2007… Είχα τις καλές και τις κακές μου στιγμές αλλά αυτό δεν είναι η ουσία…η ουσία είναι ότι κάτι έλειπε. Μέχρι που πριν από μερικές εβδομάδες είδα μια αλλαγή στον εαυτό μου… δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός ή ένα πρόσωπο ή κάτι που με ταρακούνησε από μόνο του. Ήταν μια συνισταμένη πραγμάτων… Χθες μίλησα με ένα πολύ καλό φίλο από το εξωτερικό, τον Άλαν. O Άλαν είναι ένας Κινέζος που από 11 χρονών είναι στην Αγγλία και πιστέψτε με δεν έχει καμία σχέση με τον τυπικό Κινέζο στη συμπεριφορά (κι έχω γνωρίσει αρκετούς). Υπό μια έννοια είναι ο πιο “Έλληνας - Κινέζος” που ξέρω… Ένας άνθρωπος με τον οποίο για μια και μόνο χρονιά είμαστε συγκάτοικοι… ένας άνθρωπος που με είδε στη χειρότερη φάση της ζωής μου και δεν γύρισε την πλάτη, ενώ κάλλιστα θα μπορούσε… Κανείς δεν με έχει δει τόσο χάλια όσο αυτός και κανείς δεν θα με δει ξανά –ήταν πριν αρκετά χρόνια άλλωστε-. Χθες που μιλούσα μαζί του στο ΜSN -μετά από κάποιους μήνες- για εντελώς άσχετα πράγματα, συνειδητοποίησα τι ήταν αυτή η αίσθηση οικείου που ένιωθα τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες και δεν μπορούσα να την ορίσω… Επέστρεψα στο πως ένιωθα στην καλύτερη φάση της ζωής μου (στο τέλος του 2004), τότε που ήταν όλα ξεκάθαρα στο μυαλό μου για το που πάω και τι κάνω σε βάθος χρόνου, κι όχι μόνο αύριο. Χαμογέλασα… Δεν είμαι πια ούτε αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος για το μέλλον… είμαι απλά και πάλι ο εαυτός μου. Παλιέ φίλε καλωσόρισες πίσω, σε είχα πεθυμήσει…

Υ.Γ.1 ΟΚ, αρκετά με τα ενδοσκοπικά και βαθυστόχαστα ποστ, έλεος δηλαδή χα,χα,χα. Την επόμενη φορά υπόσχομαι θα γελάσουμε:)

Y.Γ. 2 Σας ευχαριστώ όλους παιδιά, όλοι παίξατε το ρόλο σας με τον τρόπο σας.

21 σχόλια:

  1. Συμβαινει,σε αλλους ανθρωπους περισσοτερες φορες και σε αλλους λιγοτερες,κατα τη διαρκεια της ζωης τους,αυτο που περιγραφεις.
    Σιγουρα,ομως,ολοι μας εχουμε τα πανω και τα κατω μας και δεν αναγνωριζουμε τον εαυτο μας μερικες φορες.
    Βρισκομαστε σε εναν διαρκη αγωνα να τον ανακαλυψουμε και να τον αγαπησουμε.
    Χαιρομαι που ξαναβρηκες τον εαυτο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα είναι ρόδα κ γυρίζουν. Ό,τι πέφτει θα ανέβει, αλλά κι ό,τι ανεβαίνει να ξέρεις ότι θα πέσει. Το ίδιο κ με τον άνθρωπο: αν δεν χάσεις την ψυχή σου, δεν θα την ξαναβρείς. Κ καλό είναι να την χάνεις, θα μου επιτρέψεις να σού πω, γιατί η ευφορία/ηρεμία που προκαλείς στον εαυτό σου όταν σε ξαναβρίσκεις, είναι ανεκτίμητος εσωτερικός πλούτος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Προφανώς, αφού έπιασες το δικό σου πάτο, ήρθε η ώρα της αναγέννησης.
    Το έχω νιώσει και για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, οπότε μπορώ να σε καταλάβω, ουσιαστικά.
    Εύχομαι, από δω και μπρος να είσαι πάντα εσύ, σε ό,τι κάνεις, απόλυτος άρχοντας των θέλω σου!
    Εμείς σε αγαπάμε, έτσι κι αλλιώς!
    Ααααα, φτάνει τώρα!
    Να γελάμε!
    Έτσι μάθαμε!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @armia

    Εγώ να δεις πως χαίρομαι:)

    @itelli

    Χρεώνετε με το comment ή με την ώρα Dr.? χε,χε,χε.

    Σωστόοος...

    @arammos

    Great to be back Arammos!!!

    @ενεσούλα

    Να σαι καλά. Α, δεν το συζητώ σαν πολύ σοβαρεύτηκε το "¨Εκτακτο Παράρτημα" τελευταία... Είπαμε να βρούμε τον εαυτό μας όχι να χάσουμε το χιούμορ μας γκκκκρρρ... αχαχαχααχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ειναι τρομακτικο το ποσο ευκολα μπορουμε να χασουμε τον εαυτο μας σε πληθωρα καθημερινων καταστασεων.κι αν η καθημερινοτητα μας ποτισει με τις αντιδρασεις ενος αλλου εαυτου,πολυ ευκολα παγιδευομαστε και γυρναμε την πλατη στις παλιες σταθερες.

    για σενα προσωπικα χαιρομαι που εστω και ασυνειδητα βρηκες τον τροπο να επανελθεις στον παλιο καλο σου εαυτο,κι ελπιζω οσος καιρος και να περασει να μην φερει καταστασεις που θα κινδυνευσεις να τον χασεις ξανα.

    για μενα προσωπικα σου δηλωνω οτι το γελιο που προσφερεις μεσω του blog σου δεν ειναι ο βασικος λογος που μενω εδω,οσο το γενικοτερο κλιμα που εμπνεεις.γι'αυτο λοιπον ελπιζω να μην παγιδευτεις στην προσπαθεια σου να ικανοποιησεις τους γυρω σου,και οδηγησεις τον ιδιο σου τον εαυτο να ψαξει για ικανοποιηση σε αλλα μερη.στην τελικη η συνολικη συμπαρασταση των λιγων ατομων σε καθε περισταση,ειναι πολυ πιο σημαντικη απο την μερικη συμπαρασταση των πολλων στις καλες στιγμες μονο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το'χω περάσει αυτό μετά την γέννα. Σαν να γίνονται όλα χωρίς εσένα και σε βρίσκουν θεατή στη ζωή σου! Βιασύνη, άγχος και καθημερινότητα...
    Το σημαντικό είναι να έχεις ανθρώπους που σε στηρίζουν.Εγώ έχω τον άντρα μου.

    Welcome back!!! Άντε βουρ στην Φρουτοπία! Σε περιμένουμε όλα τα "φρούτα" εκεί μαζεμένα να μας διηγηθείς τις ωραίες ιστορίες σου... Χι,χι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αγαπητέ Απίκο, μερικές φορές η ζωή μας φαίνεται τόσο χλιαρή και στεγνή που θα επιθυμούσαμε να νιώσουμε ακόμα και ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα για να κατανοήσουμε πως υπάρχουμε. Δεν είναι κομμάτι της ζωής μας. Εμείς δημιουργούμε αυτή την κατάσταση της αποσύνθεσης, της έλλειψης της αίσθησης μίας έντονης έξαρσης, ενός ψυχικού πόνου, του ενθουσιασμού που σε ξεσηκώνει. Κατά την γνώμη μου φίλε μου, ποτέ μην αφήσεις να σου ξανασυμβεί. Ακόμα και να βλέπεις πως τα πάντα γύρω σου σε στριμώχνουν σε μία ρουτίνα που δεν έχει υπόσταση και είναι ανόητη (χωρίς νόημα) δώσε βάση με όλες σου τις αισθήσεις σε εκείνο το κάτι που σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια, που το γνωρίζεις καλά, που είναι για σένα μόνο αξιόλογο, σίγουρο και σου εξάπτει την δημιουργικότητα, την επικοινωνία, όλα αυτά τα στοιχεία που μας ευχαριστούν και μας γεμίζουν τα κενά που κατασκευάζουμε οι ίδιοι.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @dunno

    Πάντα κάνεις το ίδιο λάθος φίλε:) Δεν γράφω αστεία κειμενάκια συχνά γιατί σκέφτομαι τι θα πείτε εσείς, εμένα μου αρέσει. Και ΕΓΩ τα προτιμώ προσωπικά γιατί πολλές φορές με ένα τέτοιο κείμενο μπορώ να πω πολύ περισσότερα "πίσω από τις λέξεις". Απλά είναι πιο κουραστικό να τα γράφω και πιο χρονοβόρο:)

    Έχετε δυνατά επιχειρήματα Dr Froyd... εεε... συγνώμη... φίλε Dunno εννοούσα:)

    @Μαρία Κ.-Π

    Απλά μπαίνεις σε ένα τριπάκι που οι επιλογές σου καθορίζουν εσένα και όχι εσύ αυτές και προχωράς λίγο με αυτόματο πιλότο. Πιστεύω ότι όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι περνούν τέτοιες καταστάσεις. Απλά ήθελα να μοιραστώ αυτή την αλλαγή μέσα μου με εσάς τα μπλογκοφιλαράκια μου γιατί νιώθω άνετα μαζί σας. Είδες τι παλιοχαρακτήρας είμαι? LOL

    Συμφωνώ απολύτως με αυτό που είπες για τους ανθρώπους γύρω μας που μας στηρίζουν και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έχω αρκετούς τέτοιους στη ζωή μου.

    @cyberella

    Δεν έχω πρόβλημα με τη ρουτίνα προσωπικά, είμαι αρκετά πολύπλευρος ως άνθρωπος για να μη με επηρεάζει τόσο. Απλά είμαι πολύ σκληρός κριτής του εαυτού μου γιατί είμαι φιλόδοξο άτομο, κι από εκεί πηγάζουν όλα πιστεύω. Είμαι και λίγο τσαντίλας...LOL.

    Και ναι είμαι πολύ συναισθηματικός με τους ανθρώπους που αγαπώ, χτυπάνε αυτοί, πονάω εγώ και αυτό θολώνει την κρίση μου καμιά φορά. Βελτιώνομαι όμως γοργά κι αν μη τι άλλο είμαι πολύ πιο πραγματιστής από ότι μου καταλογίζουν μερικές φορές:)

    Πάντως παιδιά άμα είναι κάθε φορά που βγάζω τα εσώψυχά μου να συμμετέχετε έτσι στο μπλογκ να το κάνω πιο συχνά:) (Τι κάνω ο blogger να βρω κανένα αναγνώστη χα,χα,χα, σαν το Διογένη με το φανάρι κατάντησα, ψάχνω ανθρώπους-αναγνώστες α,χα,χα,χα,χα)


    Σχετικά με εκείνη τη φαντασίωση που έχω με εμένα και την Eva Mendes σε ένα ερημικό νησί τώρα...:)

    Να είστε όλοι καλά κι ευχαριστώ γενικώς:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δε ξέρω αν είχες χάσει τον εαυτό σου αλλά μπερδεμένος ήσουν σίγουρα αυτό το διάστημα.
    Όπως και να χει χαίρομαι όσο κανείς άλλος εδώ μέσα που αισθάνεσαι έτσι! Πάμε γι'άλλα τώρα!
    Να ξέρεις Πίκο ότι νιώθω πολλές φορές ιδιαίτερη κωλοφαρδία που απολάμβανα ιστορίες παρόμοιες μ'αυτές που γράφεις εδώ, από μικρό παιδί!
    Μόνο εσύ μου χεις χαρίσει τόσο γέλιο και τόση καλή παρέα!Με το blog σου αυτό νιώθω ότι σ'έχω κοντά μου διαρκώς!
    Σ'ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ χαίρομαι όταν ακούω γύρω μου για ανθρώπους που βρίσκουν τον εαυτό τους!
    Κι εγώ σε παρόμοια φάση είμαι, ένα βήμα πριν, αλλά δεν μ' αφήνουν οι καταστάσεις...

    Ελπίζω από εδώ και πέρα εσύ και ο εαυτός σου να μην ξαναχαθείτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. hello pikosapikos!!!! kalo to blo sou!!! go on! tin kalispera mou!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ΜΟFO -3-

    Εσύ με ξέρεις καλά, δεν πιάνεσαι...:)

    Εγώ σ' ευχαριστώ που ξέρω ότι μπορώ να στηρίζομαι πάνω σου (και στο "Φιρίκι" βεβαίως, βεβαίως χα,χα,χα). Τα λέμε σύντομα από κοντά για λεπτομέρειες!

    @Sofi-K

    Νομίζω καταλαβαινόμαστε απόλυτα. Δεν σκοπεύω να τον "χάσω" ξανά, τον πεθύμησα τον μπαγάσα:)

    Να σαι καλά και σου εύχομαι τα καλύτερα γενικώς.

    @melina

    Σου χρωστάω και εγώ δεν ξέρω πόσα σχόλια στο μπλογκ σου...γκκκρρρ... μια από αυτές τις μέρες θα ανταποκριθώ στο μπλογκικό μου καθήκον:) Promise!

    @σοφία

    Διαβάζοντας όλα τα σχόλιά σας μου έρχεται στο μυαλό η εξής Αμερικανιά (είμαι άλλωστε γνωστό "θύμα" της Αμερικάνικης/Βρεταννικής Υποκουλτούρας χα,χα,χα)

    "Οh! I can feel the love in the air ! Group hug everyone... group hug!!!"

    Τα λέμε παιδιά:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ton xaneis,..ton briskeis..kai pali aptin arxi...dont worry

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. nomizw pws i kaluteri lusi se tetoia zitimata einai i aisiodoksi antimetwpisi twn pragmatwn, kontra stis katastaseis pou mas stenaxwroun..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Auto pou kserw einai oti ipirkses kai eisai, autos pou megalwsa mazi, pou mou stathike se diskoles stigmes me ton tropo tou kai pws tha einai eki dipla mou stis epomenes pou tha erthoun.

    Pisteuw pws auto pou eisai pragmatika den to exases pote. Einai poli authentiko gia na xathei. To paramelises auto einai olo, kai otan to paramelis esi mia, auto se parameli 2 fores.

    Na sai panta kala, den sou lew Welcome Back!... mias kai gia mena den exeis figei pote.

    Laikos.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Kαι τώρα που σε βρήκες σε πήρες και πήγατε να ζήσετε τον έρωτα σας προς άγνωστη κατεύθυνση;
    Άκου βαλίτσες!
    Που πας Πικουλίνι και μας αφήνεις μόνους και χωρίς νέο ποστοσέντονο να έχουμε να πορευτούμε για το Σαββατοκύριακο, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η μπέμπα ρωτάει αν μπορεί να συμμετάσχει στην group αγκαλίτσα, Πίκο...

    Καλήσπέρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Όλα μες τη ζωή είναι .. δε σημαίνει πως μόνο χιουμοριστικά πρέπει να γράφεις..
    Χαίρομαι για σένα και εύχομαι να μην ξαναχαθείτε, αφού όπως φαίνεται τα πάτε καλά μαζί!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Εεεεεεεεεεε!

    Πήρες το φιλαράκο σου και εξαφανιστήκατε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή