Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

Ο Θεός έχει πολλή περίεργη αίσθηση του χιούμορ φίλε...



Η σημερινή μέρα είχε τόσα πολλά πάνω και κάτω στη διάθεσή μου που αν δεν γράψω κάτι θα σκάσω...

Στη ζωή μου έχω υπάρξει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ερωτευμένος μία φορά. Ήμουν αρκετά μικρότερος, άπειρος γενικά και μπορεί να πει κανείς ότι "έπεσα με τα μούτρα" που λένε. Η πλάκα του πράγματος είναι ότι με τη μοναδική γυναίκα που ερωτεύτηκα εντελώς δεν έκανα απολύτως τίποτα χα,χα,χα. Θυμάμαι μόλις είχα ανακαλύψει το Ίντερνετ και έμπαινα στο IRC τότε, όλα καινούρια και φρέσκα, με τον ενθουσιασμό ενός λαίμαργου μπόμπιρα που μπαίνει σε ζαχαροπλαστείο και δεν ξέρει τι γλυκό να πρωτοδιαλέξει. Μετά από κάποιο καιρό παίζοντας με όλα τα καλούδια του chat έπεσα πάνω σε μια κοπελιά λίγο μεγαλύτερη από εμένα με το ψευδώνυμο "Ήρα" (αυτή τη στιγμή ο decoding σκάει ένα χαμόγελο είμαι σίγουρος... χα,χα,χα). Για να μην τα πολυλογώ η επικοινωνία μας ήταν υπέροχη, έπιανε τα αστεία μου , έπιανα τα δικά της, μου άρεσε ο τρόπος που σκεφτόταν και γενικά κινούμασταν στο ίδιο μήκος κύματος. Όπως και να έχει το πράγμα πέρασε κάποιος καιρός με αυτό το "μακρινής απόστασης" αλισβερίσι. Στο μεταξύ η ζωή μου προχωρούσε κανονικά είχα και μια κοπέλα στην εστία που έμενα οπότε υπήρχαν διαστήματα που δεν τα λέγαμε και πολύ πλέον. Η Ήρα ήταν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου υποθέτω, τώρα που τα αναπολώ...

Μετά από 1-2 χρόνια περίπου, μια μέρα που κατέβηκα Αθήνα από Λονδίνο λέω "δεν πάει στο διάολο, ας τη συναντήσω κι από κοντά". Την παίρνω τηλέφωνο και προς μεγάλη μου χαρά δέχτηκε να με συναντήσει αμέσως. Θυμάμαι που την περίμενα στο Μετρό στο Σύνταγμα.Περίμενα έναν άνθρωπο που δεν είχα ξαναδεί σαν το κουτάβι τον αφέντη του, είχα και τα λουλουδάκια μου ανά χείρας η χαρά της γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου ήμουν χα,χα,χα. Όπως και να έχει η κοπέλα ήρθε και μόλις την είδα "έμεινα"! Ήταν ακριβώς όπως την ήθελα(περίμενα?) να είναι και το χαμόγελό της μου δήλωνε (τόσο ήξερα τόσο καταλάβαινα ίσως...) ότι δεν είχε κι εκείνη απογοητευτεί (τουλάχιστον όχι εμφανώς... μιας και είναι γυναίκα οπότε δεν παίρνω και όρκο ως άντρας χα,χα,χα). Είμαι σίγουρος ότι αν είχα δαχτυλίδι μαζί μου θα την παντρευόμουν μπροστά στα Αρχαία του Σταθμού Μετρο του Συντάγματος με κουμπάρο κανένα εισπράκτορα και παπά τον πρώτο αξύριστο μαυροφορεμένο τυπά της ΚΝΕ. Πήγαμε θυμάμαι στην Ερμού για καφέ και τα είπαμε σε καλό κλίμα, εμφανώς μουδιασμένοι και οι δύο, που η διαδικτυακή μας φαντασίωση είχε πάρει σάρκα και οστά. Μιλήσαμε αρκετή ώρα, με φίλησε και έφυγε όπως ήρθε, αθόρυβα. Από εκείνο το σημείο και μετά ακολούθησαν μερικά τηλέφωνα, εξάλλου εγώ δεν έμενα στην Αθήνα, και μετά τίποτα, η απόλυτη σιωπή εκατέρωθεν. Ίσως "μεγαλώσαμε" και οι δύο απότομα, ίσως συνειδητοποιήσαμε ότι η απόσταση και οι προτεραιότητες του καθενός ήταν διαφορετικές εκείνη την περίοδο. Όπως και να έχει ένα ρομάντζο έληξε πριν καν ξεκινήσει. Είχε κι αυτό το ενδιαφέρον του δε λέω, αλλά ακόμα και τώρα με απόσταση αρκετών χρόνων πλέον, νιώθω ότι δεν έχω αγαπήσει γυναίκα σε αυτό το βαθμό ξανά. Από την άλλη πλευρά και να την έβλεπα την Βάσω τώρα δεν θα μου προξενούσε καμία εντύπωση μιας και έχω αλλάξει από τότε πολύ σαν άνθρωπος (και φαντάζομαι κι αυτή... οπότε ας μείνω με την παλιά της ανάμνηση για παν ενδεχόμενο χα,χα,χα).

Θα μου πείτε τώρα "που τα θυμήθηκες όλα αυτά?", "περσινά ξινά σταφύλια" και άλλα τέτοια. Καμία φορά η ιστορία πάει να επαναληφθεί βλέπετε και όταν αυτό συμβαίνει, με την ωριμότητα των χρόνων σου πλέον, επικρατεί η λογική , μιας και υπάρχουν άλλες προτεραιότητες. Δεν παύεις πάντως να αναρωτιέσαι ότι "ο Θεός έχει περίεργη αίσθηση του χιούμορ φίλε και μερικές φορές παίζει με τους ανθρώπους να περάσει κι αυτός την ώρα του ευχάριστα...". Δε βαριέσαι, η ζωή είναι πολλή μικρή για να χαλιέμαι για τέτοια πράγματα πια, αλλά όπως και να έχει, καμία φορά αυτό το παρολίγον deja vu σου αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση στο στόμα...


8 σχόλια:

  1. "Περίμενα έναν άνθρωπο που δεν είχα ξαναδεί..."

    Παλιές καλές IRC εποχές... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γι' αυτό εγώ δεν έχω συναντήσει κανένα από τα ιντερνετικά μου φλερτ, για να έχω το κεφάλι μου ήσυχο ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η αλήθεια είναι ότι η ζωή μας παίζει πολύ παράξενα παιχνίδια μερικές φορές, αλλά αυτή είναι η γοητεία της.
    Συχνά μια ιστορία επαναλαμβάνεται με ανατριχιαστικές ομοιότητες, αλλά όχι, πάλι μην ξεγελιόμαστε.
    Υπάρχει γενικά η τάση στη ζωή μας να επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, αλλά, βρε αδερφέ, όλο και κάτι είναι διαφορετικό από την προηγούμενη φορά, δε ζούμε και τη "μέρα της Μαρμότας"!
    χαχαχα!
    Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @γιάννης

    (Πίκος Απίκος κλείνει το μάτι συνωμοτικά)

    Αν μη τι άλλο γελούσαμε πολύ:)

    @σοφία

    Ξέρεις αυτό που λένε " Η περιέργεια σκότωσε τη γάτα". Μάντεψε ποιος ήταν ο γάτος στην προκειμένη περίπτωση:)

    @ενεσούλα

    Όπως είπα, ο Θεός έχει περίεργη αίσθηση του χιούμορ. Δεν είπα όμως ότι δεν μπορούμε να γελάμε με αυτή(το αντίθετο μάλιστα)!Οπότε ρίχνουμε ένα καλό γέλιο με το περίεργο των πραγμάτων και συνεχίζουμε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι μου θύμησες τώρα μάστορα...χαχαχαχα
    Εποχές αθωότητας...τότε που νομίζαμε (κι εγώ μέσα σ'αυτούς) ότι το Irc θα μας βοηθήσει να βρούμε κοπέλα!
    Θυμάμαι χαρακτηρiστικά μια ιστορία με γνωρiμία από το Irc:16 χρονών εγώ τότε γνωρίζω "όλως τυχαίως" την Νάνση στο Irc!Ήρθε η ώρα που βγαίνουμε έξω.Περνάμε μια χαρά(έτσι τουλάχιστον νόμιζα εγώ)!Την επομένη την παίρνω τηλ. και βγαίνει η μεγάλη της αδελφή κι άρχισε να μου λέει "και τι θέλεις?Θές να την στριμώξεις και να την γαμ...?Τι θες απ'το αθώο το κοριτσάκι?Πες μου το σχολείο σου να σε κανονίσω"
    Εγώ εν το μεταξύ δεν είχα ούτε καν στην άκρη του μυαλού μου κάτι απ'αυτά που μου έλεγε!Μια απλή γνωριμία που αν υπήρχε χημεία θα γινόταν σχέση.
    Όπως και να χει η τρομάρα μου ήταν τόσο μεγάλη όσο και όταν ένας φίλος μου γνώρισε μια κοπέλα μέσω Irc και με κάλεσε να τη δούμε από κοντά!Ένα μόνο θα πω:ΦΡΙΚΗ!
    Από τότε δεν ασχολούμαι με cyber-γνωριμίες!
    Πολύ όμορφο το κείμενο σου Πίκο και συνέχισε με προσωπικές σου ιστορίες να φέρνεις στη μνήμη μας παρόμοιες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όμορφο κείμενο με άρωμα αναμνήσεων και χαμένης παιδικότητας...

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαφωνώ κάθετα με την Σοφία. Κ μπανανόφλουδες πάτησα, κ σε κουβάδες με σκουπίδια έπεσα, κ σκατά πάτησα (σορρυ για την αυθάδεια - περισσότερα από κοντά, όταν έρθει εκείνη η ώρα). Αλλά έχω το κεφάλι μου ήσυχο γιατί πήγα, είδα, κ απήλθα. Αλλά ηρέμησα. Αν δεν πήγαινα, δεν θα ηρεμούσα ποτέ. Όλες μου τις αποφάσεις τις παίρνω σύμφωνα με τον βασικό (μου) κανόνα, ο οποίος δηλώνει "να μπορώ να κοιμάμαι ήσυχα τα βράδια".

    Απο'κει κ πέρα, ο καθένας ξεφλουδίζει τη δική του μπανάνα, που λέει κ ο George.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @mofo-3-

    Χα,χα,χα!!! Δεν μας τα χες πει αυτά:)

    @Μαρία Κ.-Π.

    Νομίζω έχω ακριβώς το αντίθετο πρόβλημα Μαρία, η παιδικότητα δεν λέει να με αφήσει:) "Φύγε μωρή..." της λέω "...μεγάλωσα και σίτεψα, ξουτ από εδώ!"

    Εκείνη τίποτα, μου κλείνει το μάτι συνωμοτικά και μου λέει : "Eμείς οι δυο πάμε πακέτο δεν θα χωρίσουμε ποτέ".

    Ευχή και κατάρα πραγματικά στον κόσμο που ζούμε:)

    @itelli

    Συμφωνώ.Κάθε βίωμα είναι πολύτιμο. Εξάλλου άμα δεν φας και τις τούμπες σου πως θα μάθεις? Παρεπιπτόντως το ότι γνώρισα τη συγκεκριμένη κοπέλα από κοντά ποτέ δεν το μετάνιωσα, όλα ήταν θέμα λάθους timing και τίποτα παραπάνω. Εξάλλου απόλαυσα κι ένα ωραίο φιλί, μια χαρά ήταν, ας είναι οι "άσχημες" εμπειρίες της ζωής μου πάντα έτσι:)

    "Παθαίνουμε, μαθαίνουμε και προχωράμε", όπως έγραψα και σε ένα άλλο μπλογκ αυτές τις μέρες:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή