Τετάρτη 30 Μαΐου 2007

Μια παρτίδα τάβλι, η “μητέρα” όλων των μαχών…

Περίεργο πράγμα οι συγκυρίες στη ζωή. Αλλού περιμένεις να βρίσκεσαι μια δεδομένη περίοδο κι αλλού ο δρόμος σε φέρνει… Έτσι κι εγώ βρίσκομαι αυτή τη χρονική περίοδο, λόγω κάποιας απρόοπτης εξέλιξης, κοντά στους γονείς μου. Δεν παραπονιέμαι, τους πετυχαίνω σε μια πιο χαλαρή περίοδο της ζωής τους, ειδικά τον πατέρα μου, και απολαμβάνω αδηφάγα τις μικρές καθημερινές στιγμές που στερηθήκαμε στο παρελθόν λόγω της φύσης της δουλειάς τους. Μικροκοντρίτσες και αντίθετες απόψεις θα υπάρχουν πάντα, αλλά τι είναι η ρημάδα η ζωή χωρίς λίγο κόντρα, φαγητό χωρίς αλάτι.


Με αφορμή το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος, πεταχτήκαμε λοιπόν οι τρεις μας εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας σε παραθαλάσσιο μέρος, όπου ο ερχομός του καλοκαιριού δεν θα έμοιαζε με μια ουτοπική εικασία αλλά θα ήταν μια όμορφη πραγματική εικόνα. Όπως και να έχει με τη θερμοκρασία να ανεβαίνει συνεχώς, εντείνονται και οι κόντρες και τι καλύτερος τρόπος να λύσει κάποιος τις διαφορές του με τον άλλο από μία παρτίδα τάβλι στα 7 παιχνίδια.


"Τέτοια αυτοσυγκέντρωση πια ούτε πανελλήνιες να έδιναν..."


Σας παρουσιάζω λοιπόν τη “μητέρα των μαχών”: στη μία γωνία η κυρία Β. (σ.σ. γεια σου ρε μάνα) μέσα στη γλύκα και την στωικότητα με ένα φονικό ζάρι ως μεγάλο ατού της. Στην άλλη γωνία ο κύριος Γ. (σ.σ. ο πατέρας, αυτό τα λέει όλα), γνωστός και ως “ο τσαντίλας ταβλαδόρος” ο οποίος προσπαθεί με τη στρατηγική σκέψη του να ανταπεξέλθει σε κάθε δυσκολία του αγώνα. Το σύνηθες έπαθλο για το νικήτη αυτής της αναίμακτης μονομαχίας είναι να πικάρει τον αντίπαλο μέχρι τελικής πτώσεως μετά τον αγώνα και ενίοτε πέφτει και κανένα πεντάευρο στο τραπέζι για να ανάψει λίγο το παιχνίδι. Όπως και να έχει η μάχη ξεκίνησε με εμένα απόντα, μα όταν τελικά εγώ και η φραπεδιά μου μπήκαμε στην παρέα το ματς είχε ανάψει για τα καλά.

"Έρχομαι κι εγώ παιδιά, περιμένετε..."


Η Β. προηγούνταν 4-2 ή κάπου τόσο, ενώ ο Γ. είχε αρχίσει να απελπίζεται με το δράμα που ζούσε. Οι “διπλές” της Β. στα ζάρια έπεφταν η μία μετά την άλλη με ρυθμό πολυβόλου και ο Γ. - που δεν φημίζεται και για την υπομονή του ως άτομο γενικώς - προσπαθούσε να αμυνθεί σε αυτό το ανεπανάληπτο μπαράζ κωλοφαρδίας βρίζοντας θεούς και δαίμονες . Μόνο “Μα τον Τουτατίς” και θα “πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας” δεν αναφώνησε από την απελπισία του(σ.σ. για τους ανίδεους, διαβάστε και κανένα Αστερίξ ρε παιδιά).


"Κάπως έτσι έμοιαζαν οι "διπλές" της Β. για τον δύστυχο Γ.

Τα κανόνια του Ναβαρόνε σε πλήρη στοίχιση..."


Όπως όμως λέει και ο σοφός λαός “θα γυρίσει ο τροχός θα γαμ… και ο φτωχός” μία ρήση που στο τάβλι βρίσκει συχνά εφαρμογή ειδικά όταν ο αριθμός των παρτίδων που θα παιχτούν καθορίζεται σε ένα υψηλό αριθμό όπως το “7”. Ο Γ. ήξερε ότι αυτό το κονσέρτο για πολυβόλα που είχε εξαπολύσει η Β. εναντίον του δεν θα κρατούσε για πολύ ή τουλάχιστον έτσι ήλπιζε. Έβαλε κι αυτός το χεράκι του με τις γνωστές αγαπημένες τακτικές που ακολουθεί κάποιος ταβλαδόρος όταν το φάσμα της ήττας ορθώνεται απειλητικό μπροστά του… Λίγο να καθυστερήσεις να δώσεις τα ζάρια στον άλλο όταν έρθει η σειρά του, λίγο να τον κατηγορήσεις ότι έκλεψε στην προηγούμενη κίνηση, λίγο να αμφισβητήσεις το πόσο γρήγορα μαζεύει τα πούλια στο τελικό μάζεμα… Με αυτά και με αυτά κάποιος έμπειρος ταβλαδόρος προσπαθεί να σπάσει το ρυθμό του αντιπάλου στο ζάρι και έτσι να αντισταθμίσει το προσωπικό φτύσιμο που δέχεται από τη θεά τύχη όταν δεν σταυρώνει ο ίδιος καλό ζάρι ούτε για πλάκα. Μετά από αυτό το ιδιαίτερο μάθημα στα μυστικά της ταβλαδόρικης τέχνης επιστρέφουμε και πάλι στον αγώνα μας….



"Σαν άλλος Ναπολέων ο στρατηγός Γ. γύρισε το ματσάκι υπερ του.

Ο κοντούλης Γάλλος αποδείχτηκε λιγότερο τυχερός στο Βατερλώ..."


Το σκορ έγινε 5-3 και κάπου εκεί φάνηκε ότι η ροή του ματς άρχισε να αλλάζει. Μάλλον απέδωσε ο κλεφτοπόλεμος του Γ. απέναντι στο φαινόμενο της φύσης Β. ή υπερθερμάνθηκε το χέρι της Β. από τις πολλές διπλές ζαριές, ίσως και ένας συνδυασμός των δύο. Το θέμα είναι ότι ο αγώνας πήγε εκεί ακριβώς που βόλευε τον Γ. στη στρατηγική. Το σκορ σιγά σιγά γύρισε στο 5-6 υπέρ του Γ. και κάπου εκεί η Β. παρέδωσε πνεύμα μην πιστεύοντας πλέον στη νίκη. Οι κραυγές απελπισίας της μπροστά στο φάσμα της ήττας συμπεριλάμβαναν φράσεις όπως “μα πως γίνεται να χάνω εγώ η κόρη ταβλαδόρου” και “ρε Γ. πήρες ένα πούλι παραπάνω δεν μετράει η κίνηση”. Όπως και να έχει ο Γ. βγήκε θριαμβευτής από τη μονομαχία με σκορ 7-5 με τη Β. να μονολογεί “πως έχασα δικό μου παιχνίδι ρε παιδί μου”.


Δεν είναι ώρα για λόγια...


Σε κάτι τέτοιες ομηρικές μονομαχίες απολαμβάνω περισσότερο το κοντράστ συναισθημάτων και εκφράσεων ανάμεσα στους γονείς μου. Ο Γ. κάνει σαν μικρό παιδί άμα χάνει, σαν κακομαθημένος μπόμπιρας που του έκρυψες το αγαπημένο του παιχνίδι και δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτή την πικρή για αυτόν πραγματικότητα. Πάντα φταίει η κωλοφαρδία του αντιπάλου, το ότι ο άλλος πιθανώς κλέβει για να νικήσει και όπως και να έχει για να χάσει ο Γ. χρειάζεται κάποια θεωρία συνομωσίας εναντίον του να βρίσκεται σε ισχύ, αλλιώς δεν εξηγείται. Από την άλλη πλευρά η Β. έχει άλλη προσέγγιση στο θέμα. Το να φέρνει πλέον εξωπραγματικά βολικές ζαριές σε πολλές παρτίδες είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο “ως μέρος του παιχνιδιού” όπως λέει. Όταν προηγείται στο σκορ ενθουσιάζεται εύκολα και μερικές φορές έχεις την αίσθηση ότι στο μυαλό της έχει νικήσει ήδη κι ας έχει ο αγώνας δρόμο μπροστά του ακόμα. Όταν χάνει όμως, η απελπισία της γιγαντώνεται και η αιώνια ατάκα της “να χάσω εγώ η κόρη ταβλαδόρου” απεικονίζει με διάθεση αυτοσαρκασμού την αντιμετώπισή της απέναντι στον όρο “ήττα”.


Έτσι λοιπόν πέρασε ένα χαλαρό απόγευμα στο παραθαλάσσιο μέρος με μουσική υπόκρουση το κελάηδισμα των πουλιών και τον ήχο των ζαριών που χόρευαν στους ρυθμούς άλλης μιας παρτίδας τάβλι…


Υ.Γ. 1: Σειρά στη μάχη πήρα μετά εγώ, ο δαιμόνιος Πίκος Απίκος. Όμως η Β. που με γέννησε, αποδείχτηκε πιο δαιμόνια από εμένα (σ.σ. κοινώς μου πήρε τα σώβρακα) με αποτέλεσμα να πέσω τιμημένα στο πεδίο της μάχης με 8-5…


Υ.Γ. 2: Το ίδιο βράδυ ρώτησα τον Γ. αν είχε παίξει ποτέ τάβλι με τον πατέρα της Β. και εκείνος μου απάντησε με χαμόγελο αυταρέσκειας ότι ο παππούς μου ήταν εξίσου “τσαντίλας στο τάβλι” με αυτόν, οπότε δύσκολα θα τελείωνε παρτίδα μεταξύ τους πολιτισμένα χα, χα, χα…


Η υποθετική παρτίδα τάβλι μεταξύ Γ. και πεθερού Γ.
είχε απρόσμενη εξέλιξη...


Μέχρι την επόμενη φορά, γεια σας και χαρά σας!

9 σχόλια:

  1. Άλλο ένα απολαυστικό και ταυτόχρονα ρεαλιστικό κείμενο...Με εκπλήσεις μικρέ :Ρ To tell you the truth, εγώ δε μοιάζω με κανέναν από τους δύο (mr Γ. & μανδαμ Β.). Για την ακρίβεια είμαι ένας σιωπηλός παίχτης, όμως με δολοφονικό ένστικτο. Ακόμα κι όταν χάνω διατηρώ την ψυχραιμία μου, εξωτερικά πάντα, γιατί μέσα μου βράζω από θυμό και μίσος για τον αντίπαλο (μες στην υπερβολή πάντα :Ρ)! Την επόμενη φορά θα παρουσιαστώ πιο δυνατός (κάτι σε ROCKY μου κάνει αύτο). Anyway, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι όμοιοι και ειδικά στο τάβλι πολλές φορές βγαίνουν συναισθήματα αντιφατικά με το χαρακτήρα σου.
    Σχετικά με το κείμενο...έκλαψα από τα γέλια!ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τάβλι χωρίς νεύρο και μπινελίκι είναι σπίτι χωρίς τουαλέτα. Εκεί θα ξεσπάσεις εκεί θα βγάλεις το άχτι σου εκεί θα καταστρώσεις την στρατηγική σου εκεί θα δείξεις ότι μπορείς...και η κωλοφαρδία είναι σίγουρα μέσα...απλά στο τάβλι δεν είναι επίπονη και καθόλου μόνιμη...στην τουαλέτα όμως....!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @mofo -3- : Μέχρι να γίνεις εσύ δυνατός σαν Rocky στο τάβλι, ένας υπερήλικας πλέον Σταλόνε, τιγκα στα στεροειδή και το αλτσχάιμερ θα έχει γυρίσει το Rocky 25 : " Το νοκ ουτ της περπατούρας - Με το ένα πόδι στον τάφο". Έχουμε καιρό μπροστά μας λοιπόν όπως καταλαβαίνεις...

    @giorgos: Με μπέρδεψες...Τελικά είναι καλύτερα να σε παίζω τάβλι όταν ενεργείσαι κανονικά ή σε περιόδους ακραίας γαστρεντερίτιδας. Πότε έχεις χειρότερο ζάρι ρε παιδί μου...παρεπιπτόντως η τουαλέτα στο σπίτι μου είναι πρώτη πόρτα αριστερά (καλύτερα να είμαστε σίγουροι, η πρόληψη είναι το παν...)

    Ευχαριστώ για τα σχόλια παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. A, εγω χάνω στο τάβλι μόνο απο άντρες Σκορπιούς και γυναίκες Δίδυμες !
    Αποδεδειγμένα, οι σκορπιοί είναι κΩλΟ-ΦΑΡΔΟΙ, σαν του Σχορτσιανίτη ενα μέγεθος παντελονιού :Ρ
    Στα επτά μου αρέσει και μένα και ειδικά σε παραλία με τις μπύρες μου, καλοκαίρι καιρό.
    Κι ο πατέρας μου έπαιζε παλιά και καθόταν να χάνει για να κερδίζω και να χαίρομαι.
    Αντε, αμα συναντηθούμε θα σε παίξω ενα ( δεμπιστέβο νασαι Σκορπιός ;;; )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όχι είναι όμως ο πατέρας μου...εγώ είμαι ένας κυκλοθυμικός Αιγόκερως τόσο στη ζωή όσο και στο τάβλι. Ναι το καλοκαίρι είναι άλλη φάση το τάβλι. Παραλία, φραπεδιά και όλα τα συναφή, όμορφα πράγματα γενικώς , χε,χε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι Αιγόκεροι δεν είναι κυκλοθυμικοί.
    Είναι καλά παιδιά!
    Εδώ η καλή κυκλοθυμία, πουλάμε σε καλή τιμή, μας περισσεύει! Δίδυμος, γαρ!;)

    Άντε αγόρια, σας παίζω και τάβλι, όχι όμως πολύ ώρα, γιατί βαριέμαι εύκολα!
    Τουλάχιστον έχω εξασφαλίσει τη νίκη από τον Τζονάκο!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Eσυ να αφήσεις κάτω την ΕνεσούΒλα και να φέρεις καφέδες !
    Παίζω εγω με τον Απίκο, απλά κανονίστε μέρα και ώρα.
    Το μέρος θα ναι και παραλιακό και τρέντι !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ενεσούλα Σου φαίνομαι για νορμάλ Αιγόκερως.? :)

    @tzonakos Όπως τα λες εγώ θα ρίχνω τις εξάρες μου κι εσύ θα μείνεις με το τρέντι...στο χέρι. Μια χαρά σε βρίσκω :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. έφτασεεεεε!
    Δυο περιποιημένες φραπεδιές για τα παλικάρια!
    Παίξτε εσείς!
    Εγώ, εντωμεταξύ, θα βρω άλλα αγοράκια, για άλλα παιχνιδάκια!;)
    (μμμ, ίσως τον τρέντι νεαρό που με βοήθησε να χτυπήσω το φραπέ)

    Το τάβλι, λένε, είναι σαν τις σχέσεις!
    Πόρτες, πλακωτό και φεύγα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή