Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Πενταήμερη... διαρκείας:)

Ναι είναι αλήθεια... Κανείς μας δεν θέλει να είναι εδώ. Έξω περιμένουν μια δουλειά, μια κοπέλα, μια νύχτα έξω με φίλους, μια πληθώρα επιλογών σε υποχρεωτικό stand by. Κι όμως υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι δεν θα γκρινιάξω μέσω του μπλογκ μου για όλη τη διάρκεια της θητείας μου (σ.σ. είναι βαρύς ο όρκος λέμε χα,χα,χα). O λόγος; Υπάρχει αρκετή γκρίνια "εκεί έξω" και χωρίς τα υπαρξιακά διλήμματα του Πίκου Απίκου οπότε ποιος ο λόγος να γίνω ένα ακόμα μπλογκικό κλισέ:). Ας επικεντρωθώ λοιπόν σε πιο ουσιώδη και απείρως διασκεδαστικότερα πράγματα. Άλλωστε όπως και κάθε εμπειρία στη ζωή έτσι και αυτή έχει και τα θετικά της που είναι αρκετά πιστέψτε με.


H χαρά στη ζωή είναι στις μικρές απολαύσεις και όπως ο Τζακ "τη βρίσκει" με το ρούμι του, έτσι κι εγώ κάνω χαβαλέ με φίλους και γράφω σε κάθε ευκαιρία... Είμαι αθεράπευτος ο μπλόγκερ λέμε:).


Πρώτα από όλα είναι η παρέα. Άτομα διαφορετικά, ενδιαφέροντα, ενίοτε γραφικά, που στην κανονική τους ζωή δεν θα περνούσαν ποτέ αρκετό χρόνο μαζί για να βρουν αυτά που τους ενώνουν, εδώ "βρίσκονται". Τούς ενώνει ένα κοινό βίωμα, κουραστικό στη ρουτίνα του αλλά γεμάτο ανέλπιστες όμορφες στιγμές. Η θητεία είναι στην ουσία μια πενταήμερη διαρκείας χωρίς το φλερτ με τα κορίτσια και με πιο αυστηρούς "καθηγητές". Αυτό που διαπιστώνω όσο καιρό είμαι "η ελληνική απάντηση" στον Ράμπο (σ.σ. ναι ΟΚ, LOL!!!) είναι ότι τα αγόρια πάντα μένουν αγόρια. Αν βγάλεις τον παράγοντα γυναίκα από την "εξίσωση της τεστοστερόνης" (σ.σ. μπλιαχ, σιχαίνομαι τα μαθηματικά χα,χα,χα) που όλοι οι αρσενικοί πασχίζουμε να λύσουμε μια ζωή, οι άντρες ποτέ δεν "μεγαλώνουν". Και εδώ που βρισκόμαστε όλοι ντυμένοι με το ίδιο συνολάκι "χακί 2008" έχουμε μια καλή δικαιολογία να παιδιαρίζουμε, να γελάμε και να "αλληλοπαρηγοριόμαστε" μιας και σε αυτή τη φάση της ζωής μας βρεθήκαμε μαζί (σ.σ. πρέπει να διευκρινίσω ότι είμαι η "χαρά της ετεροσεξουαλικότητας" προς αποφυγή παρεξηγήσεων χα,χα,χα). Το νιώθω ήδη ότι μέσα σε λίγες εβδομάδες χτίζονται φιλίες που θα κρατήσουν καιρό, αν όχι για πάντα...

Ένα ανέλπιστα θετικό σημείο της όλης εμπειρίας είναι επίσης η απλότητα της ζωής εδώ μέσα. Ακούγεται παράξενο ίσως (σ.σ. αλλά πάλι εδώ είναι το "Έκτακτο Παράρτημα" οπότε τίποτα δεν είναι "αρκετά παράξενο" χε,χε,χε) ειδικά σε εκείνους ανάμεσά σας που είτε δεν έχουν βιώσει είτε δεν θα βιώσουν ποτέ αυτή την εμπειρία (σ.σ. ναι τιμήμενες αναγνώστριες και "σούπερ-βύσματα" όλου του κόσμου σε εσάς απευθύνομαι χα,χα,χα). Είναι ωραίο να ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε ένα μέρος όπου δεν σε κυνηγούν οι λογαριασμοί κάθε μήνα, η τιμή της βενζίνης δεν έχει καμία απολύτως σημασία και τρως τζάμπα. Eπίσης, γλιτώνεις από τις βλακείες με τις οποίες σε βομβαρδίζει καθημερινά η τηλεόραση. Βλέπετε για "εμάς", καμία είδηση δεν έχει σημασία πέρα από αυτές που μεταδίδει το "ράδιο αρβύλα":). Α ναι, για όσους έχουν αυτοκίνητο διαθέτουμε και άφθονο δωρεάν πάρκιγκ. ΟΚ, boys and girls που διαβάζετε το μάταιο τούτο μπλογκ συγκρατηθείτε και μην καταταγείτε ακόμα, όσο κι αν το το δωρεάν πάρκιγκ είναι από μόνο του λόγος να γίνουμε όλοι μόνιμοι χακιοφόροι:).



H τελευταία σπεσιαλιτέ του μάγειρα στα μαγειρεία προκάλεσε "ποικίλες" αντιδράσεις στο στράτευμα... Για να δούμε που θα πετάξω αυτόν τον godzila:)


Ένας ακόμα βραχνάς της καθημερινότητας που δεν μας αγγίζει εδώ που βρίσκομαι είναι το θέμα της αισθητικής και των "στυλιστικών" επιλογών. Όλοι κοντοκουρεμένοι, ντυμένοι με την τελευταία λέξη της περιβόητης 'παραλλαγής', φρεσκοξυρισμένοι, δεν ανησυχούμε ποτέ για την επιλογή ρούχων. Οι πανάκριβες φίρμες της αγοράς δεν μας αγγίζουν και το γελοίο άγχος του να ταιριάξουμε το 'σωστό παντελόνι με το σωστό πουκάμισο' δεν μας απασχολεί(σ.σ. το χειρότερο που μπορεί να συμβεί εδώ και να εκληφθεί ως στυλιστικό ατόπημα είναι να μην κουμπώσεις κανένα κουμπί που πρέπει ή να κουμπώσεις κάποιο που δεν πρέπει, LOL). Όχι κυρίες και κύριοι, η τιμημένη - και πολλή πονεμένη είναι η αλήθεια- πιστωτική μου κάρτα μένει στο θηκάρι της και τα λίγα 50ευρα που με κόπο αποταμίευσα στην πολιτική μου ζωή "αραχνιάζουν" σε κάποιο ξεχασμένο τραπεζικό λογαριασμό. Τελικά μου πήρε 29 ολόκληρα χρόνια αλλά επιτέλους γνωρίζω τη "χαρά της αποταμίευσης" όπως μου έλεγε παλιά κάποιος δάσκαλος στο δημοτικό σχολείο χα,χα,χα!!!

Μετά από τέτοια "ανεβαστικά" σχόλια από μέρους μου, εύλογα μπορεί κάποιος από εσάς να αναρωτηθεί: "Mα καλά δεν σε ενοχλεί τίποτα εκεί που βρίσκεσαι;". H απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι τόσο εύκολη, όσο και το να τραγουδήσει η Θώδη αγγλόφωνο τραγούδι με προφορά BBC (σ.σ. για μια στιγμή, αυτό είναι πρακτικά ΑΔΥΝΑΤΟ, χα,χα,χα!!!). Στο καίριο αυτό υποθετικό ερώτημά σας έχω να απαντήσω το εξής : "Aυτά που με ενοχλούν και που ενδεχομένως θα με κουράσουν σε βάθος χρόνου είναι πάνω κάτω αυτά που ενοχλούν τους περισσότερους που περνούν αυτή την 'εμπειρία ζωής' ¨. Δεν έχει νόημα η γκρίνια λοιπόν, εξάλλου μέρα με τη μέρα πλησιάζω και πάλι στην 'κανονική' μου ζωή και έτσι προχωράω. Είμαι σίγουρος ότι κάποια μέρα θα νοσταλγώ τις καλές στιγμές από αυτή τη φάση της ζωής μου και θα μένω πάντα με μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα για την τελευταία φορά που είχα "και με το νόμο" το δικαίωμα να είμαι παιδί...

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά και μην ανησυχείτε για τον Private Πίκο, μια χαρά είναι!


Εμπρός λοιπόν για το υπόλοιπο της θητείας!!!


10 σχόλια:

  1. Για την "ετεροσεξουαλικότητα" εγγυόμαι εγώ και βάζω σφραγίδα ποιότητας, λέμε!
    Για το ότι περνάς καλά (μακριά μου) από τη μια με χαροποιεί, αλλά από την άλλη...
    Ο.Κ., θα δεκτώ ότι δε θες να εκτεθείς τόσο...
    Η αντίδρασή μου σε όλα αυτά είναι απλώς--->αυτή
    Σε αγαπώ γιατί με κάνεις να γελάω (που έλεγε και η Τζέσσικα Ράμπιτ)!
    :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. να σου πω την αλήθεια μου τα τελευταία 2 χρόνια τον περιμένω τον στρατό αλλά με το ποστ σου ο ενθουσιασμός μου αυξάνεται γιατί επιβεβαιώνονται όσα φανταζόμουν.

    χαίρομαι που το βλέπεις κι εσυ τόσο αισιόδοξα κι αυτό σημαίνει πως θα περάσεις πολύ καλά ειδικά με τον καίρο που θα αρχίσεις να "παλιώνεις" κιόλας

    ενεσούλα το gifακι είανι όλα τα λεφτά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το καλό στην υπόθεση είναι ότι προσπαθείς (και νομίζω ότι καταφέρνεις) να βλέπεις τα πράγματα αισιόδοξα.
    Το κακό είναι ο λόγος που το προσπαθείς ..
    Να'σαι καλά, που όπως σε ακούω, δεν έχεις πρόβλημα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ενεσούλα

    Αφού εγγυάσαι εσύ, είμαι ΟΚ και με τη σφραγίδα ποιότητος ενεσούλας:). Περνάω όσο καλά μπορώ υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και τίποτα περισσότερο(παραπονιάρα μου εσύ χε,χε,χε).

    Love u back λέμε!

    @dunno

    Πίστεψέ με είμαι ρεαλιστής μέχρι αηδίας θα έλεγα και προσπαθώ να πάρω τα θετικά γιατί έτσι πρέπει να κάνω για να προσαρμοστώ σε ένα αφύσικο για εμένα τρόπο ζωής. Το θέμα είναι να μπεις με τη σωστή νοοτροπία και να μην νομίζεις ότι είσαι το κέντρο του κόσμου. Όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσει κάποιος αυτό και κάνει κάποιες -όχι υπερβολικές-υποχωρήσεις και εκπτώσεις τόσο ευκολότερα προσαρμόζεται και απολαμβάνει τα θετικά της όλης εμπειρίας.

    Να περνάς καλά σινεφιλ αστέρι!

    @seaina

    Καλώς την καπετάνισσα!

    Πίστεψέ με όσο και να το προσπαθήσεις ότι και να σου έχουν πει δεν μπορείς να μπεις στη 'λογική του φανταρικού'(αν υπάρχει τέτοιο πράγμα χα,χα,χα) για τον απλούστατο λόγο ότι είσαι γυναίκα. Εσύ θα προσπαθήσεις να εκλογικεύσεις την όλη εμπειρία, ενώ για να περάσει κάποιος καλά εδώ πρέπει για ένα χρόνο να πάψει να μπαίνει στη διαδικασία αυτή και απλά να δέχεται κάποια πράγματα 'χωρίς καμία περαιτέρω ανάλυση'.Είναι σαν εγώ να προσπαθώ να μπω στη λογική της εγκυμοσύνης, απλά δεν γίνεται:).

    Από τότε που ξεκίνησα το μπλογκ πήρα μια συνειδητή απόφαση ότι δεν θα γκρινιάζω σε αυτό, ούτε θα ξεσπάω μέσω αυτού εκτός ακραίων περιπτώσεων (σ.σ. π.χ. στις πυρκαγιές πέρισυ το καλοκαίρι). Οι κύριοι λόγοι είναι δύο:

    1)Εγώ ως άτομο δεν έχω ανάγκη να "εκτονωθώ" έτσι, μέσω του γραψίματος, διότι έχω τους δικούς μου ανθρώπους για αυτά τα ξεσπάσματα αν και όποτε έρθουν.

    2)Όποιος διαβάζει αυτό το μπλογκ θέλω να σκάει ένα χαμόγελο μετά από μια κουραστική μέρα, έστω μια στο τόσο. Με εξιτάρει αυτό το πράγμα χωρίς να με δεσμεύει ούτε να είναι αυτοσκοπός, απλά το γουστάρω φοβερά. Υπάρχει πολλή "γκρίνια" έκει έξω στη μπλογκόσφαιρα και δεν βρίσκω το λόγο να μπω σε αυτή τη διαδικασία που τη βρίσκω λίγο μίζερη για τα δικά μου δεδομένα. Φυσικά και δεν κατακρίνω όσους το κάνουν, μιας και το έχουν ανάγκη και το σέβομαι απόλυτα.

    Να είσαι καλά, καλή μου φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Την καλυτερη δουλεια κανεις!Ειναι καλο να βλεπεις τα θετικα,που μπορεις να αποκομισεις απ αυτη την εμπειρια.Μπορει να ειμαι γυναικα και να μην καταλαβαινω το βαθμο της δυσκολιας,αλλα αν κρινω απο το βομβαρδισμο ιστοριων απο το στρατο(χαρακτηριστικο οποιου εχει παει),τοτε σιγουρα δε μας πρηζετε,αν δεν εχετε περασει καλα.Ή μαλλον οχι.Ετσι κι αλλιως μας πρηζετε :P
    Οσο για τις αναρτησεις "εκτονωσης",καταλαβαινω τι εννοεις,και συμφωνω μαζι σου.Ωστοσο,το γεγονος οτι καποιοι εκτονωνονται(σε λογικα πλαισια,οχι τι μαυρη που ναι η ζωη,και βωμολοχιες),δε σημαινει πως δεν εχουν ατομα γυρω τους να μιλησουν και να τους κατανοησουν.Γιατι ετσι οπως το χεις γραψει,μπορει και να παρεξηγηθεις.
    Καλα να περνας φανταρακι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να ξέρεις, σε περιμένουμε όοοοολοι εμείς να γυρίσεις με μια μεγάαααλη αγκαλιά!!!

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Câmera Digital, I hope you enjoy. The address is http://camera-fotografica-digital.blogspot.com. A hug.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. θητεία είναι, θα περάσει...πάντως μια χαρά το έχεις φιλοσοφήσει το πράγμα! Βέβαια, θα μου πεις, πάντα κανείς πρέπει να βλέπει την καλή πλευρά των πραγμάτων!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Φίλε Πίκο κουράγιο! Στην επόμενη έξοδο παίζε ένα Call of Duty 4 που πραγματικά "σκίζει"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. So we don't need to save private Pikos.
    Καλή φάση ειναι ο στρατός και τωρα περνάει και γρήγορα.
    Ο συνέταιρος του πατέρα μου υπηρέτησε 3 χρόνια στρατό. Τόσο πήγαιναν τότε. Ασταναπάν.
    Να δεις που θα περάσεις τόσο καλά που δεν θα το πιστεύεις.
    Καλημερα απο εδω και εύχομαι να τα πούμε κι απο κοντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή