12 - 3

12 - 3 κι εγώ νυστάζω...

Πίσω από ένα υποτυπώδες γραφείο κάθομαι και περιμένω να με αντικαταστήσει η επόμενη βάρδια. Δίπλα μου ο Κάρολος (σ.σ. όχι ο Παπούλιας, ούτε αυτός που άφησε τη Νταϊάνα για μια...καμήλα) καπνίζει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο... Πάντα με ένα εφεδρικό τσιγάρο πάνω από τ' αυτί, προσπαθεί να κρατηθεί ξύπνιος... Δεν είναι εύκολο, ξέρετε... Ο Κάρολος περνάει περισσότερη ώρα στο κρεβάτι, παρά καθιστός ή όρθιος. Έχει ένα έμφυτο ταλέντο να ξαπλώνει και να κοιμάται πάνω σε οποιαδήποτε οριζόντια επιφάνεια σε διάστημα δευτερολέπτων. Αν ήταν ένας από τους X-Men, πιθανώς θα λεγόταν "Ξάπλαμαν" και θα είχε την υπερφυσική ικανότητα να κοιμάται ακαριαία, ανεξάρτητα από το θόρυβο και τις ανέσεις του περιβάλλοντος. Άχρηστη ικανότητα για τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά πολύ χρήσιμη για εδώ που βρίσκομαι:)

12 - 3 και η ώρα δεν περνάει...

Ήταν μια κουραστική μέρα και απλώς θέλω να κοιμηθώ... Πού τέτοια τύχη!
Ξαφνικά στην αίθουσα μπαίνει ο "Τσακ Νόρρις" ή "Φου Μαν Τσου" ή "Τσε" ή "Ακούρευτος Πούρομαν", όπως είναι κάποιες από τις κωδικές του ονομασίες (σ.σ. οι περισσότερες δικής μου επινόησης, τολμώ να πω, χα,χα,χα).
"Δεν κοιμάμαι τόσο νωρίς ποτέ" ανακοινώνει στο "κοιμισμένο" ντουέτο της αίθουσας, πριν ανάψει το πούρο του (σ.σ. βρώμα καταραμένη...). Μετά τις πρώτες ηδονικές ρουφηξιές αρχίζει να εξιστορεί το χρονικό της παράνοιας, τόσο δικής του, όσο και του συστήματος που τον έφερε εδώ σήμερα. Σε μια τέτοια "δύσκολη" νύχτα, οι ιστορίες του είναι βάλσαμο και το μάτι του Απίκου και του Καρόλου ανοίγει από τα τρανταχτά γέλια.
Να 'ναι καλά το παιδί, μας "έσωσε":)

Έχουμε και ¨διασημότητες" εδώ, όπως την μετεμψύχωση του Τσε. Που θα πάει; Θα τον κουρέψουν! Το πούρο δεν ξέρω πως θα ξεφορτωθούμε. Κουράγιο Πίκο!

Η ώρα πήγε μιάμιση και ο "Τσε" αποσύρεται στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του για να ξεραθεί για ύπνο. Εγώ ακουμπάω το κεφάλι στο γραφείο μπροστά μου, έτοιμος να κοιμηθώ, εναλλάξ με τον Κάρολο, που ήδη κοιμάται, απλά, "δεν το ξέρει"! Είναι μια περίεργη "χορογραφία" αυτή, όπου δυο ενήλικοι άνθρωποι (σ.σ. τουλάχιστον σωματικά χα,χα,χα) ακουμπούν τα κεφάλια τους σε ένα γραφείο, πότε ο ένας και πότε ο άλλος...

Σηκώνομαι να περπατήσω μπας και μείνω ξύπνιος, ενώ ο Κάρολος είναι ήδη "ένα" με την καρέκλα.
50 λεπτά αργότερα στέλνω τον Κάρολο να ειδοποιήσει την επόμενη "κολασμένη βάρδια" για να μας αντικαταστήσει, ευχόμενος ότι δε θα σωριαστεί κατάχαμα από τη νύστα διανύοντας τα λίγα μέτρα που τον χωρίζουν από το "στόχο"του.
Μετά από ένα τέταρτο και βέβαιος ότι ο κάρολος δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, παρά μόνο στο κρεβάτι του και αυτό με τα χίλια ζόρια, αναλαμβάνω δράση...
Λίγα "βασανιστήρια" αργότερα χρησιμοποιώντας το φακό μου και η επόμενη βάρδια είναι όρθια στα πόδια της. Αυτή δεν είναι όμως ώρα για πανηγυρισμούς, είναι ώρα για ύπνο.

Κάθε ώρα μετράει, πιστέψτε με:)

Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε όλοι καλά!

Εγώ είμαι, παρεπιπτόντως, μια χαρά:)

Συγγραφή: Πίκος Απίκος

Δακτυλογράφηση:Ενεσούλα