Να το φάω;

Μιας και οι πρώτες μέρες στο στρατό είναι χαλαρές, έχω την πολυτέλεια να με πιάσουν τα υπαρξιακά μου διλήμματα.
Και τι σημαίνει "υπαρξιακό δίλημμα" εδώ που βρίσκομαι, αγαπητοί αναγνώστες;
Μη φανταστείτε κανένα βαθυστόχαστο προβληματισμό που θα συγκλονίσει το "είναι" σας, ούτε καμιά αναζήτηση υπαρξιακού περιεχομένου που θα αναγάγει το μπλογκ μου σε "must read" των μοντέρνων φιλοσόφων ή αμπελοφιλοσόφων των καιρών μας. (σ.σ. των οποίων τυγχάνω ένας "αμαρτωλός" εκπρόσωπος, χα,χα,χα).
Ας επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας - αν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο σε αυτό το ποστ -. Είναι γνωστό ότι ο Πίκος είναι λιχούδης. Είναι επίσης γνωστό ότι εδώ που βρίσκομαι μια από τις "υπέρτατες" απολαύσεις είναι το φαγητό. Το φαγητό σε κυνηγά παντού σε αυτό το μέρος. Βρίσκεται συνέχεια μπροστά σου σε οποιαδήποτε μορφή. Πολλές φορές, εκεί που δεν το περιμένεις, κάτι φαγώσιμο "σουλατσάρει" μπροστά σου και στοιχειώνει το οπτικό σου πεδίο. Δεν έχει τόση σημασία αν είσαι χορτάτος ή όχι, απλά, ότι το μυαλό σου είναι ταγμένο να "ακολουθήσει" ο,τιδήποτε μπορεί να του χαρίσει στιγμές απόλαυσης (σ.σ. το στομάχι φυσικά δεν παύει πίσω του να χορεύει κι αυτό στο ρυθμό της μάσας...).
Σήμερα, η "πέτρα του σκανδάλου" ήταν ένα κουτί με κρουασάν.

Παρουσιάστηκε μπροστά μας ξαφνικά και πρόβαλλε τις "καλλίγραμμες καμπύλες" του με περίσσειο θράσος! Περιθώριο αντίστασης κανένα κι από κανέναν, οπότε - λίγα λεπτά μετά - όποιος βρισκόταν στην εμβέλεια της εν λόγω κούτας χτύπησε από ένα τεμάχιο.
Τα δύσκολα ξεκίνησαν μετά...
Όσο οι ώρες περνούν και η κούτα με τα κρουασάν παραμένει σε κοινή θέα, ο πειρασμός να καταβροχθιστούν ανηλεώς είναι διαρκής. Και ο άμοιρος ο Απίκος άνθρωπος είναι και η λιχούδικη ψυχή του κολάστηκε, κατά διαστήματα, να καταβροχθίσει τα κρουασάν, όπως ο γνωστός "εθνικός σταρ" "καταβροχθίζει τα τηλεοπτικά πάνελ (σ.σ. τουλάχιστον το έκανε την τελευταία φορά που παρακολούθησα τα ελεεινά τηλεοπτικά δρώμενα).
Παρόλες τις "καλοφαγικές" μου ορμές συγκρατήθηκα γιατί, όπως λέει και η γνωστή διαφήμιση: "μετά το ποπ δεν έχει στοπ". Όσο τα κρουασάν "εξολοθρεύονται" από τους λοιπούς κολασμένους, ο κίνδυνος της κραιπάλης απομακρύνεται. Μέχρι η επόμενη "φαγώσιμη κούτα" να βρεθεί στο οπτικό μου πεδίο, φυσικά, οπότε και ο φαύλος κύκλος της μάσας ή της μη-μάσας θα ξαναρχίσει.

Προς το παρόν, ο Απίκος "βράχος" και έτσι θα συνεχίσει (σ.σ. one can only hope, χα,χα,χα)!

Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε όλοι καλά!

Συγγραφή: Πίκος Απίκος
Δακτυλογράφηση:Ενεσούλα