Ένα μεθυσμένο ηφαίστειο, δυο πιτσουνάκια και το "κακό" εισιτήριο...(Μέρος πρώτο)

Δεν είμαι εγώ για ταξίδια βρε παιδιά το λέει και το ζώδιό μου. "Αιγόκερως" ladies and gentlemen, δεν σηκώνεται εύκολα από τον πισινό του, θέλει σταθερά πράγματα και πάνω από όλα ξεκούραστα. Γιατί να πάω στη μαγευτική Πράγα όταν η μαγευτικότερη Κρήτη στην οποία και διαμένω έχει τόσα καλούδια να απολαύσω. Ας έρθουν οι δίμετρες Τσέχες καλλονές στο Ελλάντα να μας δείξουν τα κάλλη τους κι ας παρατήσουν το παραδοσιακό έδεσμα "γκούλας" για μερικά λατρεμένα κοντοσούβλια της πατρίδας μου της Λαμίας.Ξέρετε δεν ήμουν πάντα έτσι... Κάποτε είχα και ριζοσπαστικές ιδέες για το ζώδιό μου, ένα τετραήμερο στην Πράγα με το ταίρι μου έτσι να αλλάξουμε παραστάσεις βρε αδερφέ. Υπολογίσαμε όμως τη μικρή μας απόδραση χωρίς το hangover ενός Ισλανδικού ηφαιστείου που ήπιε μερικά Ursus παραπάνω, δεν την πάλεψε και είπε να μοιραστεί τον "εσωτερικό του κόσμο" με την υπόλοιπη Ευρώπη...

Το ταξίδι μας ξεκίνησε κάπως έτσι από πλευράς διάθεσης...

Σηκώνομαι που λέτε την Παρασκευή (16/4) με μία διάθεση άλλο πράγμα. Ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, το κοριτσάκι μου να τιτιβίζει χαρωπά που "θα πάμε ταξίδι" και το πρώτο μας δρομολόγιο "Ηράκλειο - Αθήνα" προ των πυλών. Στο αεροδρόμιο η υπάλληλος στο γκισέ δεν είναι και πολλή σίγουρη ότι το επόμενο δρομολόγιο μας "Αθήνα - Πράγα" θα γίνει λόγω του "μαύρου νέφους". Σκέφτομαι ότι "κάποιος βλέπει πολύ LOST στο γκισέ της Ολυμπιακής και να το κόψει γιατί τον χαλάει", αλλά το αντιπαρέρχομαι με χαμόγελο και καλή διάθεση. Εξίσου χαμογελαστή και κατόπιν τηλεφωνικής συνεννόησης (ουαου τι εφεύρεση ρε παιδιά!) η γκισεδιάρα της Ολυμπιακής μας δίνει το ΟΚ να πάμε Αθήνα γιατί η λεβεντομάνα Πράγα δεν έχει κλείσει το αεροδρομιό της σε πείσμα του "κακού μαύρου νέφους" (μπουυυυυυ!!!). Με αυτά και με αυτά και με την πτήση μας να έχει τη συγκλονιστική διάρκεια των 30 λεπτών (μας φάγανε οι αποστάσεις ρε παιδί μου!) φτάσαμε στο αεροδρόμιο "Ελευθέριος Βενιζέλος" εις τας Αθήνας οφ Γκρις...

Ποτέ ένα βιβλίο κι ένας αναγνώστης δεν ταίριαξαν τόσο πολύ :).

Η πτήση για Πράγα αργούσε ακόμα (σ.σ. 15:55 και ήταν ακόμα πρωί διάολε...), οπότε Πίκος και Πίκαινα κατευθυνθήκαμε με βήμα ταχύ προς τα καταστήματα του αεροδρομίου για ποικίλης μορφής ανεφοδιασμό... Ξέρετε τώρα φαγητό για τις μπάκες μας, περιοδικά και εφημερίδες για να ακονίσουμε το ρημάδι το νου, γυαλιά ηλίου για το μωρό μπας και μ'αφήσει να παίξω Pro (σ.σ. μεταξύ μας τώρα παράπονο δεν έχω, παίζω όσο Pro θέλω, φωτιά θα πέσει να με κάψει με τα ψέματα που διαδίδω) και όλα τα συναφή. Πάντως βρε παιδί μου άνθρωπο δεν αφήσαμε παραπονεμένο, όταν φεύγαμε από κάποιο μαγαζί υπήρχε μια όμορφη διάθεση στον αέρα και μια σειρά χαμόγελα Colgate να μας ξεπροβοδίσουν στην έξοδο (σ.σ. τι καλοί άνθρωποι αν και ο μπαμπάς μου μού έχει πει ότι στην εποχή του τους λέγανε "φραγκοφονιάδες" και να προσέχω). Το προσωπικό highlight των αγορών μου ήταν μια σειρά 4 βιβλίων/κόμικ με τον λατρεμένο τίτλο " Το ημερολόγιο ενός σπασίκλα" (σ.σ. κυκλοφορεί σε όλα τα καλά βιβλιοπωλεία μόνο με 11 ευρώ το κομμάτι, δε σας χάλασε καθόλου όμως). Mεταξύ μας τώρα, πολύ θα θελα να δω μερικούς από εσάς να το ζητάνε φωναχτά μέσα σε ένα κυριλάτο βιβλιοπωλείο των καιρών μας και όλοι οι παριστάμενοι να χασκογελάνε, πως "κοτζάμ μαντράχαλος" διαβάζει τέτοια αναγνώσματα, αντί για Έκο και λοιπούς υπερτιμημένους αμπελοφιλόσοφους... Αρκετά όμως με την εικονική υποθετική ξεφτίλα σας , τα πράγματα έχουν πλέον επισήμως σοβαρέψει, στον πίνακα αναχωρήσεων η τιμημένη πτήση για την Πράγα έχει μόλις ακυρωθεί. Ωιμέ!!! Που να το ξέραμε οι καψεροί (σ.σ. τιμή και δόξα για τη συγκεκριμένη σοφιστεία στην συχωρεμένη τη γιαγιά μου την Αγγελική) ότι οι περιπέτειες μας μόλις είχαν ξεκινήσει...

Συνεχίζεται...