O Πίκολο Τζόουνς διασκεδάζει με την αστεία πλευρά της μέρας των Εκλογών (Μέρος 2 από 2)

Αφήνοντας το εκλογικό κέντρο PJ junior kai PJ senior κατέβηκαν προς το κέντρο της πόλης να κάνουν το χαβαλέ τους, άλλωστε ήταν πολλή ωραία μέρα. Στο δρόμο περνώντας από κάποιο στενό είδαν ένα ζευγάρι να κάθεται σε ένα παγκάκι. Ο άντρας της παρέας καθόταν αραχτός και light με την ράχη του ακουμπισμένη ράθυμα στο στήριγμα της πλάτης, ενώ η κοπέλα καθόταν σκυμμένη με το κεφάλι της "κρυμμένο" ανάμεσα στα χέρια της. Το σπινθηροβόλο βλέμμα (σ.σ. συγνώμη μισό λεπτό, γελάω, ειλικρινά... ΟΚ πάμε πάλι) του Πίκολο Τζόουνς καρφώθηκε... όχι στα μπαλκόνια της δεσποινίδος αλλά στην ένταση της στιγμής (σ.σ. καλός μαλ... και ο Πίκολο χα,χα,χα). Η κοπέλα σήκωσε το κεφάλι και άρχισε να βλαστημάει σε μια γλώσσα και διάλεκτο ανάμεσα στα Ρουμανικά και στην διάλεκτο του "Βας Βας Βας ο Παρασκευάς", πάντως Ελληνικά δεν μιλούσε... Ο PJ περίμενε λίγα λεπτά μπας και παρατήσει τον νταγκλαρά η κοπελιά και ζητήσει παρηγοριά στο δασύτριχο στήθος και τα στιβαρά μπράτσα του Πίκολο (σ.σ. άτιμες γυναίκες και καταραμένες ταινίες με τον Hugh Grant που έχω "υποστεί", εδώ κοίτα τι γράφω, μππρρρ ανατρίχιασα ο P. Jones...). Όπως και να έχει μετά από την άκαρπη αναμονή, o Πί Τζεϊ προέβη στην "ανατομία του εγκλήματος" που εκτυλισσόταν μπροστά στα δαιμόνια μάτια του(σ.σ. έτσι να πάνε τα φαρμάκια κάτω βρε αδερφέ...). Μετά από σκέψη ενός ολόκληρου λεπτού που καταπόνησε αφόρητα τα εγκεφαλικά του κύτταρα, κατέληξε στο εξής "κοσμοϊστορικό" και "βαθυστόχαστο" συμπέρασμα: Ο εν λόγω τυπάς είχε ή μόλις χωρίσει την κοπέλα κι αυτή έκλαιγε τα νιάτα της και την ομορφιά της που τα έφαγε μαζί του ή τις είχε φορέσει τόσο κέρατο που ήταν ένα βήμα να καταλήξει προστατευόμενο είδος μαζί με τους ταράνδους.Εκείνη τη στιγμή, είτε εκλογές είχε η χώρα, είτε ήταν σε κατάσταση πολιορκίας από ασύμμετρους ή συμμετρικούς βαρβάρους (σ.σ. δεν έχουν και πολλή διαφορά τα δύο ενδεχόμενα εδώ που τα λέμε...) λίγο σημασία είχε για το συγκεκριμένο ζευγάρι, που είχε τόσο καλή "χημεία" όσο και o Πολύδωρας με την κατάσβεση των πυρκαγιών...




Για το καλό του "παγκάτου τυπά" ελπίζω η συγκεκριμένη γυνή να μην βγήκε τόσο εκδικητική όσο η Ούμα Θέρμαν... :) Όλα τα λεφτά στην γυναίκα φίλε στοιχηματζή, κάτι μου λέει το εν λόγω στοιχηματάκι θα αποδώσει...

Και έφτασε επιτέλους η στιγμή να κατεβούν πατέρας και γιος στην Πλατεία Λαού της Λαμίας για να πιάσουν τον παλμό της μέρας των εκλογών. Επειδή τον παλμό δεν θα τον έπιανε ούτε γιατρός της τηλεοπτικής "Εντατικής" έτσι ανύπαρκτος που ήταν, ο Πίκολο αρκέστηκε στο να αγοράσει εφημερίδα, έτσι βρε αδερφέ για να κοροϊδέψει τον εαυτό του ότι είναι ακόμα "πολιτικό ον"(σ.σ. Βέβαια το στιγμιαίο φλερτ με την "Εσπρέσσο" στο περίπτερο, που δεν κατέληξε σε "γάμο" τελικά, πιστοποίησε ότι αργά αλλά σταθερά μεταλλάσσεται σε "αναγνώστη της κλειδαρότρυπας" ...) . Εν συνεχεία κατευθύνθηκε προς ένα εκλογικό κέντρο να δει κανένα γνωστό, να πιει κι ένα καφέ βρε αδερφέ, να καμαρώσει τους βετεράνους αγωνιστές να θυμούνται τις ένδοξες μέρες που έτρεχαν σε βουνά και ραχούλες σαν άλλοι Αστραπόγιαννοι και έβαφαν τα γαϊδούρια πράσινα, μπλε, κόκκινα στα χρώματα του αγαπημένου τους κόμματος. Πλησιάζοντας το εκλογικό κέντρο, ο PJ διαπίστωσε ότι ο πατέρας Τζόουνς είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Με την ελπίδα ότι δεν θα του είχε συμβεί κάτι κακό μιας και τα κληρονομικά ήταν ακόμα σε εκκρεμότητα (σ.σ. ο PJ είναι συναισθηματικός τύπος βλέπεται...) ο PJ αναζήτησε με το βλέμμα του την κορωνίδα της οικείας Τζόουνς, τον πατριάρχη της φαμίλιας, τον άρχοντα της πόλης, τον Ρουμελιώτη λεβέντη που δημιούργησε αυτή την τελειότητα που λέγεται Πίκολο Τζόουνς (σ.σ. όχι δεν παίρνω ναρκωτικά... χα,χα,χα). Μάταια... Μια λύση μόνο έμενε, να τον πάρει τηλέφωνο στο κινητό... Μια σαμπάνια άκρας ικανοποίησης και ευφορίας μόλις άνοιγε στα κεντρικά της Cosmote ...

Με τέτοιους πολυλογάδες πελάτες αυτή δεν θα είναι η τελευταία σαμπάνια που θα ανοίξει η Cosmote προς τιμή της φαμίλιας Τζόουνς:). Σε κάποιο δωμάτιο αυτή τη στιγμή, ο "Conn-Χ Χατζηγιάννης" γελάει με την προοπτική της νέας καμπάνιας του για την Cosmote αυτή τη φορά:) . Με άλλα λόγια : "Ζεστό παραδάκι incoming baby...!!!"

Το τηλεφώνημα έγινε και πατέρας με γιο είχαν την εξής συνταρακτική στιχομυθία... (σ.σ. πληροφορίες ότι εξαιτίας της ενεργοποιήθηκε το σεισμογενές ρήγμα της Αταλάντης στην περιοχή κρίνονται ως ανεπιβεβαίωτες...):

Γιος : Πατέρα που βρίσκεσαι ΣΤΟΠ. Είμαι ακόμα στην πλατεία ΣΤΟΠ. Το ίδιο και ο συμβολαιογράφος για τα τυπικά ΣΤΟΠ. Είσαι καλά ή να βάλω τις φωνές? ΣΤΟΠ (σ.σ. Αυτό δεν ήταν ομιλία σώφρων ανθρώπου αλλά βέβαια κανείς δεν περίμενε να είναι κιόλας μουχαχαχα... ΟΚ ας κρατήσω ένα επίπεδο για το υπόλοιπο του ποστ.... ναι καλά... oύτε εμένα δεν πείθω πια χα,χα,χα)

Πατέρας : Κι εγώ στην Πλατεία είμαι! Πού βρίσκεσαι ρε ακαμάτη? (σ.σ. μέλι στάζει το στόμα του...)

Γιος : Απέναντι είμαι σε βλέπω που χαζεύεις τις εφημερίδες έξω από το περίπτερο. Get a hobby dude!

Πατέρας: Πού απέναντι? Δε σε βλέπω(σ.σ. ως γνωστόν "ου γαρ έρχεται μόνον")!

Γιος: Βλέπεις το άγαλμα του Άρη Βελουχιώτη?

Πατέρας: Nαι.

Γιος : E, μαζί με το Βελουχιώτη!

Πατέρας: OK. Ελήφθη! Κατέστρεψε το κινητό σου τώρα, γιατί η Vodafone θα εντοπίσει τη θέση μας!

Γιος(σκεπτόμενος ότι δεν έπρεπε να "αφήσει" τον πατέρα να δει την ταινία "Enemy of the State" χθες το βράδυ, ειδικά μετά από τη σουβλακόκατάποση που προηγήθηκε και ως γνωστόν προκαλεί παραισθήσεις και μανία καταδίωξης στην οικογένεια Τζόουνς) : Μην ανησυχείς δεν θα μιλήσω όσο και να με βασανίσουν!!! Βέβαια αν μου προσφέρουν ντόπια κοψίδια, δεν θα αντισταθώ για πολύ, αλλά θα το αντιμετωπίσουμε ενωμένοι (σ.σ. το κοψίδι, πάντα...) .... Έλα τώρα, η μάταιη μυσταγωγία της αλληλεπίδρασης με τα παλιά συντρόφια μας περιμένει!

Για τελευταία φορά πατέρα Τζόουνς, δεν μας παρακολουθεί κανείς... ηρέμησε!

Ο πατέρας έκλεισε το τηλέφωνο και με κίνδυνο της ζωής του διέσχισε το δρόμο (σ.σ. άλλωστε κάθε φορά που πεζός διασχίζει ελληνικό δρόμο υπάρχουν πολλές πιθανότητες να είναι και η τελευταία του...).

Στο "νεκρό διάστημα" μέχρι ο πατέρας να φτάσει κοντά στο γιο, ο Πίκολο Τζόουνς συνειδητοποίησε ότι αυτό το "μαζί με το Βελουχιώτη" ήταν πολύ βαρύ. Φαντάσου λέει ο ιστορικός του μέλλοντος να είχε μόνο μια φωτογραφία από την πόλη που θα έδειχνε τον PJ δίπλα στο άγαλμα του αγωνιστή Άρη. Άραγε τι θα σκεφτόταν... ότι ο PJ ήταν ένας επαναστάτης αγωνιστής που δεν πρόδωσε τις ιδέες του και πάλευε για αυτές μαζί με ένα γεμάτο κουτσουλιές άγαλμα ή ότι αυτή η στάμπα από ιδρώτα στο T-shirt του πρόδιδε μια στοιχειώδη έλλειψη προσωπικής υγιεινής, οπότε βεβήλωνε το χώρο με την παρουσία του. Όπως και να χει θα υπήρχε η πιθανότητα ο PJ να θεωρηθεί πρωτοπαλίκαρο του Άρη "εν έτει 2007", άλλωστε με το photoshop κάνει κάποιος θαύματα πλέον....

Όπως και να χει, πατέρας και γιος μπήκαν στο εκλογικό κέντρο... Μία ώρα και κάτι ψιλά αργότερα βγήκαν, με μόνη ουσιαστική ανάμνηση τον φραπέ που ήπιαν εντός του. Όποιος είπε ότι οι ιδεολογίες πέθαναν είναι μεγάλος "ψεύτης" τελικά...:)

THE END

Y.Γ. : Άλλη μια συγκλονιστική εποποιία, "γροθιά στο κατεστημένο του μπλογκινγκ", έφτασε στο τέλος της! Καλά να πάθετε! Να είστε όλοι καλά και καλή δύναμη γενικώς! Α, ναι... κι αν σκάσατε και κανένα χαμόγελο διαβάζοντας το κειμενάκι, αν μη τι άλλο θα πάει καλά η μέρα χα,χα,χα. Αυτά...