Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2007

Τι σημαίνει "ποιότητα ζωής" τελικά...


Εν αναμονή του επόμενου ποστ του μπλογκολεωφορείου είπα να συνεχίσω το εδώ "ταξίδι μου" με κάτι πιο χαλαρό. Χθες που γύρισα από την Αθήνα στη Λαμία πήρα ταξί από το σταθμό του Λιανοκλαδείου για να έρθω στην κυρίως πόλη της Λαμίας. Στη διάρκεια της διαδρομής είχα ενα πολύ ενδιαφέρον διάλογο με τον ταξιτζή που με μετέφερε στον προορισμό μου. Εν συντομία πρόκειται για ένα άνθρωπο που αν και με καταγωγή από την περιοχή της Φθιώτιδας έζησε πολλά χρόνια στην Αθήνα δουλεύοντας ως οδηγός ταξί. Τώρα στα 40-45 του ή κάπου εκεί, αποφάσισε να φύγει από την πρωτεύουσα και να συνεχίσει τη ζωή του στη Λαμία. Ήταν ένας άνθρωπος εμφανώς κατασταλαγμένος στις απόψεις του για τη ζωή και με ανάλογη ικανότητα να τις εκφρασεί με σωστά ελληνικά και όχι να κακοποιήσει τη γλώσσα όπως κάνουν πολλοί "και καλά" μορφωμένοι... Όπως και να έχει αν και ξεκινήσαμε την κουβέντα μας με χιουμοριστικό ύφος αστειεύμενοι γλυκόπικρα για κάποια από τα αρνητικά στοιχεία της πόλης μας, τελικά ο διάλογός μας κατέληξε με την κουβέντα του οδηγού ότι: "Έφυγα από την Αθήνα γιατί απλά δεν άντεχα άλλο...". Το τι είπαμε ακριβώς δεν έχει τόσο σημασία... Σημασία έχει ότι οι απόψεις του ταυτίζονταν πολύ με το τι θεωρώ εγώ πραγματική ποιότητα ζωής. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας αν και τώρα είμαι Λαμία αυτό είναι κάτι το παροδικό που διαμορφώθηκε περισσότερο από κάποιες συνθήκες και καταστάσεις πάνω από τις επιθυμίες και τα πλάνα μου σε επαγγελματικό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά, η οικογένειά μου είναι στη Λαμία από τα μέσα της δεκαετιάς του '80 οπότε μέχρι να κάνω δική μου οικογένεια, εδώ θα είναι πάντα το σπίτι μου υπό μία έννοια.

Aμπελοφιλοσοφίες εν όψει... κουράγιο:)

Όπως και να έχει απολαμβάνω τις στιγμές μου εδώ μέχρι να φύγω πάλι. Έκατσα και σκέφτηκα λοιπόν ποιες είναι οι μικρές στιγμές μου σε αυτή την πόλη(και σε κάθε πόλη αυτού του μεγέθους φαντάζομαι) που γεμίζουν τη ζωή μου και με κάνουν να απολαμβάνω τη διαβίωση σε μια μικρομεσαία πόλη συγκριτικά περισσότερο από τη διαβίωση σε μία μεγαλούπολη:

- Το πιο σημαντικό είναι ότι δεν νιώθεις να σε κυνηγάει ο χρόνος. Το βλέπεις γύρω σου παντού... Οι δουλειές είναι λιγότερες και πιο δυσεύρετες, τα χρήματα επί το πλείστον χειρότερα ( αλλά πια δεν είναι και πουθενά στην Ελλάδα σημαντικά καλύτερα και ιδιαίτερα εγγυημένα, κακά τα ψέματα...) και γενικά υπάρχει κάποιο άγχος και εδώ, όπως παντού. Εν τούτοις ο κόσμος λέει πιο έυκολα ένα "γεια" , "τι κάνεις?" , και έχει μια ηρεμία στο πρόσωπο που με γοητεύει σε σχέση με μια μεγαλούπολη όπου οι ρυθμοί είναι τόσο ταχείς που δεν προλαβαίνεις να ξυθείς, πόσο μάλλον να χαιρετίσεις κάποιον εννοώντας τις κουβέντες σου.

-Μου αρέσει που σε μέρη σαν τη Λαμία νιώθεις πιο πολύ ως μέρος μιας μεγάλης γειτονιάς παρά ως μια μονάδα που σκοπός της είναι να επιβιώσει με κάθε κόστος μέσα σε ένα οργανωμένο χάος. Γουστάρω να πάω στον Κώστα με το DVD Club και να τον πειράζω για τον Ολυμπιακό και αυτός να μου "τη λέει" επίσης για τον ΠΑΟ, γουστάρω να χαιρετάω τον Χάρη στο στεγνοκαθαριστήριο -με διαφορά έναν από τους συμπαθέστερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει-, μου αρέσει ο χαμογελαστός παππούς στο περίπτερο πάνω στη γωνία του δρόμου που αντιμετωπίζει τη ζωή "μια μέρα τη φορά" χαλαρός και ωραίος. Όλο και κάποιον γνωστό θα πετύχεις, όλο και κανένα καλαμπούρι θα ακούσεις στο δρόμο να ξεκινήσει καλά η μέρα σου...

-Γουστάρω επίσης πολύ που πόλεις σαν τη Λαμία "περπατιούνται εύκολα". Δεν παίρνεις το αμάξι για"ψύλλου πήδημα" -αυτό ισχύει για εμένα τουλάχιστον αλλά δυστυχώς όχι για την πλειοψηφία των κατοίκων- για να κάνεις μια βόλτα στο κέντρο, να χαζέψεις μια βιτρίνα, να πιεις ένα καφέ, να κάνεις τη βόλτα σου γενικώς...

Aν και το ποστ τελειώνει, δεν είναι κακό να "πας" βρε αδερφέ, εγώ δεν παρεξηγώ:). Όπως λένε και οι Αμερικάνοι :" When you got to go, you GOT to go!!!"


-Έχεις φίλους και τους βλέπεις από κοντά... τόσο απλό:)

-Δεν με ενοχλεί που δεν έχει η πόλη κανένα τεράστιο Multiplex cinema αλλά μόνο τις τρεις οθόνες του κινηματογράφου "Γαλαξία". Το ιντερνετ έχει κάνει πια τα πάντα τόσο εύκολα προσβάσιμα στην ουσία δεν στερείσαι τίποτα. Επίσης δεν περνάω την τρελή ταλαιπωρία του "ταξιδιού" για να διασκεδάσω κάπου μιας και οι αποστάσεις είναι σημαντικά μικρότερες σε σχέση με μία μεγαλούπολη. Σίγουρα οι επιλογές είναι λιγότερες, αλλά η Αθήνα δεν είναι ιδιαίτερα μακριά οπότε ανά πάσα στιγμή μπορώ να πεταχτώ για κάποιο πιο συγκεκριμένο "φιξάκι" διασκέδασης. Κάτι που το κάνω πολύ σπάνια είναι η αλήθεια...

-Σε τέτοια μικρά μέρη αποδεδειγμένα έχεις και περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου και τα παράπλευρα ενδιαφέροντα -πλην δουλειάς- στη ζωή σου. Είναι η φύση των διαθέσιμων εργασιών τέτοια βλέπετε, όπως και οι γενικότεροι ρυθμοί ζωής των πόλεων της ελληνικής επαρχίας που επιτρέπουν κάτι τέτοιο... Και ας μην μιλήσω για το πόσο περισσότερο ασφαλείς νιώθουν οι κάτοικοι μιας τέτοιας πόλης σε σχέση με τους κατοίκους μιας μεγαλούπολης...


Αφού ξεμπέρδεψα "δημοκρατικότατα" με τους αντιρρησίες ανάμεσά σας πάμε τώρα για ένα "killer" conclusion :)


Πιστεύω ότι αυτό που λέμε ουσιαστική "ποιότητα ζωής" βρίσκεται στα μικρά πράγματα της ζωής, αυτά που τόσο έχουμε παραμελήσει όλοι μέσα στους γρήγορους ρυθμούς μας...

Όλη η ελληνική επαρχία έχει χίλια δύο προβλήματα καμία αντίρρηση, τόσο λειτουργικά όσο και ουσίας. Παρόλαυτα αν είχα να επιλέξω ανάμεσα στη "ζούγκλα της Αθήνας", στο "βασίλειο του ωχαδερφισμού" της Θεσσαλονίκης και σε μια μικρότερη πόλη, θα διάλεγα σίγουρα την τελευταία. Υπάρχει πάντα και το εξωτερικό εν τέλει με τα δικά του συν και πλην, σάμπως πρώτη μου φορά θα είναι...

Όπως και να έχει απολαμβάνω τη διαμονή μου εδώ στο μάξιμουμ, μέχρι τον επόμενο προορισμό της ζωής μου...

Αυτά τα αμπελοφιλοσοφικά για σήμερα φίλοι μου: )

Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε όλοι καλά!

11 σχόλια:

  1. Κι εγώ προτιμώ μια πόλη μέτρια σε μέγεθος από το χάος των μεγαλουπόλεων και από τις περιορισμένες επιλογές ενός χωριού, όπου κακά τα ψέμματα, γεννημένη και μεγαλωμένη σε πόλη, δύσκολα θα μπορούσα να ζήσω!
    Γι αυτό μου αρέσει που ζω στο Ηράκλειο σε αυτή την ασχημούλα πόλη, που διατηρεί όμως την ποιότητα ζωής που επιθυμώ και τη δυνατότητα να πας γρήγορα από άκρη σε άκρη και να δεις πέντε γνωστούς, τυχαία στο δρόμο!
    Καλώς ήρθες Πικουλίνι και εις άλλα με υγεία!LOL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 'Eνα ακόμα κακό που έχει η επαρχία είναι οτι αν η πόλη που μένεις δεν ειναι φοιτητουπολη τότε την περίοδο του χειμώνα νιώθεις πολύ μοναξιά που δεν βλέπεις κόσμο στους δρόμους..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα..καλώς τον και ας άργησε! Δεν με βρίσκεις αντίθετη σ'αυτά που είπες.Έχουμε το αίσθημα της εθνικότητας εμείς οι Έλληνες....οι Αθηναίνοι(και να με συγχωρέσουν) έχουν ψύχωση! Και αυτό γιατί τα γεγονότα και οι συνθήκες τους,δεν ταιριάζουν με την θεωρία της κοινωνίας και διαβίωσης.Ζω στην επαρχία και δεν θέλω να αλλάξω,ούτε τα γεγονότα,ούτε την θεωρία!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν με περάζει καθόλου που μένω σε επαρχιακή πολύ και μισή ώρα έξω από την Αθήνα! Πριν γεννήσω έμενα Χαλκίδα και δούλευα Ασπρόπυργο.Κάθε μέρα "ταξίδευα" με το αμάξι ακριβώς 55'! Δεν με πείραζε όμως καθόλου...
    Αθήνα;;; Ευχαριστώ δεν θα πάρω! Αλήθεια, πώς μένουν οι Αθηναίοι ακόμη εκεί και δεν έχουν πάρει τα βουνά, ΄δεν μπορώ να το καταλάβω...

    Όσο για την Λαμία, βρε Πίκο θα κάνετε τίποτα για το απίστευτο σας μποτιλιάρισμα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι Αθηναίοι έχουν πάρει τα βουνά και μετακινούνται προς Πεντέλη, Γέρακα και τα συναφή. Ομολογώ ότι τελευταία έχει αρχίσει και μου περνάει από το μυαλό να την κάνω σιγά - σιγά από το κέντρο. Παλιά μου άρεσε το κέντρο και όλοι με έλεγαν άνθρωπο των πόλεων. Με τα πολλά ο ρομαντισμός της πόλης χάθηκε. Το Παγκράτι, τα Εξάρχεια, η Ν. Σμύρνη δεν είναι πια οι ίδιες περιοχές που μεγάλωσα.

    Μετά προσγειώνομαι λίγο απότομα. Τα πάντα είναι θέμα ρευστού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Welcome Back Πίκο Απίκο!
    Beauuuuutiful το ποστ σου! Δεν αντιπαρέρχομαι σε κανένα από τα επιχειρήματα σου!Καμιά φορά όμως χρειάζεται να συμβιβαστείς με ορισμένες καταστάσεις όπως το να μείνεις σε μεγαλούπολη.Δυστυχώς για μένα,όλα είναι θέμα επιβίωσης και όχι καλοπέρασης πια.
    Βέβαια είναι και θέμα συνήθειας και βόλεψης του καθενός.Προσωπικά δε θα μπορούσα να μείνω κάπου διαφορετικά από τη Θεσσαλονίκη ζώντας 25+ χρόνια εδώ. Όλα εδώ μου είναι τόσο οικεία που θα με πείραζε να τα αλλάξω. Φυσικά δε θα με χαλούσε να ξεφύγω απ'το κέντρο και να μείνω σε πιο αραιοκατοικημένη περιοχη...
    Υ.Γ. Μειονέκτημα επαρχιακής πόλης:μικρή κοινωνία,μαθαίνονται ΟΛΑ ταχύτατα και η ράδιο αρβίλα πάει σύννεφο :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλα βρε πικο,ουτε βαλτος να ησουν!Ειναι η τριτη μου μερα στην Αθηνα και επειτα απο μια κουραστικη,σχετικα,μερα στη σχολη,ειπα να διαβασω το νεο σου ποστ,για ν ανεβω ψυχολογικα.Τελικα,υπενθυμιζοντας μου τη ζουγκλα της Αθηνας,και την ομορφια των μικροτερων πολεων,μου κανες την καρδια περιβολι.
    Πλακα κανω.:)
    Εννοειται,πως συμφωνω με αυτα που γραφεις.Και ιδιαιτερα εγω που χω ζησει στη Χαλκιδα(την οποια και λατρευω) τη νοσταλγω πολυ,τωρα τελευταια.
    Καλως ηρθες στην μπλογκοσφαιρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητέ Πίκο Απίκο,
    Σκεφτόμουν κι εγώ να αφήσω την Αθήνα και να πάω σε μία μικρή πόλη στην Κρήτη ώστε να έχω καλύτερη ποιότητα ζωής. Μετά όμως, διαπίστωσα πως για να κατέβω κάτω πρέπει να κάνω εκπτώσεις σε κάποια άλλα πράγματα. Θα έπρεπε να βλέπω τους φίλους μου μία φορά το τρίμηνο, να αναγκαστώ να κάνω παρέες και φίλους με ανθρώπους άλλης νοοτροπίας που θα μου γεμίσουν ένα πολύ μικρό κομμάτι από τις ανάγκες μου. Θα πρέπει να κάνω έκπτωση από την δουλειά μου και να φύγω από εδώ που εργάζομαι για να εργαστώ κάπου που η ποιότητα της εργασία θα είναι χαμηλή. Θα πρέπει να βλέπω τους γονείς μου όχι όποτε επιθυμώ αλλά όποτε μου επιτρέπεται οικονομικά διότι τα ταξίδια με το αεροπλάνο είναι ασύμφορα ενώ με το καράβι θέλεις μία μέρα για να φτάσεις στον προορισμό σου. Θα πρέπει να απαρνηθώ όλες τι εκθέσεις και τα καλλιτεχνικά δρώμενα και να αρκεστώ στις τοπικές θεατρικές παραστάσεις του Δήμου. Θα πρέπει να μην έχω τον γιατρό που εμπιστεύομαι και γνωρίζω και έχω επιλέξει μέσα σε πολλούς και θα πρέπει να επιλέξω έναν ο οποίος είναι λιγάκι καλύτερος (και δεν κάνει το αγροτικό του) από κάποιον άλλον (ανάμεσα σε δύο, δεν υπάρχει και κανένας τρελός πλουραλισμός). Και όλα αυτά γιατί; Για να μου λέει ο σύντεκνος μία καλημέρα; Για να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο (στο κάτω – κάτω τί να τον κάνω; αν τον χρησιμοποιώ θα γίνω αλκοολική); Για να έχω την δυνατότητα να κάνω βόλτα στον καθαρό αέρα;
    Ναι, την απεχθάνομαι την Αθήνα, κάποια κομμάτια της τουλάχιστον. Επειδή οι άνθρωποί της είναι τέτοιοι,… ανάγωγοι και απαίδευτοι. Επειδή αντί να πάρουν το μετρό για την δουλειά παίρνουν το αυτοκίνητό τους δημιουργώντας τρελό μποτιλιάρισμα. Διότι όλοι περνάνε τουλάχιστον μία φορά την ημέρα με κόκκινο. Διότι σε σπρώχνουν και σε ρίχνουν κάτω από το πεζοδρόμιο χωρίς να σου πούνε ένα «συγνώμη».
    Αλλά την προτιμώ διάολε από οποιαδήποτε επαρχία… διότι όταν επιθυμώ να αναπνεύσω καθαρό αέρα έχω πολλές επιλογές (Πάρνηθα – Κιούρκα, Λαγονήσι – Γλυφάδα κ.λ.π.) . Διότι όταν επιθυμώ να ακούσω rock και metal μπορώ να πάω σε δύο τρία μαγαζάκια. Διότι ο Paul Van Dyk μαζί με τον Tiesto και τον Armin Van Buuren στην Αθήνα θα έρθει (και στη Θεσσαλονίκη, yeah). Αυτά… sorry για τα πολλά τα λόγια…Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ante wraios..min argiseis omws na emfanisteis pali...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βασικά δεν είχα καμία πρόθεση να υποστηρίξω ότι η επαρχία γαμ.. και δέρνει και οι μεγάλες πόλεις είναι χάλια. Τέτοιες μηδενιστικές απόψεις δεν έχουν θέση σε αυτό το μπλογκ.

    Περισσότερο επισήμανα ότι σε αυτό το μεταβατικό στάδιο της ζωής μου που μένω στην πόλη της Λαμίας και πάλι για συνεχόμενους μήνες (και από τη νέα χρονιά θα φύγω πάλι) έχω την πολυτέλεια να απολαύσω τις μικρές στιγμές της ζωής καλύτερα κι ας συμβιβάζομαι σε κάποια πράγματα(αρκετά κιόλας).

    Ειδικά στη Cyberella ήθελα να πω ότι έχοντας την εμπειρία να ζω σε μια μεγάλη πόλη όπως το Λονδίνο για 4-5 χρόνια απόλαυσα στο μέγιστο που επιθυμούσα και που οικονομικά μπορούσα όσα είχε να προσφέρει(αν και δεν χορταίνεται γενικώς σαν πόλη). Πιθανώς η ζωή μου θα με φέρει εκεί πάλι λόγω δουλειάς και προσωπικών φιλοδοξιών αλλά πραγματικά για εμένα η ουσιαστική ποιότητα ζωής είναι στα μικρά πράγματα και αυτά απόλαμβάνω τώρα στην πόλη μου(αν και σε επίπεδο προσωπικών σχέσεων ειδικά έχω κάνει κάποιους προσωρινούς συμβιβασμούς είναι η αλήθεια).

    Εξάλλου και στο ποστ μου είπα :

    "Όλη η ελληνική επαρχία έχει χίλια δύο προβλήματα καμία αντίρρηση, τόσο λειτουργικά όσο και ουσίας".

    Δεν υποστήριξα λοιπόν ότι η ελληνική επαρχία είναι ένας εν δυνάμει παράδεισος. Απλά ότι ο επαρχιώτης έχει περισσότερο χρόνο να απολαύσει τις μικρές χαρές της ζωής λόγω της φύσης της ζωής εδώ κι ας έχει λιγότερες επιλογές π.χ. διασκέδασης.

    Χαίρομαι πάντως που βλέπω τόσες διαφορετικές απόψεις επί του θέματος αν και στα περισσότερα μάλλον συγκλίνουμε όλοι σε μεγάλο βαθμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γενικά μου αρέσουν οι μεγάλες πόλεις, αλλά πιστεύω ότι η ποιότητα ζωής είναι σαφώς καλύτερη σε μία μεσαίου μεγέθους πόλη. Και μόνο το γεγονός ότι δεν τρως αμέτρητο χρόνο στις μετακινήσεις, και ότι μπορείς να δεις τους φίλους σου πιο συχνά, μπορεί να αυξήσει την ποιότητα της ζωής σου κατακόρυφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή