Μια επιστροφή φόρου σαν παραμύθι...

Προχωρούσε με γοργό βήμα κρατώντας σφιχτά την αλαβάστρινη θήκη εκκαθαριστικών εφορίας. Το χρυσοποίκιλτο έγγραφο "κοιμόταν" στοργικά στην αγκαλιά της θήκης, νανουρισμένο από τον ήχο των βημάτων του κορυφαίου φορολογούμενου της χώρας. Ο ήλιος χαμογελούσε παιχνιδιάρικα πίσω από τα αραιά σύννεφα, κι ένα ελαφρύ αεράκι προμήνυε ότι η ημέρα θα κυλούσε, μετά από καιρό, όμορφα. Τα τελευταία 100 μέτρα ο πολυτάλαντος φορολογούμενος τα διένυσε χορεύοντας κλακέτες, μια κλίση του που είχε μόλις τώρα ανακαλύψει. Ανυπομονούσε να εισπράξει την επιστροφή φόρου, όσο και το ντεκολτέ της Μπελούτσι ανυπομονεί να σπάσει μια μέρα τα δεσμά του και να δοξαστεί ελεύθερο στα αδηφάγα μάτια των αντρών(σ.σ. συμβιβαζόμαστε ως άντρες και με το ντεκολτέ της Έλενας Παπαβασιλείου κανένα πρόβλημα).

Επίσημη εκδοχή: Νομίζω ότι επιβαλλόταν από τη ροή του κειμένου και μόνο να μπει αυτή η φωτογραφία εδώ (Ανεπίσημη εκδοχή : Ναι καλά...χα,χα,χα).

Mετά από λίγη ώρα, έφτασε επιτέλους έξω από τις πολεμίστρες του κτιρίου της Μέγα Τράπεζας. Ο μύθος λέει ότι κάποτε οι πελάτες έπαιρναν αξιοπρεπή επιτόκια για τις καταθέσεις τους εκεί, αλλά σήμερα αυτά ήταν παραμύθια για να κοιμούνται τα παιδιά και να τρώνε το φαγητό τους. Διαφορετικά ο μπαμπάς θα κατέθετε όλο το χαρτζιλίκι τους στη Μέγα Τράπεζα και άντε μετά να κλείσει μάτι ο κάθε ανήλικος καταθέτης με το μάταιο του πράγματος. Στον ίδιο μύθο αναφερόταν επίσης ότι μόνο ο εκλεκτός θα έπαιρνε κάποτε χρήματα, χωρίς να τον σημαδεύουν οι βουτηγμένες σε μηδενικά επιτόκια ξιφολόγχες των άριστα εκπαιδευμένων καμικάζι ταμίων. Με αποφασιστικό βήμα, ο σούπερ φορολογούμενος μπήκε στην Μέγα Τράπεζα και αγόρασε έναν αριθμό προτεραιότητας από τον, φιλικό ομολογουμένως,μαυραγορίτη/λαχειοπώλη/κονφερανσιέ.Στη σειρά προτεραιότητας προηγούνταν αρκετά άτομα, οπότε ο υπέρ φορολογούμενος ξεκίνησε τις ασκήσεις διαλογισμού που του είχε μάθει η χρόνια ενασχόλησή του με τη φάρμα στο facebook. "Αν μπορώ να περιμένω 4 ημέρες τα καρπούζια να ωριμάσουν στην εικονική φάρμα μου, μα το Θεό μια τέτοια σειρά προτεραιότητας θα ναι παιχνιδάκι", αναλογίστηκε και κάθισε στη μοναδική ελεύθερη καρέκλα που βρήκε. Έβαλε λοιπόν το handsfree στο αυτί και άφησε τις ουράνιες "μελωδίες" του Sport Fm να τον συνεπάρουν...

Eλπίζω ο τελευταίος στην ουρά να είναι ο Xαϊλάντερ...

O χρόνος αναμονής ήταν τελικά μικρότερος από τον αναμενόμενο. Βλέπετε, ο άπαιχτος φορολογούμενος είχε κρυφούς άσσους στο μανίκι του. Μόλις είχε αποκτήσει τη δύναμη της τιτάνιας υπομονής (σ.σ. την είχε κάνει Level Up πρόσφατα, σε μία ουρά του ΟΑΕΔ στον υπερθετικό βαθμό) που τον διαφοροποιούσε από το σύνολο των υπόλοιπων πελατών της Μέγα Τράπεζας. Μετά από χρονικό διάστημα που για ένα κοινό θνητό πελάτη τράπεζας μοιάζει με αιώνα, αλλά για έναν αποφασισμένο να εισπράξει είναι παιχνιδάκι, ήρθε επιτέλους η ώρα. Ο μαγικός αριθμός προτεραιότητας 381 έλαμψε με την πιο λάγνα neon απόχρωσή του και ο φορολογούμενος σηκώθηκε μονομιάς από την άβολη καρέκλα (σ.σ. περιττό να τονίσω ότι ο πισινός του πολύ το φχαριστήθηκε ως εξέλιξη). Με αποφασιστικό βήμα, ο μεταλλαγμένος φορολογούμενος (σ.σ. είχε αποκτήσει τη δύναμη να εισπράττει βλέπετε) απέφυγε τα πεσμένα κατάχαμα ακίνητα κουφάρια των ατόμων, που είχαν αριθμό αναμονής από 500 και πάνω, και έφτασε στο ταμείο. Με μετρημένες κινήσεις και τη χάρη ενός "Νουρέγιεφ του ΣΔΟΕ" άνοιξε την αλαβάστρινη θήκη και έβγαλε έξω το ιστορικό εκκαθαριστικό. Ένα χρυσό φως πλημμύρισε την αίθουσα...

Ήταν όντως ένα εκκαθαριστικό σημείωμα είσπραξης δεν υπήρχε αμφιβολία για αυτό...

Οι περισσότεροι πελάτες δάκρυσαν, άλλοι πρόσκαιρα "αναστήθηκαν" από το πάτωμα οπλισμένοι με νέο κουράγιο, ενώ ο ταμίας άρχισε να προσκυνάει το χαρτί που μέχρι τότε υπήρχε μόνο στη σφαίρα του μύθου. Όλοι ήξεραν τον μύθο του Εκλεκτού με το μαγικό ροζουλί εκκαθαριστικό(σ.σ. αααχχ τι χαριτωμένο...) που θα εισπράξει μια ημέρα αντί να πληρώσει, αλλά κανείς δεν πίστευε ότι ήταν κάτι παραπάνω από ένας αστικός μύθος για να παρηγορούνται αυτοί που αιώνια πληρώνουν. Μα να τώρα, μπροστά τους συντελούνταν ένα μικρό θαύμα... Στη θέση του πρώτου υπαλλήλου που είχε λιποθυμήσει, ένας άλλος πραγματικός βετεράνος του είδους, μια σπάνια ράτσα ευλογημένη πιθανώς από τον ημίθεο Τσακ Νόρις, πλήρωνε έναν πελάτη χωρίς αντίρρηση και "άμπαλα" τραπεζικά επιχειρήματα. Τα χαρωπά ευρώπουλα, υπό το βλέμμα του απίστευτα cool φορολογούμενου και του σκληροτράχηλου ταμία, προχώρησαν υπάκουα με διάταξη παρέλασης προς το άδειο πλην λαίμαργο πορτοφόλι...

Money for nothing baby:).

Κάπου στον απόμακρο πύργο του, ο μάγος των οικονομικών Μπένι Φόρουμαν δάκρυζε από απόγνωση... Πήρε χρήματα από όλους εκτός από έναν και ο κόσμος του δεν θα ήταν ποτέ πια ο ίδιος...

Υ.Γ.1 : Η ιστορία στην οποία βασίστηκε το παραπάνω ποστ είναι απίστευτα βαρετή. Αν θέλετε συμβατικά γκρινιάρικα ποστ, στραφείτε αλλού. Γέμισε ο τόπος με γκρίνια και δε σκοπεύω να μπω στο παιχνιδάκι αυτό...

Υ.Γ.2 : Επέστρεψα και αυτή τη φορά το εννοώ. Μετά από καιρό έχω διάθεση να γράψω και πάλι...