Φάε τη μπούφλα σου στην Ελλάδα...

Παρακολουθώντας τα χθεσινά γεγονότα στην Πλατεία Συντάγματος και βουτηγμένος στην όλη παράνοια του πράγματος είχα μια επιχειρηματική αναλαμπή βλακωδών διαστάσεων. Αυτό το υπερθέαμα με τα καπνογόνα, τους κουκουλοφόρους, τους "Αγανακτισμένους" και τους άντρες των ΜΑΤ να πλακώνονται όλοι μαζί αλαλάζοντες, ανοίγει τέτοιες προοπτικές για τον τουρισμό μας που έμεινα άφωνος με το επιχειρηματικό μου δαιμόνιο (άλλωστε πενία τέχνες κατεργάζεται έτσι δεν έλεγαν οι παλιοί...) . Πριν πάρετε τηλέφωνο στο πλησιέστερο τρελάδικο (αν έχουν ακόμα τηλέφωνο αυτά και δεν τους το έκοψαν) αφήστε με να εξηγήσω το "μεγαλειώδες" σχέδιό μου...

Ας αναλογιστούμε για μια στιγμή πως παρουσιάζεται η Ελλάδα ως τουριστικός προορισμός στο εξωτερικό: "Ένα υπέροχο μέρος ευλογημένο από τους θεούς του Ολύμπου (και με πιστοποίηση ISO 9 ακόμα κι αν είναι από τον Τάκη τον μονόφθαλμο γραμμένη με κηρομπογιές), με ανθρώπους φιλόξενους και ένα τοπίο απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς για γαρνιτούρα στην απόλαυση των ξένων επισκεπτών". Κακά τα ψέματα, όσο ειδυλλιακά και όμορφα φαίνονται όλα αυτά σε ένα ταξιδιωτικό φυλλάδιο ή σε ένα τουριστικό σάϊτ του ίντερνετ, άλλο τόσο βαρετά και πεζά φαίνονται σε κάποιον που θα έρθει στη χώρα μας μετά από λίγες ημέρες. Ήδη φαντάζομαι τις σκέψεις των ξένων τουριστών που έχουν την "ατυχία" να έρθουν εδώ για διακοπές μόλις παρέλθουν οι πρώτες ημέρες άκρατου ενθουσιασμού με την επιλογή προορισμού τους: "Moυσακάς πάλι..." , " Απέραντο γαλάζιο και ηλιοβασίλεμα to die for πάλι..." , " Ηρεμία και ξεκούραση πάλι...". Όπως καταλαβαίνετε, αυτό που θέλει να αποφύγει ο κάθε σώφρων τουρίστας στις διακοπές του - η ρουτίνα - είναι θέμα χρόνου με την παρούσα τουριστική πολιτική της χώρας. Τώρα όμως, έχουμε πλέον και άλλα κόλπα πιο kinky στο Σύνταγμα Arena και νομίζω ότι οι Τούρκοι ήδη οπλίζουν τους Patriot για να αναχαιτίσουν την επιχειρηματική μας δεινότητα και τον πρωτοπόρο σχεδιασμό μας σε θέματα τουρισμού...

Αφήστε με να σας παρουσιάσω λοιπόν το "Syntagma Arena Challenge" μια καταπληκτική σύλληψη της αθάνατης ελληνικής πραγματικότητας που μπροστά της το πιο ακριβό reality μοιάζει με καραμέλα για το λαιμό χωρίς vapour action. Στο Syntagma Arena Challenge κανείς τουρίστας δεν μένει παραπονεμένος... Θες να τις φας από ειδικά επιλεγμένο αστυνομικό με το παραδοσιακής κατασκευής ελληνικότατο γκλομπ (ευλογημένο από τον ημίθεο Ηρακλη που το χε πολύ με τα ρόπαλα από παιδί και κατασκευασμένο από την φτωχή πλην τίμια Ήφαιστος Industries), έχει προβλεφθεί.Θα σε τουλουμιάσουν στο ξύλο και θα πάρεις μια γεύση από το πως ο Leonidas ξηγήθηκε στα γατάκια τους Πέρσες με κόλπα λιμανιώτικα Πασαλιμανιώτικα (μάθημα ιστορίας και άσκηση μαζί, αυτά είναι). Έχεις τη φήμη σκληρού άντρα και θέλεις να δείξεις την πιο ευαίσθητη πλευρά σου; Κανένα πρόβλημα... Θα φας τόσο δακρυγόνο στη μάπα που το κλάμα που έριξαν οι γυναίκες στον "Τιτανικό" θα φαντάζει πια μια αδιάφορη μακρινή ανάμνηση. Έχουμε όμως και άλλες επιλογές ακόμα πιο interactive. Διάλεξε τον αγαπημένο σου κουκουλοφόρο, ντύσε τον με τα πολεμικά χρώματα της επιλογής σου και βάλτον να διαγωνιστεί μαζί με άλλους κουκουλοφόρους τόσο για τις στυλιστικές του επιλογές, όσο και για την αποτελεσματικότητα του στο πεδίο της μάχης. Βγάλε επίσης φωτογραφία μαζί του για να έχεις πάντα κολλημένο στο ψυγείο σου το πρόσωπο της σύγχρονης Ελλάδας και να μας θυμάσαι... Και φτάνουμε και στους "Αγανακτισμένους", που αποτελούν το audio της όλης εμπειρίας... Πάρε τα συνθήματά τους, τα τόσο "επιλεκτικά μαζικά" και ψάξε να βρεις πόσες διαφορετικές κατηγορίες δικαίως ή μη απεργούντων έχουν παρισφρήσει στις τάξεις τους, κάθε κατηγορία με τις δικές της μοναδικές ιδιότητες (π.χ. οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ φωσφορίζουν στο σκοτάδι και πάει λέγοντας).

Δεν ξέρω αν το κατάλαβες αγαπητέ φίλε και κύριε χρηματοδότη της χώρας μου τουρίστα, εδώ ήρθες για να επιβιώσεις όχι για να περάσεις καλά. Δεν καθόμαστε τώρα μικρέ τουρίστα τρέχουμε, τρέχουμε, μακριά από ένα έθνος (κι εδώ ανήκουμε όλοι μαζί ξέρετε, "Αγανακτισμένοι" + κουκουλοφόροι + αστυνομικοί + υπόλοιποι, αντίθετα με το τι ευαγγελίζονται πολλοί...) σε αναταραχή, που διαδηλώνει όπως έζησε τη ζωή του, έντονα και με πάθος αλλά πάντα χωρίς συναίσθηση της συνολικής του προσωπικής ευθύνης...