Μην έχεις ενοχές, χαμογέλασε...:)

Μέσα στη γενικότερη κατακραυγή για τα γεγονότα των ημερών, υπάρχει κι ένας φαντάρος ο οποίος διανύει τις τελευταίες ημέρες της θητείας του, μέσα σε μια χρονιά φοβερών μεταπτώσεων στη ζωή και την ψυχολογία του. Και ξέρετε κάτι, πριν με πιάσει το μετα-φανταρικό μου άγχος για την επιστροφή στον πλανήτη "Ελλάδα 2008", θέλω απλά να ηρεμήσω, να περάσω ΟΚ (σ.σ. γιατί το ΟΚ είναι καλό και δεν χρειάζεται όλη την ώρα να γκρινιάζουμε για το άλλο το παραπάνω) και να γελάσω. Ας δούμε λοιπόν τους απλοϊκούς άκρως Πικοαπίκικους "στόχους" μου για αυτές τις γιορτές :

Στόχος 1 : Έχω γεμίσει παιχνίδια XBOX360, για αυτό καλέ μου Αη Βασίλη ΜΗΝ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ άλλα!!! Ας μην ξεχνάμε το ένα κοστίζει γύρω στα 56 ευρώ -στην Ελλάδα 70 φεύγα- (σ.σ. σ'αγαπάω PLAY.COM, πολύ όμως χα,χα,χα) και επειδή τα DVD που τα περιέχουν δεν πάνε καλά με μαγιονέζα λέω να κρατήσω κανένα φράγκο και για φαγητό... Ο βλακώδης στόχος μου για αυτές τις γιορτές είναι να τερματίσω κάποια από αυτά για να έχω την ακόμη πιο βλακώδη ικανοποίηση ότι το έκανα! Εμπρός λοιπόν γενναία μου δάχτυλα, αρπάξτε το χειριστήριο της κονσόλας και πάμε να κατακτήσουμε το κάστρο της Virtual gaming ηδονής!!! Ναι, αλλά από που ξεκινάμε; Τι να διαλέξω ανάμεσα σε μυστηριώδεις τυχοδιώκτες των σταυροφοριών, διαγαλαξιακές όπερες επιστημονικής φαντασίας, ζομπομακελειά χωρίς έλεος, πρίγκηπες από την Περσία και αγώνες επιβίωσης κάτω από τη θάλασσα; Aυτά είναι διλήμματα αντάξια της αβάσταχτης ελαφρότητας του είναι ενός Πίκου Απίκου...Πιάνω το χειριστήριο και δεν ξέρω τι να παίξω, πρόβλημα κι αυτό. ..Σαν να μην έφτανε η παρούσα κατάντια μου, βγαίνουν συνεχώς και καινούρια γαμάτα παιχνίδια τα οποία το πορτοφόλι μου με εκπλιπαρεί με αναφιλητά να μην διανοηθώ να αγοράσω . Βλέπετε, νιώθει τρελές μοναξιές χωρίς τα αγαπημένα του ευρουδάκια...

Ως και ο ποντικός παίζει... Αααα, όλα κι όλα θέλω κι εγώ λέμε:).

Στόχος 2 : Aφού εξάντλησα τον παλιμπαιδισμό μου με τον στόχο 1, ας περάσουμε στο στόχο 2. Ο στόχος 2 συνίσταται από την εποποιία της μάσας που με περιμένει, ΚΑΙ σε αυτές τις γιορτές, και το κατά πόσο μπορώ να συγκρατήσω τις λιχουδιάρικες ορμές μου. Εγώ φταίω ρε γμτ που ο μεταβολισμός μου είναι διαρκώς σε απεργία υπερ των δικαιωμάτων ενός υγιούς οργανισμού. Τον πουστ... δεν καίει τίποτα... Άσε που νομίζω τελευταία ότι οι άλλοι τρώνε γύρω μου και τις θερμίδες τις παίρνω εγώ!!! Είπαμε αλτρουιστής ο Απίκος ,αλλά όχι κι έτσι. Με τόσες προσωπικές γιορτές στον ορίζοντα, συν το ότι είναι γενικότερα μια περίοδος που τρώμε όλοι δεξιά κι αριστερά, άντε να συγκρατηθω ο λιχούδης ο μπλογκερ. Αχχχχ..., το χω δει το όνειρο λέμε, θα βάλω πόρτες αλά Σαλούν στο σπίτι, πρώτα θα μπαίνει η κοιλιά μου στο δωμάτιο θα συστήνεται και μετά θα μπαίνω εγώ ρε παιδί μου. Βλέπεις και κάτι άτομα που τρώνε σαν βόδια γύρω σου και δεν παίρνουν δράμι και αφηνιάζεις ακόμα περισσότερο με την όλη κατάσταση. Εγκράτεια Πϊκο παιδί μου, το μυστικό είναι η εγκράτεια... (σ.σ. Ποιος όμως την έχασε για να τη βρω εγώ ... γκρρρ...)


Σίγουρα δεν ήμουν ΕΓΩ αυτό το παιδάκι:). Yπήρξα από ανέκαθεν, πως να το πω, πιο φαγανός:).

Στόχος 3: OK θα παίξω μέχρι τελικής πτώσεως και θα τρώω όταν δεν παίζω το οποίο είναι πάντα ένα καλό σχέδιο, ένα πλάνο κομμένο και ραμμένο στο εγωκεντρικό σαρκίο μου... Πραγματικά ώρες ώρες τρομάζω από την ευρηματικότητα μου! Αλλά για μια στιγμή, έχω την αίσθηση ότι κάτι ξέχασα... Φτου!!! Έχω και κοπέλα με την οποία μάλιστα είμαι τρελά ερωτευμένος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να περάσω και πολύ χρόνο μαζί της, να κάνουμε τα γούτσου γούτσου και τα φίκι φίκι μας, να πάμε τις βόλτες μας και, και, και... Ρε τι έπαθα ο άνθρωπος, πρέπει να είμαι σκεύος ηδονής, πιστός σύντροφος, καλύτερος φίλος και με μια πιστωτική κάρτα ανά χείρας έτοιμη για αποστολές "καταναλωτικής αυτοκτονίας". Αυτές δεν θα ναι γιορτές για το πορτοφόλι μου αλλά το Πέρλ Χάρμπορ των οικονομικών μου... Τουλάχιστον θα χορτάσω από αγάπη και το καλύτερο, ΧΩΡΙΣ ΘΕΡΜΙΔΕΣ (σ.σ. αυτά είναι τα ωραία!!! Γιούπι!!!).

Α ρε ροζ πανδαισία τι μου κάνεις...Άτιμο πράγμα ο έρωτας βρε παιδί μου, πέφτεις με τα μούτρα και όποιον πάρει ο χάρος... Μωρό, δώσε κανένα φιλάκι τουλάχιστον να αντέξω τον λογαριασμό της πιστωτικής...:).

Φαντάζομαι όσοι από εσάς φτάσατε ως αυτό το σημείο του ποστ θα αναρωτιέστε σε κάποιο βαθμό που "κολλάει" ο τίτλος του ποστ. Ο τίτλος του ποστ κολλάει στο ότι έχω αποφασίσει αυτό το μπλογκ συνειδητά να διαφέρει από τον όποιο μέσο όρο της ελληνικής μπλογκόσφαιρας. Να μπαίνουν αυτοί οι λίγοι αναγνώστες που μπαίνουν στο μπλογκ μου και να διαβάζουν κάτι που τους διασκεδάζει και κάνει το μυαλό τους να ξεφύγει από μια πραγματικότητα που διαρκώς δίνει στον πολίτη αφορμές για να απογοητεύεται. Δεν θέλω να αλλάξω τον κόσμο, αλλά σίγουρα θέλω να τον κάνω ένα λιγότερο κυνικό μέρος. Ναι ξέρω, ουτοπικός στόχος, δε βαριέσαι, ο αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν πάντα ο Δον Κιχώτης...

Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά!