To μπλογκ μου?Ε ναι λοιπόν το παραδέχομαι... Είχα καιρό να μπω στο "Έκτακτο Παράρτημα" και να δω τι κάνουν τα μπλογκοφιλαράκια μου, πόσο μάλλον να γράψω κάτι σε αυτή την ταπεινή μπλογκογωνιά. Η αλήθεια είναι ότι πέρασα ένα μήνα με αρκετά σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία μου και όχι κατά κύριο λόγο εξαιτίας του φανταρικού. Μια προσωπική περιπέτεια με ένα θέμα ύγειας ενός αγάπημένου μου προσώπου, δοκίμασαν τις αντοχές μου ως ανθρώπου σε βαθμό μεγαλύτερο του συνηθισμένου... Το μεγάλο σοκ μιας εφιαλτικής αλλαγής στα δεδομένα της ζωής μου αποφεύχθηκε, "πέρασα" τις εξετάσεις μου σαν στήριγμα μιας οικογένειας σε κρίση και συνεχίζω ακάθεκτος τη θητεία μου ευρισκόμενος πλέον στο νησί των Φαιάκων.
Μιας και δεν γράφω κάτι αστείο δικής μου επινόησης είπα να το γυρίσω σε αγαπημένες "συνταγές" επιτυχίας :).
Πολλές αλλαγές σε λίγο χρόνο και όπως καταλαβαίνετε το μπλογκιγκ πέρασε σε δεύτερη μοίρα αυτό τον τελευταίο μήνα. Μάλλον αυτή θα είναι και η θέση του στις προτεραιότητές μου καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, αλλά από την άλλη πλευρά το όνομα αυτού του μπλογκ δεν επιλέχθηκε τυχαία υποψιασμένοι μου αναγνώστες, οπότε ποτέ δεν ξέρεις... Είναι αλήθεια ότι γράφοντας αυτές τις γραμμές και μπαίνοντας στο dashboard του μπλογκ μου μετά από καιρό, το μέρος δεν μου φαντάζει τόσο οικείο και "δικό μου" εξού και ο τίτλος του ποστ αυτού. Όπως και να έχει δηλώνω ένα βροντερό "ΠΑΡΩΝ" μακριά από μια ρουτίνα επαναλαμβανόμενη που ώρες ώρες κουράζει αφόρητα, αλλά και στην οποία βρίσκεις συχνές 'οάσεις' χαβαλέ και συντροφικότητας που σε κρατάν αισιόδοξο για την τελική έκβαση του αγώνα με το χρόνο στον οποίο έχεις υποχρεωτικά συμμετάσχει.
Ένα ακόμα κλασσικό βιντεάκι που πάντα με κάνει να γελάω... Σχεδόν 6 χρόνια στην Αγγλία είναι αυτά παιδιά και άφησαν τα 'Αγγλοσαξωνικά' τους κατάλοιπά πάνω μου:).
Να είστε όλοι καλά και υπόσχομαι να επιστρέψω δριμύτερος και πιο κεφάτος όταν πραγματικά θα έχω κάτι να πω με τον τρόπο που συνηθίζω και χαρακτηρίζει αυτό το ταπεινό μπλογκοστέκι που λέγεται "Έκτακτο Παράρτημα".
Αυτά για την ώρα...
Y.Γ.: Έτσι για να κλείσουμε το ποστάκι αισιόδοξα:).
Κάτσε κάτω απ'το κράνος! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού είναι όλα καλά πλέον σπίτι, πάρε κανα καλό βιβλίο μαζί σου (ή την συλλογή των κόμικς σου). Ποτέ δεν ξές.
Είμαι σίγουρη ότι μόλις ολοκληρωθεί η προσαρμογή σου εκεί μωράκι μου και μετά την επίσκεψή μου, φυσικά (:Ρ), θα επιστρέψεις με ένα ποστ από αυτά που όλοι απολαμβάνουμε και περιμένουμε με ανυπομονησία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 'χεις!
Φιλάκια κι από εδώ αγαπούλα!
Γερα, μη μασας και το τρως σιγα σιγα το φανταρικο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω όλα να έχουν τελειώσει αισίως..Υπομονή και περιμένουμε καινούργιο postάκι με τα νέα της μαμά-παρίδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα, είδα και τα βιντεάκια επιτέλους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 2ο είναι όλα τα λεφτά!
Οι Μόντυ Πάιθονς μου αρέσουν πολύ με κορυφαίο το "Η ζωή του Μπράιαν".
"...I move for no man..."lol!
@itelli
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθομαι, κάθομαι κάνω και τίποτα άλλο νομίζεις; χα,χα,χα.
@ενεσούλα
Νομίζω το γράψιμο (και το εννοώ τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά χα,χα,χα) θα μου φανεί πολύ χρήσιμο ως διέξοδος τους προσεχείς μήνες:)
Άντε, άντε σε περιμένω πως και πως ομορφούλα!
@βρασίδας ο κάφρος
Όντως το τρώω σιγά σιγά με την ελπίδα να μην βαρυστομαχιάσω:).
@anastasia
Τα καλύτερα έρχονται απλά δεν ξέρω πότε:). Όταν θα έχω κάποια καλή ιδέα θα την αποτυπώσω μπλογκικώς:).
Να είστε όλοι καλά και ευχαριστώ για τα καλά λόγια!
Τα λέμε σύντομα πάλι ελπίζω.
Κουράγιο blogόφιλε! Η ζωή είναι γεμάτη εκπλήξεις. Δυστυχώς τα δυσάρεστα έρχονται μαζεμένα πάντα...
ΑπάντησηΔιαγραφή