Ένα μεθυσμένο ηφαίστειο, δυο πιτσουνάκια και το "κακό" εισιτήριο...(Μέρος τρίτο και τελευταίο)

Το χέρι άνηκε στην κοπέλα, στο γκισέ της Ολυμπιακής, που βλέποντας την Πίκαινα στα πρόθυρα εγκεφαλικού και τον Πίκο στην απόλυτη αφασία, αποφάσισε να αναλάβει δράση.

Τελικά άμα δεν τα χώνεις όλη την ώρα σαν Ελληνάρας, τέτοιες εκπληξούλες καλής συμπεριφοράς εμφανίζονται ως διά μαγείας πολύ πιο συχνά, δε νομίζετε...

H κοπέλα άρχισε να μιλάει στο τηλέφωνο με τη συνάδελφό της, χρησιμοποιώντας ορολογία που στα αυτιά μου ακουγόταν σαν τη γλώσσα των Navi (εκείνα τα υπερανεπτυγμένα χίπικα στρουμφάκια στο Avatar ντε, ε πάτε και κανένα σινεμά ρε παιδιά όλα εγώ θα σας τα λέω...). Αν και δεν γνωρίζω τι ειπώθηκε ακριβώς ανάμεσα στις Avatarούχες υπαλλήλους, το πράγμα σε σχέση με το εισιτήριο επιστροφής μας στο Ηράκλειο φαινόταν να ξεκαθαρίζει. Διάολε, θα επιστρέφαμε στο σπίτι μας με τη βραδινή πτήση της Ολυμπιακής, χωρίς καμία έξτρα χρέωση, και ως Αιγόκερως που λέει και η καλή μου, ήμουν πολύ ευγνώμων για αυτό. Εκείνη τη στιγμή και μέσα στο γενικότερο χαμό που επικρατούσε, αυτή - στα μάτια μου- ήταν η μεγαλύτερη κατάκτηση στην ιστορία της αεροπλοϊας, από τότε που οι αδερφοί Ράιτ ήπιαν "δυο ποτηράκια παραπάνω" (σ.σ. έλα τώρα, όλο και θα τα είχαν "κοπανήσει" για να επιχειρήσουν τέτοια παλαβομάρα και δε με πείθετε εύκολα για το αντίθετο) και αποφάσισαν μέσα στην τρέλα τους, να φτιάξουν την πρώτη ιπτάμενη μηχανή. Αφού ευχαριστήσαμε την υπάλληλο και "ενώσαμε τις κοτσίδες μας" σεμνά και ταπεινά με το έτερον ήμισυ για να το γιορτάσουμε, κατευθυνθήκαμε προς το check-in της Ολυμπιακής για να "ξεπροβοδίσουμε" την ηρωική μας βαλίτσα ώστε να επιστρέψει ανέγγιχτη, άσπιλη και παρθένα στο Ηράκλειο. Παρόλο που υπήρχε μία πτήση πριν από τη δική μας και το check-in μας τυπικά έπρεπε να περιμένει, ένα αστραφτερό χαμόγελο Colgate της εκεί υπαλλήλου κι ένα τηλεφώνημα όλο νάζι κι όλο γλύκα μετά στον προϊστάμενο, έστειλαν τη βαλίτσα μας στη γλυκιά αγκαλιά του ιμάντα για Ηράκλειο.

Κάπως έτσι παρακολουθούσαμε "μαγεμένοι" τον διάλογο ανάμεσα στις υπαλλήλους των αεροπορικών εταιρειών για τη μοίρα του εισιτηρίου μας... Πολύ ορολογία ρε παιδί μου:).

Απαλλαγμένοι από το υπέρβαρο (μακάρι και τα παραπάνω κιλάκια μου να έφευγαν το ίδιο εύκολα, ουφ!) και συμβιβασμένοι με την ιδέα ότι την Πράγα θα την βλέπαμε μόνο στο Google Earth, κινηθήκαμε προς τη μόνη λογική λύση για Ελληνάρες που θέλουν να γεμίσουν το χρόνο τους "εποικοδομητικά", το "The Mall" στο Μαρούσι. Στο μεταξύ, με το airtickets.gr "επικοινωνούσαμε" με διαφορά φάσης... Όταν μιλούσαμε με κάποιον άλλο στο τηλέφωνο, μας έπαιρνε το airtickets.gr και όταν παίρναμε εμείς τηλέφωνο η γραμμή τους ήταν κατειλλημένη. Να σημειωθεί στα πρακτικά του "Έκτακτου Παραρτήματος" ότι:
1) συννενοηθήκαμε με μία συγκεκριμένη υπάλληλο για τα βασικά του εισιτηρίου Αθήνα- Πράγα/Πράγα- Αθήνα και συμφωνήσαμε να μιλήσουμε για τις λεπτομέρειες από Δευτέρα,
2) μετά από λίγο μας πήρε τηλέφωνο μία άλλη υπάλληλος -στο άσχετο- και την ενημερώσαμε ότι έχουμε ήδη συννενοηθεί με συγκεκριμένη υπάλληλο για το θέμα,
3) σε λίγα λεπτά μας πήρε τηλέφωνο η υπάλληλος που είχαμε ήδη συννενοηθεί, για να ρωτήσει αν υπήρχε πρόβλημα μιας και μιλήσαμε με την υπάλληλο που στρογγυλοκάθεται στο νούμερο 2 της λίστας μου,

και γενικά είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα και κάναμε ακόμα πιο χαρούμενη την Cosmote με την πληθώρα των ανούσιων τηλεφωνημάτων μας (σ.σ. παρεπιπτόντως θέλω το πακέτο ομιλίας της airtickets.gr ΤΩΡΑ, προφανώς συμφέρει πολύ).

Από ένα σημείο και μετά μια γλυκιά παράνοια άρχισε να κυριαρχεί στο ζευγάρι... Η λέξη "ΣΠΙΤΙ" στροβίλιζε συνεχώς στο μυαλό μας και ήταν η μόνη με κάποιο ουσιαστικό νόημα:).

Αφού φτάσαμε στο εμπορικό κέντρο με την καλή μου, αρχίσαμε τα σχόλια τύπου : "Bρε τους μπαγάσηδες τους Πραγιώτες ίδιο Mall με εμάς στην Αθήνα έχουν, ακόμα και τα μαγαζιά στην ίδια θέση είναι", "ποιες δίμετρες ξανθιές Τσέχες λένε όλοι, όλες κοντοκώλες μελαχρινές είναι" και "κοίτα που μιλάνε και στην Τσεχία ελληνικά"... Τελικά μετά από μερικά λεπτά που περιδιαβήκαμε τη Malland άσκοπα και ανούσια, σαν τα άκρως καταναλωτικά πλην άφραγκα αρπακτικά που είμαστε, σωριαστήκαμε σε ένα καναπέ φαρδιά πλατιά και προβήκαμε σε ένα γενικότερο "ανεφοδιασμό της ομάδας", αν με εννοείτε εξίσου κοιλιόδουλοι Έλληνες φίλοι μου. Μετά από αυτό το παρατεταμένο πιτ στοπ και αφού το ταξιδιωτικό πρακτορείο μου έστειλε κι ένα sms να 'χω για καβάντζα, ότι υπάρχει πρόβλημα με το εισιτήριο (μιλάμε πάντα για το θέμα που είχαμε ήδη διευθετήσει...), πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αεροδρόμιο. Πλέον σέρνοντας το βήμα μας ως άλλοι βαρυποινίτες (σ.σ. οι Ντάλτον θα ήταν περήφανοι για εμάς), φτάσαμε στην πύλη αναχώρησής μας και παραδώσαμε πνεύμα στις καρέκλες αναμονής. Με τα πολλά, μια χαρά πετάξαμε, μια χαρά γυρίσαμε σπίτι, παράπονο να μην έχουμε. Και σαν ένα τελευταίο καληνύχτα, έτσι μια ευχή για όνειρα γλυκά βρε αδερφέ, ένα διπλό e-mail τόσο σε εμένα όσο και στην καλή μου από την airtickets.gr (σ.σ. να σημειωθεί ότι μας αντιμετώπιζαν σαν διαφορετικά εισιτήρια σε αυτό το εναλλακτικό σύμπαν που διαβίωνε πλέον η περίπτωσή μας). Δε βαριέστε βρε παιδιά, ήταν μία δύσκολη ημέρα για όλους, εξάλλου με λίγο σπρώξιμο από την καλή μου κι ένα πολύ kinky e-mail από μέρους της, όλα διευθετήθηκαν και θα αποζημιωθούμε για το εισιτήριο σε βάθος χρόνου βεβαίως, βεβαίως. Τελικά καλή η "Πράγα", αλλά από το Ηράκλειο δεν ξαναφεύγω εύκολα, παρά μόνο για δουλειά χα,χα,χα...

Eξαιρετικά αφιερωμένο στο ταξιδιωτικό γραφείο μας, ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ:)

Υ.Γ. : Να ευχαριστήσω την νέα φίλη μας την Κατερίνα, που ασχολήθηκε με την περίπτωσή μας και βοήθησε με τις συμβουλές της στο να γλιτώσουμε οποιαδήποτε χρέωση από το ξενοδοχείο, όλα κι όλα, "καθάρισε" :).