Eπιβίωσε από ένα ζόμπι ολοκαύτωμα, μπορείς!!!

"4 άνθρωποι, μερικά όπλα και αμέτρητα ζόμπι. Αυτή είναι η βασική ιδέα. Συνεργάσου για να πας στο επόμενο ασφαλές δωμάτιο και να συνεχίσεις τον αγώνα για επιβίωση".

Ειλικρινά πρεπει να είναι ένα από τα πιο "υγρά" όνειρα κάτι τύπων σαν κι εμένα, που καλώς ή κακώς μεγάλωσαν με ηλεκτρονικά παιχνίδια στέλντοντας τους απέθαντους νεκραναστημένους συμπολίτες μας "στον αγύριστο" όπως λέει και το trailer της ταινίας "Το Κακό στην εποχή των ηρώων" (σ.σ. μεταξύ μας πηγαίνετε να το δείτε, για να στηρίξουμε και κάτι διαφορετικό, γιατί ώρες ώρες νομίζεις ότι ελληνικός κινηματογράφος είναι πια μόνο η Μακρυπούλια να περιφέρει την ομορφιά της και όλοι να της την πέφτουν...). Όπως είπε χιουμοριστικά και ο σκηνοθέτης Γιώργος Νούσιας "Ο Μπιλι Ζέην ερμηνεύει τον καλύτερο ρόλο του...", έστω κι αν, διάολε, ο ανταγωνισμός μετά τον "Τιτανικό¨ είναι πρακτικά ανύπαρκτος για το συγκεκριμένο ηθοποιό...


Ένα πραγματικά "εναλλακτικό" τρέηλερ:)!

Το ποστ αυτό δεν είναι αφιερωμένο όμως στην συγκεκριμένη ταινία, αλλα εντρυφεί βλακωδώς σε μια "κοινωνική μελέτη" γύρω από το gaming φαινόμενο Left 4 dead (σ.σ. αν και θα μπορούσε να είναι και το μότο του ΚΚΕ τώρα που το σκέφτομαι...). To βασικό concept του παιχνιδιού, το έγραψα παραπάνω, δεν είναι δα και αστροφυσική. Το έβαλα και σε bold και σε italics μάλιστα, αυτά είναι χλίδες! Το σημαντικό όμως δεν είναι για εσάς πως μέχρι τώρα έχω μακελέψει αρκετές χιλιάδες ζόμπι στο παιχνίδι συνεργαζόμενος με άλλους 3 τυχαίους ή μη τυπάδες on-line (σ.σ. Άλλο που εγώ σκέφτομαι να το βάλω ως προσόν και στο βιογραφικό μου, "Ειδικός στο να επιβιώνει σε ζόμπι ολοκαυτώματα", δεν είναι κακό... αν θες να σε προσλάβουν τελικά στον ΟΑΕΔ επειδή έχουν βαρεθεί να σε βλέπουν εκεί χα,χα,χα).

Για να πας από το σημείο Α στο σημείο Β στο παιχνίδι χωρίς να γίνεις ζόμπαπ (σ.σ. ζομπί + κεμπάπ, για όποιον θέλει να δοκιμάσει να το μαγειρέψει, αν και η ακρίβεια δεν έχει φτάσει ,ελπίζω ακόμα, σε σημείο ώστε να ψωνίζουμε από τον κανίβαλο της γειτονιάς μας ...) δεν είναι εύκολο, αν το επιχειρήσεις θέλει πλάτες. Επίσης θέλει συνεργασία, κάτι σαν το ΣΥΡΙΖΑ αλλά με καραμπίνες και με λιγότερα λόγια. Σε αυτό το σημείο μπαίνει στην εξίσωση η προσωπικότητα του κάθε παίχτη και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι... Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι επιρρεπείς στην "χωρίς όρους" συνεργασία. Μπορεί να συνεργαστούν μόνο με ένα γνωστό ή και καθόλου και να κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. Αυτή η τάση τους αντικατοπτρίζεται στον τρόπο παιχνιδιού τους όσο και η μπριγιανταρισμένη χωρίστρα του Άδωνη στον τηλεοπτικό φακό, πριν διαβάσει συγκινημένος αρχαία στην "σταυροφορική διάλεκτο" του ΛΑΟΣ. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο συνεργασίας με το Γιώργο σαν άλλος Μέσι, ώστε να ΠΑΕΙ μαζί του σε αυτό το παιχνίδι.Δεν υπάρχουν de facto δεσμεύσεις τέτοιου είδους, τα πράγματα είναι απλά, αν δεν συνεργαστείς δεν επιβιώνεις. Τελικά τώρα που το σκέφτομαι θα ήθελα να παίξω μια παρτίδα Left 4 Dead με τον τέως πρωθυπουργό μας, αφού και να χάναμε θα έπαιρνε την ευθύνη για όλα, θα έκλαιγε γονυπετής για μια δεύτερη και τρίτη παρτίδα, χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα στη διάρκεια των προηγούμενων.

Κι έτσι για μία ακόμα φορά πήγαμε να ψηφίσουμε...:).

Μετά από το παραπάνω "ζομπολιτικό" σχόλιο, γροθιά στο απέθαντο κατεστημένο, ας παρουσιασω μερικά κλασικά παραδείγματα παιχτών του Left 4 Dead που προτιμούν να γίνουν μεζεδάκια στις ορέξεις των πεινασμένων τεζαρισμένων παρά να συνεργαστούν.

1)Η ομάδα δέχεται επίθεση και ο τύπος τρέχει μόνος του για το επόμενο ασφαλές δωμάτιο αδιαφορώντας για τους άλλους. Ειλικρινά ο Ουσέϊν Μπολτ θα ήταν περήφανος για αυτόν με τέτοιο σπριντ και αν το παιχνίδι λεγόταν "Ο μαλακ... στους Ολυμπιακούς Αγώνες" θα ήμουν ο πρώτος που θα τον επεφημούσα. Δε λέγεται έτσι όμως, "it is called Left 4 dead, and getting dead is what he does best...". Λίγο πριν φτάσει στην αμπαρωμένη σουίτα των ζόμπι ονειρώξεών του, του επιτίθονται πολλά ζομπι και τεζάρει ακαριαία. Στον επόμενο γύρο κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα και τεζάρει πάλι... Στον επόμενο γύρο κάνει... νομίζω καταλάβατε πως πάει το πράγμα.

2)Δύο από τους τέσσερις που παίζουν είναι φίλοι, πρεπει να ναι κολλητοί στην πραγματική ζωή,ίσως να υπάρχει και κάποιος λανθάνων ερωτισμός κάπου εκεί μέσα. Διάολε αν δεν τους έβλεπαν θα το έκαναν επί της οθόνης εν μέσω ζόμπι και άλλων τερατουργημάτων. Το βλέπεις αυτό στον τρόπο που παίζουν, κλείνονται σε ένα δωμάτιο μαζί (σ.σ. kinky) και περιμένουν να έρθει το ελικόπτερο να τους σώσει. Μόνο που τα ζόμπι τους εξολοθρεύουν άνετα... Αυτοί δεν πτοούνται και στις επόμενες νιοστές απόπειρες να επιβιώσουν κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα και έχοντας ακριβώς την ίδια κατάληξη... Τώρα που το σκέφτομαι πρέπει να μοιράζονται και τον ίδιο κενό εγκέφαλο...

3)Η ομάδα πάει καλά συνεργάζεται και προχωράει ενωμένη, μόνο που ένας ή δύο πυροβολούν παντού. Έχει δεν έχει ζόμπι... Εδώ οι απόψεις διίστανται... Είναι τόσο χέστηδες που θολώνουν και τα βλέπουν όλα ζόμπι κάνοντας σουρωτήρι στις σφαίρες ΚΑΙ τους συμπαίχτες τους ή η παντόφλα στο σπίτι πάει σύννεφο οπότε τα παιδιά θέλουν να ξεσπάσουν virtually γιατί στην πραγματικότητα δεν τους παίρνει... Με αυτή την απορία μένω κι εγώ κάθε φορά που ένας τέτοιος πανικόβλητος τυπάς αρχίζει να πυροβολεί τον πισινό του αβατάρ μου (σ.σ. του virtual χαρακτήρα που ελέγχω στο παιχνίδι) μέχρι τελικής πτώσεως...


Mία σύντομη παρωδία των "αδυναμιών" του παιχνιδιού όταν ένας άνθρωπος πρέπει να "συνεργαστεί" με 3 χαρακτήρες που ελέγχει το παιχνίδι και όχι με άλλους ανθρώπους on-line. Έχει πλάκα και είναι μικρό, ρίξτε του μια ματιά:).

Και με αυτούς τους βλακώδεις αμπελοφιλοσοφισμούς αφήνω μια ακόμα φορά την μπλογκόσφαιρα για να ρίξω καμία μπαλωθιά με την λατρεμένη μου επαναληπτική καραμπίνα στις απέθαντες ορδές του Left 4 Dead. Τώρα που το σκέφτομαι, εκείνο το τρίτο ζόμπι δεξιά μου θυμίζει μια πρώην, για έλα εδώ πουλάκι μου... ΜΠΑΜ!!! Φτου αστόχησα κι έχω μείνει από σφαίρες, τρεχάτε ποδαράκια μου!!!

Ανυπομονώ να διαβάσω τα σχόλιά σας για αυτό το ποστ μιας και δοκίμασα κάτι διαφορετικό.

Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε όλοι καλά!