Mα τώρα θα μιλάμε για τρίχες(;)...

Μιας και αυτή είναι η τελευταία εβδομάδα πριν καταταχτώ στον ελληνικό στρατό, είπα να κάνω ένα ποστ για το μέγα θέμα των ημερών. Όχι κυρίες και κύριοι δεν είναι η κατάταξή μου στον ελληνικό στρατό το μέγα θέμα, ούτε υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο άγχος (σ.σ. god bless girlfriends) για τη "μεγάλη μέρα". Το ένοχο μυστικό που θα αποκαλυφθεί μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας είναι κάτι πολύ σημαντικότερο από μια απλή "βουτιά" στο βασίλειο του χακί και της αρβύλας. Τρέμω μόνο στη σκέψη των αναταράξεων που θα προκαλέσει το συγκεκριμένο ποστ στη μπλογκόσφαιρα. Μπορώ από τώρα να φανταστώ την αλυσιδωτή αντίδραση που θα ξεκινήσει η συγκεκριμένη αποκάλυψη σε όλο το φάσμα των μπλογκς ανά την υφήλιο. Αρκετά όμως με τις βαρύγδουπες εισαγωγές, ας περάσουμε στο ψητό της υπόθεσης...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα ευτυχισμένο αγόρι,το μουστάκι και το μούσι του...

Κάποτε ήταν ένας περήφανος μύστακας που δέσποζε πάνω από τα χείλη του Απίκου... Ήταν μια αναχρονιστική στυλιστική πρόταση, μια γροθιά στο clean cut κατεστημένο των χιλιάδων ξυρισμένων -μεχρι αηδίας - "φλώρων" που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Σαν να μην έφτανε ο μεσιέ μύστακας ως εικαστική πρόταση, παρεούλα του έκανε ένα μακρόστενο τετραγωνισμένο goatee που κάλυπτε την περιοχή κάτω από το στόμα μέχρι την άκρη του πηγουνιού. Τα χρόνια περνούσαν και αυτός ο 'στυλιστικός συνδυασμός' που περίφερε ο Απίκος, σαν άλλος Ντ'Αρντανιάν, παρέμενε στην θέση του σε πείσμα των καιρών και των αποδοκιμαστικών γυναικείων βλεμμάτων. Και έφτασε εκείνη η αποφράδα μέρα... όπου το μιλιταριστικό κατεστημένο επιτέθηκε στο μύστακα και στο goatee με λύσσα κραυγάζοντας με στεντόρεια φωνή "Πρέπει να τα ξυρίσεις!!!". Αφού ο Απίκος ούρλιαξε με τρεμάμενη φωνή "Την κατάρα μου να χετε!!!" και ύψωσε νευρικά τη γροθιά του ψηλά σαν να διαμαρτύρόταν σε μια άγνωστη δύναμη για το ¨κακό " που τον βρήκε, έστρεψε το βλέμμα του στον καθρέφτη του μπάνιου. Η κοπέλα του, που στεκόταν δίπλα του σε αυτές τις "δύσκολες" ώρες, του ψιθύρισε στο αυτί "Κουράγιο..." (σ.σ. εδώ που τα λέμε ο Απίκος διέκρινε κι ένα ελαφρώς περιπαιχτικό΄τόνο στη φωνή της αλλά μιας και οι στιγμές ήταν "κρίσιμες" το άφησε να περάσει έτσι...).

Κουράγιο Απίκο παιδί μου... αυτό δεν θα πονέσει... όχι πολύ τουλάχιστον...:)

Αφού προετοίμασε το πρόσωπό του με ζεστό νερό για να μαλακώσουν οι τρίχες ετών που απάρτιζαν αύτη την "τριχοφυϊκή πανδαισία" υψηλής αισθητικής, σήκωσε το δεξί χέρι να πιάσει τον αφρό ξυρίσματος. Μάταια όμως... παρόλο που σαν υποσυνείδητο μήνυμα στο μυαλό του στροβίλιζε η φράση : "Be brave, just shave!" δεν μπορούσε να το κάνει... Ο Απίκος δεν πίστευε αυτό που του συνέβαινε... Τέτοια αδυναμία να καθορίσει τις εξελίξεις της ζωής του είχε να νιώσει από την πρόσφατη νίκη του Ολυμπιακού επί του ΠΑΟ με 4-0 όταν και βουτούσε στα "χαρακώματα" του σαλονιού του για να αποφύγει τις ερυθρόλευκες οβίδες που ξέσκιζαν τον βαζέλικο ψυχισμό του... Ευτυχώς (ή δυστυχώς όπως το πάρει κανείς), η κοπέλα με το αγγελικό πρόσωπο και το σατανικό χαμόγελο που στεκόταν δίπλα του, άρπαξε τον αφρό ξυρίσματος και με περίσσειο "θάρρος" τον εκτόξευσε στα επίμαχα σημεία του προσώπου...

Μερικές 'ριξιές' αφρού ξυρίσματος αργότερα, το χαρούμενο μυστακοφόρο αγόρι το είχε πάρει πια απόφαση, η εικόνα του στον καθρέφτη δεν θα ήταν ποτέ(;) πια το ίδιο.... τριχωτή:)

Στη συνέχεια και πριν ο Απίκος καταλάβει τι συμβαίνει, η 'maniac shaver' άρπαξε το ξυράφι σαν άλλος Sweeney Todd και του "κατάφερε" το πρώτο καίριο πλήγμα στον μύστακα. "Κακούργα!!!" ούρλιαξε ο Πίκος αλλά ήταν αργά πια... Με μερικές επιδέξιες κινήσεις, οι τρίχες τόσων ετών κατέληξαν "νεκρές" με τα άψυχα τριχωτά κουφάρια τους να κείτονται στον πάτο του νιπτήρα και τον Πίκο σε κατάσταση σοκ... Μετά από ένα σύντομο πλύσιμο του προσώπου με καυτό νερό για να εξιλεωθεί για την βλάσφημη πράξη στην οποία είχε προβεί , είχε έρθει η ώρα -ο ακατανόμαστος και κατάπτυστος μπλογκερ- να ανοίξει τα μάτια και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του... Η πρώτη αντίδρασή του ήταν αυτολεξεί : " Θεέ μου τι σκατίφλωρ...ς". Η δεσποινίδα που στεκόταν δίπλα του με ένα θριαμβευτικό βλέμμα χαραγμένο στο πρόσωπό της είπε: "Κούκλος είσαι!" και του έσκασε ένα παιχνιδιάρικο φιλί, έτσι για το "Με γεια!". Ο Απίκος χαμογέλασε αμήχανα με την "απώλεια" να στοιχειώνει τα μάτια του... Για το υπόλοιπο της ημέρας θα έψαχνε να ακουμπήσει ένα μουστάκι και ένα μούσι που δεν βρίσκονταν πια εκεί...

Κουράγιο Απίκο παιδί μου... δεν είναι ντροπή που την πρώτη μέρα η φάτσα σου, σού φαινόταν σαν τον κωλ... της μαϊμούς:) Θα έρθουν καλύτερες ημέρες που θα πάει χα,χα,χα!

Δε βαριέσαι, τουλάχιστον ο Πίκος Απίκος συνήθισε την "γυμνή" φάτσα του την επόμενη μέρα:). Μάλλον του άρεσε και λίγο αλλά μην το πείτε σε κανέναν χα,χα,χα...


Μέχρι την επόμενη φορά, να είστε όλοι καλά!