Ένα ακόμα blog και τι εγινε?

Η απάντηση είναι απλή, απολύτως τίποτα. Βλέπω αυτή τη γωνιά σαν μια ευκαιρία να εκφραστώ και τίποτα παραπάνω. Δεν υπάρχει μια άμεση θεματολογική ιεράρχηση ούτε κάποια ιδιαίτερη εμμονή να πείσω κανέναν για το οτιδήποτε. Η αλήθεια είναι ότι ακόμα πειραματίζομαι ως προς την εμφάνιση του "έκτακτου παραρτήματος". Ο τίτλος αυτός καθαυτός έχει μάλλον διπλό νόημα. Από τη μια πλευρά δημιουργήθηκε με καθαρά ειρωνική διάθεση από μέρους μου ως προς την ταχύτητα με την οποία πλέον ζούμε τη ζωή μας, να είμαστε έκτακτοι σε όλα να καταναλώνουμε στα γρήγορα και να αφομοιώνουμε γρήγορα. Αντιμετωπίστε τον τίτλο αυτό λοιπόν όπως και τα έκτακτα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση σαν ένα κράχτη που κινεί την περιέργεια και που το τελικό αποτέλεσμα/είδηση μάλλον δεν δικαιολογεί τη βαβούρα και τον ντόρο που δημιουργήθηκε αρχικά. Η άλλη ερμηνεία του τίτλου έχει να κάνει με προς την προσωπική μου διάθεση σε σχέση με το ρυθμό συγγραφής των κειμένων. Όσοι πανικοβληθήκατε με την ιδέα ότι ένας ακόμα μανιακός blogger μόλις γεννήθηκε σκουπίστε τον ιδρώτα από το μέτωπό σας. Η ζωή μου είναι σε τέτοια καμπή αυτή την περίοδο που το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν ξυπνάω και κοιμάμαι με την ιδέα τι θα γράψω την επόμενη μέρα στο blog μου. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξουν ημέρες που θα γράφω αρκετά και ημέρες που θα με ξεχάσει το πληκτρολόγιο μου οπότε όσοι πιστοί προσέλθετε.

Ως επίλογο σε αυτό το σύντομο καλωσόρισμα βάζω το URL μου που είναι και η βασική αρχή αυτού του blog: "Typing on the run" . Δεν το έσκασα από τον Κορυδαλλό, ούτε είμαι τρελός και παλαβός με τη σειρά Prison Break. Απλά στο μυαλό μου τίποτα που θα γράφω σε αυτό το χώρο δεν θα είναι προσχεδιασμένο, ούτε θα κάθομαι με τις ώρες να μετράω τις λέξεις μου. Οι μόνοι διώχτες μου είναι η οκνηρότητα και η βαρεμάρα που παλεύουν να με φυλακίσουν σε μια ζωή ρουτίνας και προβλημάτων(μάλλον δεν είμαι ο μόνος). Ας τους ξεφύγουμε μαζί...