Ξέρετε κάτι; Το μαλλί αφάνα και τα τιμημένα ελληνικά στρατά δεν πάνε μαζί. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με καθαρά στυλιστική επιλογή (σ.σ. λέμε τώρα χα,χα,χα), με την ανάγκη του στρατού για πλήρη ομοιομορφία ή με το γεγονός ότι το αφανέ κούρεμα δεν προσδίδει το απαραίτητο αεροδυναμικό σχήμα στο κρανίο του Έλληνα φαντάρου. Σχήμα απαραίτητο για να αποκτήσει το μέσο "τρελό μαχίμι" περισσότερη ταχύτητα, που θα του χρησιμεύσει σε "άθλους" όπως: το να σπριντάρει γρήγορα στην τουαλέτα πριν το συμπολεμιστή του και να καταθέσει ακολούθως τον "οβολό" του (σ.σ. οβολό το λέμε τώρα, χα,χα,χα) και να μπει πρώτος στην ουρά του ΚΨΜ (σ.σ. Ουρά;Ποια ουρά; Edo einai balkania...). Πάνω από όλα όμως, η ταχύτητα του φαντάρου χρησιμεύει στο να αρπάξει το πολυπόθητο "εξοδόχαρτο" από τα χέρια του έντρομου αξιωματικού υπηρεσίας που κάθε μέρα βλέπει ένα τσούρμο βαρβάρων να ορμά πάνω του με λύσσα στο δρόμο για μια νέα έξοδο του Μεσολογγίου. Όποιος είπε ότι οι νεότερες γενιές Ελλήνων δεν έχουν σθένος και γενναιότητα πλανάται πλάνην οικτράν:). Aς περάσουμε όμως στο ψητό της υπόθεσης...
Είχε έρθει πλέον η ώρα να κουρευτω, δεν θα μπορούσα να ξεγελάω για πολύ ακόμα τους ανωτέρους μου με τέτοιο μαλλί τι λέτε; χα,χα,χα.
Σχετικά πρόσφατα, κοντά στο πέρας της αδείας μου, βρέθηκα ο "αφανοφόρος" στην Αθήνα και στην περιοχή των Ιλισίων (σ.σ. όχι των πεδίων, των άλλων των πιο low budget...). Μιας και το μαλλί είχε αρχίσει να παίρνει το δρόμο χωρίς επιστροφή προς τα πάνω κι ένα κλικ πριν αρχίσει να ξεσκονίζει όλα τα χαμηλοτάβανα σπίτια που έμπαινα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κουρευτώ (σ.σ. γάτα ο δικός σου, βουλωμένο γράμμα διάβασα σάς λέω, χα,χα,χα). Με αυτά και με αυτά και με την καλή μου για παρέα, μπούκαρα σε ένα συνοικιακό μπαρμπέρικο με την ελπίδα ενός επικείμενου "νορμάλ" κουρέματος να φωτίζει το βλέμμα μου. Καθώς ανέμενα τη σειρά μου να κουρευτώ , πρόσεξα ότι ο προηγούμενος πελάτης ζήτησε κούρεμα και ξύρισμα από τον τιμημένο "βαρυκόκκαλο" γενειοφόρο μπαρμπέρη. Πριν τιναχτώ από τη θέση μου και βροντοφωνάξω "Θέλω κι εγώ!!!" η -πάντα σε εγρήγορση- κοπέλα μου με συγκράτησε, σώζοντας την αξιοπρέπεια του ζευγαριού από βέβαιη ξεφτίλα και με μπόλικη αμηχανία για γαρνιτούρα (σ.σ. τιμή και δόξα στα γατίσια αντανακλαστικά του μωρακίου μου λοιπόν, χα,χα,χα).
Το ψαλίδι του εν λόγω "τιτάνα της κομμωτικής" δεν μου φαινόταν και τόσο σέξυ αλλά τι να κάνεις... :).
Μετά από αρκετή αναμονή και ενώ πλησίαζα στο να ξεχάσω για ποιον ακριβώς λόγο μπήκα στο κουρείο, έφτασε η σειρά μου να δεχτώ τις περιποιήσεις αυτού του πρωτόγονου, όψιμου Βιντάλ Σασούν που δέσποζε μπροστά μου. Κάθισα λοιπόν στην κομμωτική καρέκλα και ζήτησα από αυτόν τον "ογκόλιθο της κομμωτικής" να μη δείξει κανένα έλεος απέναντι στο πυκνό και αφιλόξενο για κάθε σώφρων ψαλίδι "δάσος" των μαλλιών μου. Σαν άλλος ψαλιδοχέρης, ο κουρέας άρχισε την κατά μέτωπο επίθεση στην αφάνα μου με μόνα όπλα την αυτόματη μηχανή κουρέματος και τη γενναιότητα του φτασμένου κομμωτή μπροστά σε μια πρόκληση ζωής... Άλλωστε ποιος ξέρει τι πιθανοί κίνδυνοι ελόχευαν ανάμεσα στις πυκνές καστανές μπούκλες μου(σ.σ. εντάξει, εντάξει δεν έχω και τόσο πυκνό μαλλί αλλά αν το αφήσω καιρό ακούρευτο φουντώνει το ρημάδι, φουντώνει χα,χα,χα). Με το που ολοκληρώθηκε αυτή η "μπαρμπερική μυσταγωγία", έριξα την ακόλουθη λεκτική "βόμβα" : " Θέλω και ξύρισμα...". Τι το ήθελα ρε γαμώτο... Το μάτι του τυπά γυάλισε λες και ξεστόμισα τις κωδικές λέξεις που τον μεταμορφώνουν από ένα απλό συνοικιακό μπαρμπέρη στον Έλληνα Sweeney Todd... Οι επόμενες στιγμές στην καρέκλα του κουρέα προβλέπονταν δραματικές, απλά δεν ήξερα ακόμα πόσο...
Αυτό είναι κούρεμα! Πάντα γελάω με το παραπάνω βιντεάκι:).
Είχε έρθει πλέον η ώρα να κουρευτω, δεν θα μπορούσα να ξεγελάω για πολύ ακόμα τους ανωτέρους μου με τέτοιο μαλλί τι λέτε; χα,χα,χα.Σχετικά πρόσφατα, κοντά στο πέρας της αδείας μου, βρέθηκα ο "αφανοφόρος" στην Αθήνα και στην περιοχή των Ιλισίων (σ.σ. όχι των πεδίων, των άλλων των πιο low budget...). Μιας και το μαλλί είχε αρχίσει να παίρνει το δρόμο χωρίς επιστροφή προς τα πάνω κι ένα κλικ πριν αρχίσει να ξεσκονίζει όλα τα χαμηλοτάβανα σπίτια που έμπαινα, συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να κουρευτώ (σ.σ. γάτα ο δικός σου, βουλωμένο γράμμα διάβασα σάς λέω, χα,χα,χα). Με αυτά και με αυτά και με την καλή μου για παρέα, μπούκαρα σε ένα συνοικιακό μπαρμπέρικο με την ελπίδα ενός επικείμενου "νορμάλ" κουρέματος να φωτίζει το βλέμμα μου. Καθώς ανέμενα τη σειρά μου να κουρευτώ , πρόσεξα ότι ο προηγούμενος πελάτης ζήτησε κούρεμα και ξύρισμα από τον τιμημένο "βαρυκόκκαλο" γενειοφόρο μπαρμπέρη. Πριν τιναχτώ από τη θέση μου και βροντοφωνάξω "Θέλω κι εγώ!!!" η -πάντα σε εγρήγορση- κοπέλα μου με συγκράτησε, σώζοντας την αξιοπρέπεια του ζευγαριού από βέβαιη ξεφτίλα και με μπόλικη αμηχανία για γαρνιτούρα (σ.σ. τιμή και δόξα στα γατίσια αντανακλαστικά του μωρακίου μου λοιπόν, χα,χα,χα).
Το ψαλίδι του εν λόγω "τιτάνα της κομμωτικής" δεν μου φαινόταν και τόσο σέξυ αλλά τι να κάνεις... :).Μετά από αρκετή αναμονή και ενώ πλησίαζα στο να ξεχάσω για ποιον ακριβώς λόγο μπήκα στο κουρείο, έφτασε η σειρά μου να δεχτώ τις περιποιήσεις αυτού του πρωτόγονου, όψιμου Βιντάλ Σασούν που δέσποζε μπροστά μου. Κάθισα λοιπόν στην κομμωτική καρέκλα και ζήτησα από αυτόν τον "ογκόλιθο της κομμωτικής" να μη δείξει κανένα έλεος απέναντι στο πυκνό και αφιλόξενο για κάθε σώφρων ψαλίδι "δάσος" των μαλλιών μου. Σαν άλλος ψαλιδοχέρης, ο κουρέας άρχισε την κατά μέτωπο επίθεση στην αφάνα μου με μόνα όπλα την αυτόματη μηχανή κουρέματος και τη γενναιότητα του φτασμένου κομμωτή μπροστά σε μια πρόκληση ζωής... Άλλωστε ποιος ξέρει τι πιθανοί κίνδυνοι ελόχευαν ανάμεσα στις πυκνές καστανές μπούκλες μου(σ.σ. εντάξει, εντάξει δεν έχω και τόσο πυκνό μαλλί αλλά αν το αφήσω καιρό ακούρευτο φουντώνει το ρημάδι, φουντώνει χα,χα,χα). Με το που ολοκληρώθηκε αυτή η "μπαρμπερική μυσταγωγία", έριξα την ακόλουθη λεκτική "βόμβα" : " Θέλω και ξύρισμα...". Τι το ήθελα ρε γαμώτο... Το μάτι του τυπά γυάλισε λες και ξεστόμισα τις κωδικές λέξεις που τον μεταμορφώνουν από ένα απλό συνοικιακό μπαρμπέρη στον Έλληνα Sweeney Todd... Οι επόμενες στιγμές στην καρέκλα του κουρέα προβλέπονταν δραματικές, απλά δεν ήξερα ακόμα πόσο...
Αυτό είναι κούρεμα! Πάντα γελάω με το παραπάνω βιντεάκι:).
(Συνεχίζεται και ολοκληρώνεται στο δεύτερο μέρος)
